|
31 Μαρτίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Ὑπάτιος, ἐπίσκοπος Γαγγρῶν Ὁ Ὑπάτιος ἦταν µορφὴ ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ δόξασαν τὴν Ἐκκλησία στοὺς πρώτους αἰῶνες της καὶ ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὸν θρίαµβο τοῦ Χριστιανισµοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἦταν ἐπίσκοπος Γαγγρῶν στὰ χρόνια του Μεγ. Κων/νου καὶ συµµετεῖχε στὴν Α´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδο στὴν Νίκαια κατὰ τῆς πλάνης τοῦ Ἀρείου. Στὸ ποιµαντικό του ἔργο, ἐξακολούθησε νὰ διδάσκει καὶ νὰ καθοδηγεῖ τὸ ποίµνιό του, ἀλλὰ κυρίως ἀντιµαχόταν τὶς αἱρέσεις καὶ ἰδιαίτερα τὴν αἵρεση τῶν Ναβατιανῶν. Ἡ ἐπιτυχία µὲ τὴν ὁποία καταπολεµοῦσε τοὺς Ναβατιανούς, ξεσήκωσε τὰ ἄγρια πάθη τους καὶ ζητοῦσαν τὴν ἐξόντωσή του. Τότε, οἱ προβατόσχηµοι αὐτοὶ λύκοι, µὲ δόλιο τρόπο, ἀφοῦ χρησιµοποίησαν σὰν ὄργανα ἀχρείους εἰδωλολάτρες, στὴν κατάλληλη εὐκαιρία, σὲ µία κρηµνώδη περιοχή, µὲ ρόπαλα, µαχαίρια καὶ ξύλα χτύπησαν τὸν Ὑπάτιο µέχρι θανάτου. Ἔτσι, ἀπεδήµησε ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ζωή, µὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀπεδήµησαν οἱ περισσότεροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας µας: «Ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ µαχαίρας ἀπέθανον». Δηλαδή, λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, δοκίµασαν πολλοὺς πειρασµούς, πέθαναν µὲ θάνατο ἀπὸ µαχαῖρι. Ἀλλὰ σηµασία ἔχει, ὅτι στὸ τέλος τὸ ἀποτέλεσµα ἦταν ἡ περίτρανη νίκη τους. Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ὁ ὁµολογητής, ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς Ἔζησε τὸν πέµπτο αἰῶνα µ.Χ. περίπου τὸ 431. Διακρινόταν πολὺ γιὰ τὶς ἀρετές του, τὴν παιδεία του καὶ τὸν ὀρθόδοξο ζῆλο του. Ὅταν τάραξε τὴν Ἐκκλησία ἡ αἵρεση τοῦ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου, ὁ Ἀκάκιος διακρίθηκε γιὰ τὴν ἐπιµεληµένη καὶ συστηµατικὴ ἐργασία του, γιὰ τὴν προφύλαξη τοῦ ποιµνίου του ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν αἱρετικὴ πλάνη. Ἐπιθυµώντας µάλιστα νὰ προσβάλει αὐτὴ εὐρύτερα καὶ νὰ συντελέσει στὴν γενικὴ ἀπόκρουσή της ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἔγραψε κατὰ τοῦ Νεστορίου. Ὁ Ἀκάκιος ἦταν καὶ ἰκανότατος ὁµιλητὴς καὶ διδάσκαλος τοῦ λαοῦ. Σῴζεται δὲ µία ὁµιλία του, ἡ ὁποία ἐξεφωνήθη στὴν Ἔφεσο. Ὁ δὲ Σ. Εὐστρατιάδης, ἰσχυρίζεται ὅτι ὑπῆρξε καὶ Ἀκάκιος Β´, ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς, καὶ τοποθετεῖ τὴν γιορτή του στὶς 18 Ἀπριλίου. Οἱ Ἅγιοι Αὐδᾶς, ἐπίσκοπος, οἱ µαζὶ µ᾿ αὐτὸν Ἐννέα Μάρτυρες καὶ ἄλλοι πολλοὶ Ἅγιοι, ποὺ µαρτύρησαν στὴν Περσία Ὁ Ἅγιος ἱεροµάρτυρας Αὐδᾶς, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Περσίας καὶ οἱ µαζὶ µ᾿ αὐτὸν ἑορταζόµενοι Ἅγιοι Μάρτυρες ἦταν στὰ χρόνια του βασιλιᾶ τῶν Ῥωµαίων, Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408-450), καὶ Ἰσδιγέρδου, τοῦ βασιλιᾶ τῶν Περσῶν (399-420). Τὸ ἔτος 412 ὁ Ἰσδιγέρδης κίνησε σκληρὸ διωγµὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, µὲ τὴν ἑξῆς ἀφορµή: Ὁ Αὐδᾶς, ποὺ ἦταν στολισµένος µὲ πολλὰ εἴδη ἀρετῶν, ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση γκρέµισε τὸν ναό, στὸν ὁποῖο οἱ Πέρσες λάτρευαν τὴν φωτιά. Ὅταν τὸ ἔµαθε αὐτὸ ὁ βασιλιὰς ἀπὸ τοὺς µάγους, ἔστειλε καὶ ἔφεραν µπροστά του τὸν Αὐδᾶ. Στὴν ἀρχὴ κατηγόρησε µὲ ἠπιότητα τὴν πράξη του καὶ τὸν πρόσταξε νὰ ξανακτίσει τὸν ναό. Ὁ Αὐδᾶς ἀρνήθηκε. Τότε ὁ Ἰσδιγέρδης γκρέµισε ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῶν Χριστιανῶν καὶ θανάτωσε τὸν Αὐδᾶ µαζὶ µὲ ἄλλους ἐννιὰ προκρίτους Χριστιανούς. Μετὰ 30 χρόνια, κινήθηκε νέος διωγµὸς κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὅπου πολλοὶ Ἅγιοι θυσιάστηκαν στὸν βωµὸ τῆς ἀληθινῆς πίστης. Ὅπως λ.χ. ὁ εὐγενικῆς καταγωγῆς Ὀρµίσδης, ὁ διάκονος Βενιαµὶν ὁ µεγαλοµάρτυρας κ.ἄ. Ὅλων αὐτῶν, ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκαν κατὰ τὸν διωγµὸ αὐτό, ὅρισε µνήµη τιµητικὴ ἡ ἁγία µας Ἐκκλησία µαζὶ µ᾿ αὐτὴν τοῦ ἐπισκόπου Αὐδᾶ, γιὰ νὰ δείξει, ὅτι γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι στοὺς ἀνθρώπους ἥρωες τῆς πίστης ἔχουν κοινὴ τιµὴ στὸν οὐρανὸ καὶ κοινὰ θὰ ἀπολαύσουν τὰ στεφάνια τῶν µεγάλων ἀγώνων καὶ τῆς ἀθάνατης δόξας τους. (Νὰ σηµειώσουµε ἐδῶ, ὅτι ἡ µνήµη τοῦ Ἁγίου Αὐδᾶ ἐπαναλαµβάνεται – σὰν Ἀβδαῖος – καὶ τὴν 5η Σεπτεµβρίου). Ὁ Ἅγιος Μένανδρος Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν ἔσυραν γυµνό, πάνω σὲ αἰχµηρὲς πέτρες. [Στὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα 170 ἡ µνήµη του φέρεται κοινὴ µετὰ τοῦ Ἁγίου Σαβίνου (βλ. 16 Μαρτίου) τὴν 28η Μαρτίου]. Ὁ Ὅσιος Βλάσιος Γεννήθηκε στὴν πόλη τοῦ Ἀµορίου καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Οἱ Ἅγιοι τριάντα ὀκτώ (38) Μάρτυρες Ἦταν ὅλοι συγγενεῖς µεταξύ τους καὶ µαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ὅσιος Στέφανος ὁ θαυµατουργός Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. (Ὁρισµένα Μηνολόγια, τοποθετοῦν τὴν µνήµη του καὶ τὴν 28η Δεκεµβρίου). Ὁ Ἅγιος Θεόφιλος ποὺ µαρτύρησε στὴν Κρήτη Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Τὴν µνήµη του βρίσκουµε στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1575 καὶ στοὺς Λαυριωτικοὺς Η 76, Δ 25 καὶ Δ 45, ὅπου ὑπάρχει καὶ πλήρης ἀκολουθία του. Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς, μητροπολίτης πασῶν τῶν Ῥωσιῶν Γνωστὸς στὴν ῥωσικὴ Ἐκκλησία, ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Εἶναι γιὰ τοὺς Ῥώσους ὅ,τι εἶναι γιὰ µᾶς ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς (1375-1461). Τὴν ἀκολουθία του συνέταξε ὁ ἱεροδιάκονος Θεόφιλος Πασχαλίδης καὶ τὴν ἐξέδωσε στὴν Πετρούπολη τὸ 1897. Ὁ Ὅσιος Ἰννοκέντιος Βενιαµίνωφ, μητροπολίτης, μέγας ἱεραπόστολος Ἀλάσκας Λεπτοµέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου τῆς Ὀρθοδοξίας, µπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «ΑΛΑΣΚΑ-Ὀρθόδοξο Συναξάρι» τοῦ Γεωργίου Ε. Πιπεράκη, τῶν ἐκδόσεων «ΠΑΡΟΥΣΙΑ».
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|