Την Κυριακή 30 Μαρτίου 2014 στις 11.00 το πρωί θα τελεσθεί στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Κορυδαλλού διετές Μνημόσυνο του Μακαριστού Γέροντος Κυρίλλου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ Ευβοίας. Μετά το πέρας του Μνημοσύνου θα προσφερθεί στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού καφές για όλον τον κόσμο.
+ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΕΥΒΟΙΑΣ.
« Ο απλός, ο ταπεινός, ο υπομονετικός παππούλης »
Βαθιά ευγνωμοσύνη αισθανόμαστε όλοι οι ενορίτες του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Κορυδαλλού προς το Μακαριστό ʼγιο Γέροντα Κύριλλο για τη «σιωπηλή» διδασκαλία του προς όλους μας, κατά τη μεταφορά και προσκύνηση της Τιμίας Κάρας του Οσίου Δαβίδ στην Ενορία μας τα έτη 2007 και 2008. Το Ιερό Λείψανο παρέμεινε στο Ναό μας για 5 ημέρες. Αισθανόμασταν πραγματικά διπλή την ευλογία. Πρώτα για τον Όσιο Δαβίδ, το μεγάλο θαυματουργό ʼγιο, του οποίου το χαριτόβρυτο λείψανο προσκυνήσαμε και ευλογήθηκε όλη η Ενορία μας, και έπειτα για το Γέροντα, τον Ηγούμενο του Μοναστηριού του Οσίου, τον οποίο ζήσαμε από κοντά αυτές τις ημέρες και κατάφερε χωρίς επιτήδευση και προσποίηση να κερδίσει τις καρδιές όλων μας. Γιατί ο Γέροντας ήταν αυθεντικός, γνήσιος και ειλικρινής.ʼνθρωποι από όλη την Αττική προσήλθαν εκείνες τις ημέρες στο Ναό μας. Προσκυνούσαν το Ιερό Λείψανο στο κέντρο του Ναού και έπειτα πήγαιναν στο Γέροντα, περιμένοντας για πολλή ώρα στη δεύτερη μεγάλη σειρά που είχε σχηματισθεί. Σε ένα απόγευμα μετρήθηκαν 600 χριστιανοί που πέρασαν από τον παππούλη και του εναπέθεσαν τα προβλήματά τους και τις δοκιμασίες τους και τον παρεκάλεσαν να προσευχηθεί. Εκείνος τους άκουγε όλους υπομονετικά, ασχολούμενος πραγματικά με το πρόβλημα και προσπαθούσε να τους στηρίξει και να τους συμβουλέψει, δίνοντας πάντοτε την ευχή του από τα βάθη της καρδιάς του για την επίλυση των προβλημάτων. Μικρά παιδιά, νέοι με μωρά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι, παλικάρια και κοπέλες, άλλοι που τον ήξεραν και άλλοι που δεν τον γνώριζαν, περίμεναν υπομονετικά για να του ασπασθούν το χέρι. Να φιλήσουν το αγιασμένο χεράκι του και να ακούσουν τα ευλογημένα απλά λόγια του που έβγαιναν από την καρδιά του. Αυτήν την καρδιά που είχες την αίσθηση ότι τους χωρούσε όλους. Μας χωρούσε όλους. Είχε μεγάλη καρδιά ο παππούλης.
Ποτέ, μα ποτέ, δεν έκανε διακρίσεις. Άκουγε από το μικρό παιδάκι μέχρι τον παππού και τη γιαγιά που του μιλούσαν. Τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου και το Δικαστικό, το ίδιο με τον ολιγογράμματο αδελφό. Μάλιστα τους έλεγε όλους με το μικρό τους όνομα και όχι με το επώνυμο. Κύριε Γιάννη και κυρία Μαρία. Αρκετές φορές μάλιστα και κυρΓιάννη ή κυραΜαρία. Αυτή η απλότητα γοήτευε τους πάντες. Απλά έτρωγε, απλά μιλούσε, απλά περπατούσε, απλά έψελνε, απλά λειτουργούσε ταυτόχρονα δε αρχοντικά και με μεγαλοπρέπεια, απλά κήρυττε, απλά σκεφτόταν.
Από αυτήν την απλότητά του αναδεικνυόταν και το άλλο μεγάλο χάρισμά του. Η ταπείνωση. Ποτέ δεν επικαλέσθηκε την ιδιότητά του, αυτή του Ηγουμένου, για να επιβληθεί. Ποτέ δε μίλησε αυστηρά ακόμα και όταν τον προκαλούσαν. Υπέμενε ταπεινά όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Έλεγε τη γνώμη του και μετά σιωπούσε. Αν δεν εκτελείτο αυτό που έλεγε, δεν επιτιμούσε και δεν έλεγχε παρ όλο που είχε όλο το δικαίωμα να το κάνει. Δεν οργιζόταν και δε φώναζε. Πώς; Με ποιον τρόπο; Μην ψάχνουμε. Ο Γέροντας είχε αγάπη προς όλους. Και μάλιστα απλή αγάπη. Αυτή που θέλουμε και την επιζητούμε όλοι.
Τον ευγνωμονούμε από τα βάθη της καρδιάς μας για την εποικοδομητική παρουσία του στην Ενορία μας και τον παρακαλούμε να πρεσβεύει για εμάς και για όλον τον κόσμο προς τον Πανοικτίρμονα Θεό. Αιωνία η μνήμη αυτού. Την ευχή σας να έχουμε Άγιε Γέροντα.
Πρωτοπρ. Γρηγόριος Μπατιστάτος.
Ετήσιο Μνημόσυνο Γέροντος Κυρίλλου
Υποδοχή Τιμίας Κάρας Οσίου Δαβίδ – 2008
Υποδοχή Τιμίας Κάρας Οσίου Δαβίδ – 2007
