Για τον άνθρωπο που έχει μπει μέσα του ο Χριστός δεν υπάρχει ούτε θάνατος, ούτε κόλασις, ούτε διάβολος· όλα αυτά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν και παραϋπάρχουν, αλλά γι’ αυτούς που είναι μακράν του Χριστού. «Αδάμ πεσών, ανίσταται, διάβολος κατήργηται» (1)…«που σου, θάνατε, το κέντρον· που σου, άδη, το νίκος;» (2), δεν λέει; Λοιπόν, η θρησκεία μας έτσι πιστεύει. Πιστεύει ότι δεν υπάρχει θάνατος γι’ αυτόν που τηρεί τον λόγο του Θεού. Δεν το λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο Ευαγγέλιο; «Αμήν, αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα» (3)
«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρχήν˙ καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων Θεόν καί ὑπερένδοξον» (4)
όχι απλώς το πιστεύομε, αλλά και εορτάζομε και χαιρόμαστε τη νέκρωση του θανάτου και την κατάργηση του άδου
Είδατε, αυτός ο ύμνος ο αναστάσιμος μιλάει για άδη και για θάνατο, που όμως νεκρώθηκε και καταργήθηκε. Και αυτό έγινε όχι με δύναμη ανθρώπου, ούτε με θέληση αγγέλου, αλλά με την Ανάσταση του Χριστού, του ιδίου του Υιού του Θεού: «Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (5). Κι ο ποιητής, εκφράζοντας μαζί με τα συναισθήματά του και τα δικά μας, λέει ότι όχι απλώς το πιστεύομε, αλλά και εορτάζομε και χαιρόμαστε τη νέκρωση του θανάτου και την κατάργηση του άδου.
…
Κάποτε είχα πεθάνει για λίγο. Είχα πάει στον άλλο κόσμο. Είδα τις ομορφιές που υπάρχουν εκεί. Δεν ήθελα να φύγω· στενοχωρήθηκα που γύρισα πίσω. Εκεί ήταν όλα φωτεινά, χαρά απερίγραπτη. Παράδεισος!
«Χριστός Ανέστη εκ’ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Μου είπε μια μέρα ο Απόστολος:
– Γέροντα, βρίσκεσαι σε τέτοια ηλικία (6) και κάνεις ακόμη σχέδια για το μοναστήρι;
Του απήντησα:
– Εγώ είμαι αιώνιος. Και όλοι έτσι πρέπει να νιώθομε, να εργαζόμαστε ως αθάνατοι και να ζούμε ως ετοιμοθάνατοι.
Επομένως, μπορούμε να φυτεύομε, να κτίζομε, να προσφέρομε, χωρίς να σκεπτόμεθα αν θα προλάβομε ν’ απολαύσομε οι ίδιοι.
Εγώ πάντοτε, όταν μεταλάμβανα, έλεγα ένα τροπάριο από τον κανόνα της Αναστάσεως:
«῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου.» (7)
Αυτό το «εκτυπώτερον» έχει πολύ σπουδαία έννοια. Τι σημαίνει; «Δυνατότερα, εντονότερα».
Εάν με καλέσει ο Χριστός στον Παράδεισο, εκεί θα ζω με την χάρι του Θεού «εκτυπώτερον», δηλαδή πιο έντονα, τη χαρά και τη δόξα του Θεού, απ’ ότι εδώ στη γη.
Σημειώσεις:
- Σάββατον Εσπέρας, β΄ ανατολικόν στιχηρόν, ήχος πλ. α΄
- Κυριακή του Πάσχα, Κατηχητικός Λόγος Αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου.
- Ιωάν. 8, 51
- Κανών Αναστάσεως, β’ τροπάριον ζ’ ωδής
- Α’ Κορ. 15, 20
- Ο Γέροντας βρισκόταν στην ηλικία των ογδόντα πέντε ετών
- Κανών Αναστάσεως, β’ τροπάριον θ’ ωδής
Απόσπασμα από το βιβλίο «Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου Βίος και Λόγοι», Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά 2008