Ηψυχή Σου, την οποίαν επί Σταυρού υπάρχων, παρέδωκας εις τον Πατέρα Σου, ας με οδηγήση προς σε δια της χάριτός σου? δεν έχω καρδίαν θλιβομένην προς αναζήτησίν σου, δεν έχω μετάνοιαν, δεν έχω κατάνυξιν, ούτε δάκρυα, τα οποία επαναφέρουσι τα τέκνα εις την ιδίαν αυτών πατρίδα. Δεν έχω, Δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν? εσκοτίσθη ο νους μου από την ματαιότητα του κόσμου, και δεν δύναται ν ατενίση προς σε μετά πόνου? εψυχράνθη η καρδία μου από το πλήθος των πειρασμών, και δεν δύναται να θερμανθή δια των δακρύων της προς σε αγάπης. Αλλά συ, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι τελείαν μετάνοιαν, και καρδίαν επίπονον, ίνα ολοψύχως εξέλθω εις αναζήτησιν σου? διότι άνευ σου θέλω αποξενωθή από παντός αγαθού. Χάρισαί μοι λοιπόν, ω αγαθέ, την χάριν σου?