Home ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ Ποιμαντορική Εγκύκλιος για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (2016)

Ποιμαντορική Εγκύκλιος για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (2016)

1357
Εγκύκλιος Ευαγγελισμού Θεοτόκου
Εγκύκλιος Ευαγγελισμού Θεοτόκου

«Βουλὴν προαιώνιον, ἀποκαλύπτων σοι Κόρη,
Γαβριὴλ ἐφέστηκε, σὲ κατασπαζόμενος, καὶ φθεγγόμενος…»
(Τροπάριο τοῦ Ἑσπερινοῦ)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Στήν τραγωδία τῆς Ἐδέµ, πρίν ἀπό τήν κοσµική Ἱστορία, ὁ διάβολος µέ τή µορφή ὄφεως, συνοµιλεῖ µέ τή γυναῖκα καί τήν ὁδηγεῖ στήν παρακοή. Τώρα ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ συνοµιλεῖ µέ τή Γυναῖκα, προκειµένου νά ἀρχίσει ἡ διαδικασία ἀποκατάστασης τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσµου, καί νά ἀνθίσει ἡ ἐλπίδα γιά τήν ἐπάνοδό µας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Σήµερα ἡ προαιώνια Βουλή τοῦ Θεοῦ συναντᾶται µέ τήν ἀνθρώπινη βουλή. Ἡ ὀντολογική ἁγιότητα χρειάζεται τήν ἠθική καθαρότητα, γιά νά ἀρχίσει τό µεγάλο ἔργο τῆς ἐπανόδου τοῦ πλάσµατος στό «ἀρχαῖον κάλλος».

Ἡ Παρθένος Μαρία γίνεται «Δοχεῖον τῆς Χάριτος» ἤδη ἀπό τή νηπιακή Της ἡλικία, µέ τά Εἰσόδιά Της στό Ναό, καί τήν προσευχητική βιοτή Της γιά ἀρκετά χρόνια. Πρέπει νά εἶναι ἀπαλλαγµένη ἀπό τήν ἀνθρώπινη κακία, ἀπό τήν καλλιεργούµενη ἔντεχνα γυναικεία φιλαρέσκεια ἤ καί περιέργεια, ἀπό τίς φροῦδες ἐλπῖδες πού καλλιεργοῦνται. Προσευχοµένη καί στραµµένη πρός τά Ἄνω ἀκούει ἐκστατική τόν ἀγγελικό χαιρετισµό: «Χαῖρε Κεχαριτωµένη, ὁ Κύριος µετά Σοῦ» (Λκ. 1, 28). Ὅταν, στή συνέχεια, Τῆς ἀποκαλύπτεται ἡ Βουλή τοῦ Θεοῦ, γιά τόν ῥόλο, πού ἡ Ἴδια καλεῖται νά διαδραµατίσει, Ἐκείνη, µέ σεµνότητα καί ταπείνωση, ἀποδέχεται τήν κλήση µέ τοῦτα τά λόγια: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό µοι κατά τό ῥῆµα σου». Τοῦτο ἦταν τό ἀναγκαῖο «ναί» τῆς ἀνθρωπότητας, γιά νά τεθεῖ σέ ἐφαρµογή τό θεῖο σχέδιο τῆς σωτηρίας.

Ἦταν ὄντως ὁλοφώτεινη ἡ ἡµέρα τῆς ἐµφάνισης τοῦ Ἀρχαγγέλου στήν Ἄχραντη Κόρη, τήν ἁγνότερη γυναῖκα ἀπό τήν πλευρά τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.  Ἦταν ἡ µόνη ἱκανή γιά τήν ἐκπλήρωση τοῦ Θείου Σχεδίου γιά τήν σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας. Αἰῶνες µακριά ἀπό τόν Παράδεισο, ὁ ἄνθρωπος εἶχε ἀποξενωθεῖ ἀπό τόν Δηµιουργό του καί εἶχε ἀνάγκη τῆς Θείας Εὐσπλαχνίας γιά νά ξαναβρεῖ τό δρόµο τῆς ἐπιστροφῆς. Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ χαροποιεῖ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, γιά τή συµβολή Της σέ τούτη τή σωτηριώδη ἐξέλιξη. Ὁ καρπός τῶν σπλάχνων Της θά ἦταν ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσµου, πού κήρυξαν οἱ Προφῆτες, ὁ Ἀναµενόµενος Μεσσίας, ὁ µεσίτης µεταξύ Οὐρανοῦ καί γῆς. Ἀνέκφραστη ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί φωτεινή ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώπου. Τά ἀδιέξοδα δίνουν τόπο στήν Ἐλπίδα, τό σκοτάδι παραµερίζει µπροστά στό Φῶς, τήν ἀφόρητη µοναξιά ἀντικαθιστᾷ ἡ Κοινωνία ἐφεξῆς στό Σῶµα τοῦ Χριστοῦ, στήν ἔνταξη στήν Ἁγία µας Ἐκκλησία, στό ἀπάνεµο λιµάνι, ὅπου καταφεύγει κάθε ταραγµένη καί ταλαιπωρηµένη ὕπαρξη. Ὅλη αὐτή ἡ καινούρια πραγµατικότητα, τήν ὁποία βιώνουν οἱ Ἅγιοί µας, καί ὁ κάθε µιµητής τους, ἔχει ἀφετηρία τόν Εὐαγγελισµό τῆς Θεοτόκου.

Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,

Διπλῆ καί µεγίστη ἡ σηµερινή ἑορτή. Ὁ Εὐγγελισµός τῆς Θεοτόκου τέθηκε τό 1821 ὡς ἡµέρα ἔναρξης τοῦ εὐαγγελισµοῦ τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων. Θεωρήθηκε ὡς ἄριστος συµβολισµός νά συλλειτουργήσουν ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς µέ τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδας καί τήν Ἐθνική Παλιγγενεσία. Αἰῶνες ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα ἦταν βυθισµένη στό σκοτάδι· τετρακόσια χρόνια τό ἑλληνικό ἔθνος βρισκόταν σέ πνευµατικό σκότος, µέ µόνη ἀναλαµπή τό καντήλι τῆς Ἐκκλησιᾶς καί τόν ταπεινό λόγο τοῦ ἱερωµένου, πού δίδασκε λίγα κολλυβογράµµατα, συντηρώντας µνῆµες στά Ἑλληνόπουλα. Τοπικές καί ἄλλες συνθῆκες δέν ἐπέτρεψαν ἴσως τήν κοινή ἔναρξη τῆς Ἐπανάστασης. Ὡστόσο, κηρύχτηκε ἐξαρχῆς ὡς Ἀγῶνας «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερία». Μέ αὐτό τόν ἱερό στόχο ξεκίνησε καί στέφθηκε ἀπό ἐπιτυχία. Ὑποκλινόµαστε στίς θυσίες τῶν εὐσεβῶν ἡρώων. Μελετοῦµε σεµνά τά Ἀποµνηµονεύµατα τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς Ἐθνεγερσίας, θαυµάζουµε ποιητές καί πεζογράφους πού ὑµνοῦν τόν Ἀγῶνα καί ἀναφωνοῦµε µέ περηφάνεια:

Ζήτω τό Ἔθνος, ζήτω ἡ Ἐλευθερία, Ἀθάνατοι οἱ ἥρωές µας!

Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς