Όσοι ελπίζουμε στην πατρική αγάπη του Χριστού, εμπιστευόμαστε την ζωή μας και στην μητρική αγάπη της Κυρίας Θεοτόκου. Έτσι με ιδιαίτερη ευλάβεια ψάλλουμε στην Παναγία: Θεοτόκε η ελπίς πάντων των χριστιανών, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τους ελπίζοντας εις σε (Μεγαλυνάριον θ’ ωδής της Υπαπαντής).
Ένας γέροντας αναφέρει το εξής περιστατικό:
Ήταν 9 Φεβρουαρίου 1960, και ο Γέροντάς μου μου έδωσε εντολή να οδηγήσω το τρακτέρ της Μονής. Ήταν απόδοση της εορτής της Υπαπαντής και καθώς οδηγούσα έψελνα προς τιμήν της Παναγίας: Ακατάληπτον εστί το τελούμενον εν σοι και Αγγέλοις και βροτοίς, Μητροπάρθενε Αγνή. Και το Θεοτόκε η ελπίς πάντων των χριστιανών, σκέπε, φρούρει, φύλαττε τους ελπίζοντας εις σε.
Η υπακοή στον Γέροντά μου και η προστασία της Θεοτόκου, που της έψελνα τα Μεγαλυνάρια, με έσωσαν
Ξαφνικά, ενώ βρισκόμουν μπροστά σε ένα κατήφορο, το τρακτέρ ξέφυγε από τον έλεγχό μου και αυξήθηκε επικίνδυνα η ταχύτητα. Κάποια βλάβη είχε συμβή, αλλά κι εγώ δεν ήμουν επιδέξιος οδηγός, ώστε να κάμω τους αναγκαίους χειρισμούς. Τα φρένα δεν λειτουργούσαν, μα ούτε και ν’ αλλάξω ταχύτητα κατώρθωσα. Σε κάθε στιγμή υπήρχε κίνδυνος ανατροπής, με αποτέλεσμα κάποιο σοβαρό τραυματισμό ή και θάνατο. Αμέσως ανέθεσα την πάσαν ελπίδα μου στην Υπεραγία Θεοτόκο.
– Παναγία μου, βοήθα με! Παναγία μου, σώσε με! φώναζα με αγωνία.
Το τρακτέρ ολοταχώς έφθανε στην όχθη του ποταμού. Ανθρωπίνως δεν έμεναν παρά λίγες στιγμές ζωής. Αλλ’ ω των θαυμάτων σου, Υπερευλογημένη Θεοτόκε! Το τρακτέρ, αφού έπεσε σε μερικούς θάμνους, σταμάτησε αναπάντεχα στο χείλος ακριβώς του ποταμού της καταστροφής.
Ευχαρίστησα από τα βάθη της ψυχής μου την Αειπάρθενο, που άκουσε την κραυγή της δεήσεώς μου. Η υπακοή στον Γέροντά μου και η προστασία της Θεοτόκου, που της έψελνα τα Μεγαλυνάρια, με έσωσαν.
Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας, Ωροπός Αττικής, 2001, σελ. 182-3