Η άσκηση αναπτύσσει την ικανότητα και του σώματος και του πνεύματος να συμπάσχει με τους πονεμένους, να αντιδρά έντονα στις χαρές τους, να εισδύει διαισθητικά στις ανάγκες τους και να βρίσκει με προσευχή τον κατάλληλο λόγο παρηγοριάς γι’ αυτούς ή, με μόνη την συμπάθεια της καρδιάς, να τους μεταδίδει νέες δυνάμεις. Όταν αυξάνει μέσα μας η συμπάσχουσα αγάπη, μας πλησιάζει προς εκείνο το επίπεδο σκέψεων και αισθημάτων, τα οποία βλέπουμε στον Ίδιον τον Χριστό (βλ. Φιλιπ. 2, 5).
Όταν αυξάνει μέσα μας η συμπάσχουσα αγάπη, μας πλησιάζει προς εκείνο το επίπεδο σκέψεων και αισθημάτων, τα οποία βλέπουμε στον Ίδιον τον Χριστό
Στο μέτρο λοιπόν της εξομοιώσεως μας προς τον Χριστό κατά την επί γης εμφάνισή Του θα ομοιωθούμε ασφαλώς προς Αυτόν κατά το Θείο Είναι Του. Αυτό ακριβώς είναι εκείνο, το οποίο στη θεολογία ονομάζεται «θέωση» ή «σωτηρία του ανθρώπου». Αν πολιτευόμαστε στο επίπεδο της γης έτσι, όπως μας φανέρωσε τον Εαυτό Του ο Σαρκωμένος Θεός, αυτό σημαίνει ότι το ʼγιο Πνεύμα ενεργεί μέσα μας.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Το μυστήριο της Χριστιανικής ζωής» – Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Σαχάρωφ, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2011