7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

• Ὁ Ἅγιος Καλλιόπιος
• Ὁ Ὅσιος Γεώργιος, ἐπίσκοπος Μυτιλήνης
• Ὁ Ἅγιος Ῥουφῖνος ὁ διάκονος
• Ἡ Ἁγία Ἀκυλίνα
• Οἱ Ἅγιοι 200 Μάρτυρες οἱ ἐν Σινώπῃ
• Ὁ Ὅσιος Σάββας ὁ νέος, ὁ ἐν Καλύµνῳ
• Ὁ Ὅσιος Γεράσιµος ὁ Βυζάντιος
• Ὁ Ὅσιος Δανιὴλ ὁ θαυµατουργὸς (Ῥῶσος, + 1510)

Ὁ Ἅγιος Καλλιόπιος

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Πέργη τῆς Παµφυλίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν διωγµῶν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. Ἔχασε τὸν πατέρα του πολὺ νωρίς, ἀλλὰ ἡ µητέρα του, Θεόκλεια, τὸν γαλούχησε µὲ τὰ ἱερὰ γράµµατα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔτσι, ὅταν ἄρχισε ὁ διωγµός, ὁ νεαρὸς Καλλιόπιος ὄχι µόνο δὲν φοβήθηκε, ἀλλὰ καὶ θαρραλέα σήκωσε τὸ ἀνάστηµά του ἀπέναντι στοὺς διῶκτες. Κάποτε, ὁ ἔπαρχος Μάξιµος ἦλθε στὴν περιοχή του καὶ βασάνιζε καὶ σκότωνε πολλοὺς χριστιανούς. Ὁ Καλλιόπιος, µὲ τὴν χαρακτηριστικὴ τόλµη ποὺ τὸν διέκρινε, παρουσιάστηκε µόνος του µπροστὰ στὸν ἔπαρχο καὶ τοῦ εἶπε ὅτι θὰ δώσει λόγο στὸν Θεὸ γιὰ τὶς κακουργίες ποὺ διαπράττει ἐναντίον ἀθῴων ἀνθρώπων. Ἀµέσως ὁ ἔπαρχος διέταξε νὰ τὸν βασανίσουν καὶ κατόπιν τὸν ἔκλεισαν στὴν φυλακή. Μετὰ ἀπὸ ὁρισµένο χρόνο, ὁ ἔπαρχος τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ τὸν ῥώτησε, ἂν συνεχίζει νὰ πιστεύει στὸν Χριστό. Ὁ Καλλιόπιος, πάντα µὲ θάρρος, ἀπαντᾷ ὅτι ἐµµένει στὶς πεποιθήσεις του. Τότε πάρθηκε ἡ ἀπόφαση νὰ πεθάνει µὲ σταυρικὸ θάνατο. Αὐτὸ προκάλεσε µεγάλη χαρὰ στὸν Καλλιόπιο, διότι θὰ πέθαινε ὅπως καὶ ὁ Κύριος καί, ἀντὶ νὰ τὸν πτοήσει αὐτὴ ἡ θανατικὴ καταδίκη, τὸν ἔκανε «περισσοτέρως τολµᾶν ἀφόβως τὸν λόγον λαλεῖν». Ἔκανε, δηλαδή, τὸν Καλλιόπιο, µὲ περισσότερη τόλµη νὰ ὁµολογεῖ ἄφοβα τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸν σταύρωσαν κατὰ θεία σύµπτωση Μεγάλη Παρασκευὴ καὶ ἄξια πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. Ἡ δὲ µητέρα τοῦ – κατὰ τὴν παράδοση – ἀφοῦ ἀγκάλιασε τὸ σῶµα τοῦ γιοῦ της, ἐπὶ τόπου ξεψύχησε καὶ αὐτή.

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος, ἐπίσκοπος Μυτιλήνης

Ἔζησε στὰ χρόνια τῶν Εἰκονοµάχων, ἀνατράφηκε µὲ µεγάλη εὐσέβεια καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία διακρίθηκε γιὰ τὴν µεγάλη του ταπεινοφροσύνη καὶ ἐλεηµοσύνη. Τὰ καλά του ἔργα λοιπὸν τὸν ἀνέδειξαν πνευµατικὸ λύχνο καὶ ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ποὺ ἀκολουθεῖ τὰ λόγια τοῦ Ἱδρυτῆ της, ἔβαλε τὸν πνευµατικὸ αὐτὸν λύχνο ἐπάνω στὴν λυχνία, ποὺ στὴν περίσταση αὐτὴ ὑπῆρξε ἡ ἐπισκοπὴ τῆς Μυτιλήνης. Τὴν ἐκλογή του δικαίωσε, κατὰ τὸν πιὸ λαµπρὸ τρόπο. Ὅλες οἱ κινήσεις, φιλανθρωπική, φωτιστικὴ καὶ διδακτική, τὸν εἶχαν ἐπὶ κεφαλῆς. Ὁ ἴδιος κατέβαλε µεγάλες προσπάθειες, γιὰ νὰ στηρίξει τὸ φρόνηµα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ κερδίσει τοὺς ἀποπλανηθέντες τῆς ἐπισκοπῆς του ἀπὸ τὴν εἰκονοµαχία. Οἱ ἀγῶνες του στέφθηκαν ἀπὸ ἐπιτυχία καί, ὅταν πέθανε, τὸ ποίµνιό του τὸν τίµησε µέσα σὲ βαθὺ πένθος. (Ἡ µνήµη του ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 1η Φεβρουαρίου, µαζὶ µ᾿ αὐτὴν τῶν τριῶν ἀδελφῶν του).

Ὁ Ἅγιος Ῥουφῖνος ὁ διάκονος

Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν ἔσφαξαν µὲ µαχαῖρι. Ὅµως, στὸν Λαυριωτικὸ Κώδικα 170, γιὰ τοὺς Ἁγίους Ῥουφῖνο, Ἀκυλίνα καὶ 200 µάρτυρες, ὑπάρχει τὸ ἑξῆς ὑπόµνηµα:
«Οὗτοι οἱ ἅγιοι ὑπῆρχον ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ παρανόµου Δεκίου (249-251) καὶ πάντες συναθροισθέντες ὁµοθυµαδὸν συνέθεντο ἀλλήλοις ἐµµένειν τῇ εἰς Χριστὸν πίστει· ἐν ἐκείνῳ δὲ τῷ καιρῷ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς στρατιώτας τοῦ συλλαβέσθαι τὸν ἅγιον Χριστοφόρον καὶ ἀπαγαγεῖν ἔµπροσθεν αὐτοῦ διὰ τὴν εἰς Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡµῶν ὁµολογίαν, καί, ἰδόντες τὰ θαυµάσια, ἃ ἐποίει ὁ ἅγιος, καὶ φοβερὰ τεράστια τῇ ἐπικλήσει τοῦ Χριστοῦ, ἀνεβόησαν ἅπαντες· ‘’µέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν καὶ αὐτῷ µόνῳ λατρεύοµεν’’. Ὁ µὲν βασιλεὺς τὸν ἅγιον Χριστοφόρον δούλοις αὐτοῦ ὑπὲρ ἐκείνης τῆς ἐν εἱρκτῇ ζοφώδει κατακλείσας, τούτους ἐπὶ βήµατος ἐκέλευσεν ἄγεσθαι· καὶ ἐρωτήσας αὐτούς ‘’τὶς ὑµᾶς κατηνάγκασεν, ἀνόσιοι, ταῦτα φθέγγεσθαι ἔµπροσθεν ἐµοῦ καὶ κηρύττειν ἐσταυρωµένον Θεόν’’· οἱ δὲ ἀπεκρίναντο, µάλιστα ὁ ἅγιος Ῥουφίνος λέγων ‘’ὑπὲρ τούτων ἁπάντων ἐγὼ ἀπολογοῦµαι σοι, ὅτι διὰ τὴν ἀποκειµένην βασιλείαν ἣν ἡτοιµάσατο ὁ Κύριος ἡµῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τοῖς ἐκλεκτοῖς δούλοις αὐτοῦ ὑπὲρ ἐκείνης τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς ἡµεῖς τῷ Χριστῷ πιστεύοµεν καὶ ὁµολογοῦµεν’’. Ταῦτα ὁ βασιλεὺς ἀκούσας τῷ θυµῷ ὑπερζέσας ἐκέλευσε ξίφει τὰς σάρκας αὐτῶν ἔµπροσθεν αὐτοῦ ὡς ἐν µακέλλῳ µεληδὸν κατακόψαι· καὶ οὕτως ἐτελειώθη αὐτῶν ἡ µαρτυρία καὶ τῶν ἐπηγγελµένων αἰωνίων ἀγαθῶν ἀπήλαυσαν, ἃ ἡτοίµασε δι᾿ αὐτούς».

Ἡ Ἁγία Ἀκυλίνα

Μαρτύρησε ἀφοῦ τὴν ἔδεσαν ὀπισθάγκωνα καὶ ἔκαψαν τὴν κοιλιακή της χώρα.

Οἱ Ἅγιοι 200 Μάρτυρες οἱ ἐν Σινώπῃ

Ὅλοι µαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Ὁ Ὅσιος Σάββας ὁ νέος ὁ ἐν Καλύµνῳ

(+ 1948)

Ὁ Ὅσιος Γεράσιµος ὁ Βυζάντιος

Λόγιος, µαθητὴς Μακαρίου Καλογέρου (18ος αἰ.).

Ὁ Ὅσιος Δανιὴλ ὁ θαυµατουργός

(Ῥῶσος + 1510)