Μια μέρα είχε πάει στο ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου, που βρίσκεται στην περιοχή των Χαλκουργείων. Εκεί τον πλησίασε ένα παιδί, που ξεχώριζε για την αρετή του και έτρεχε ακούραστα στις ακολουθίες της εκκλησίας. Τον έλεγαν Νεόφυτο, κι ήταν γιός ενός απ’ τους ονομαστούς άρχοντες.
– Πάτερ, τον ρώτησε, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;
Ο γέροντας τον κοίταξε με συμπάθεια και του είπε:
– Πως εσύ, ένα αγνό παιδί, ζητάς τη συμβουλή ενός γέρου, που σάπισε μέσα στην αμαρτία;
– Η γραφή, πάτερ, λέει: «Επερώτησον τον πατέρα σου, και αναγγελεί σοι, τους πρεσβυτέρους σου, και ερουσί σοι» (Δευτερ. 32:7). Γι’ αυτό λοιπόν ζητάω ν’ ακούσω κι εγώ ένα καλό λόγο από σένα, και μην περιφρονήσεις την αναξιότητά μου.
Συγκαταβαίνοντας τότε ο όσιος, τον ρώτησε
Όλους να τους δέχεσαι σαν το Χριστό. Μην ανοίξεις τ αυτιά σου σε άνθρωπο που κατακρίνει, ούτε, πολύ περισσότερο, να ευχαριστιέσαι με αυτά που λέει
– Για πες μου πρώτα-πρώτα, τι σκέφτεσαι; Να γίνεις μοναχός ή να ζήσεις θεάρεστα μέσα στον κόσμο;
– Τώρα σκέφτομαι να ζήσω στον κόσμο, πάτερ
ε, και αργότερα
ότι θέλει ο Θεός.
– Αν θέλεις να κατοικήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, τούτα πρέπει να φυλάξεις: Κανένα να μην κατηγορείς, να μην περιγελάς, να μην πικραίνεις. Να μην οργίζεσαι. Μη σκεφτείς ποτέ πως έχεις κάποια αρετή. Φυλάξου να μη λες, «ο τάδε ζει καλά, ο δείνα ζει άσωτα», γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει το «μη κρίνετε» (Ματθ. 7:1 και Λουκ. 6:37).
Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση, με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά. Όλους να τους δέχεσαι σαν το Χριστό. Μην ανοίξεις τ’ αυτιά σου σε άνθρωπο που κατακρίνει, ούτε, πολύ περισσότερο, να ευχαριστιέσαι με αυτά που λέει. Εσύ να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Λίγο να μιλάς και πολύ να προσεύχεσαι. Μα ούτε κι αυτόν που κατακρίνει ή κάνει οποιοδήποτε άλλη αμαρτία να καταδικάσεις με το λογισμό σου. Τα δικά σου σφάλματα να βλέπεις πάντα και τον εαυτό σου μόνο να καταδικάζεις και να εξουθενώνεις. Να, έτσι θα κερδίσεις τη βασιλεία των ουρανών.
Απόσπασμα από το βιβλίο «ʼγιος Νήφων, ο Κωνσταντιανής» – Ένας ασκητής Επίσκοπος, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωροπός Αττικής, 2011