8 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

• Οἱ Ἅγιοι Ἄγαβος, Ῥοῦφος, Φλέγων, Ἀσύγκριτος, Ἑρµῆς (κατ΄ ἄλλους Ἑρµᾶς) καὶ Ἠρωδίων ἀπὸ τοὺς 70 Ἀποστόλους
• Ὁ Ὅσιος Κελεστίνος, πάπας Ῥώµης
• Ὁ Ἅγιος Παυσίλυπος
• Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ναύκληρος
• Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουλικᾶς
• Ὁ Ὅσιος Νήφων ὁ Ῥῶσος, ὁ θαυµατουργός

Οἱ Ἅγιοι Ἄγαβος, Ῥοῦφος, Φλέγων, Ἀσύγκριτος, Ἑρµῆς (κατ΄ ἄλλους Ἑρµᾶς) καὶ Ἠρωδίων ἀπὸ τοὺς 70 Ἀποστόλους

Ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἱεροὺς Ἀποστόλους, ὁ µὲν Ἄγαβος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ πῆρε τὴν ζώνη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἔδεσε τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια καὶ προφήτευσε γι᾿ αὐτὸν αὐτά: «Τάδε λέγει τὸ Πνεῦµα τὸ Ἅγιον. Τὸν ἄνδρα, οὗ ἐστὶν ἡ ζώνη αὕτη, οὕτω δήσουσιν εἰς Ἰερουσαλὴµ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ παραδώσουσιν εἰς χεῖρας ἐθνῶν». Πράγµατι, ἔτσι καὶ ἔγινε. Διότι ὄχι µόνο ἔδεσαν τὸν Παῦλο οἱ Ἰουδαῖοι, ἀλλὰ καὶ προσπάθησαν νὰ τὸν σκοτώσουν. Ὁ Ἄγαβος, ἀφοῦ κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὸ µέρος ὅπου ζοῦσε, ἀποδήµησε εἰρηνικὰ στὸν Κύριο. Τὸν δὲ Ῥοῦφο ἀναφέρει ὁ Παῦλος στὴν πρὸς Ῥωµαίους ἐπιστολή: «Ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν Κυρίῳ καὶ τὴν µητέρα αὐτοῦ καὶ ἐµοῦ». Αὐτὸς ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος Θηβῶν στὴν Ἑλλάδα. Οἱ δὲ Φλέγων καὶ Ἀσύγκριτος, ἀφοῦ κήρυξαν τὸ Εὐαγγέλιο σὲ διάφορα µέρη τοῦ κόσµου, ἔφεραν πολλοὺς ἀπίστους στὴν ἀληθινὴ πίστη. Τελικὰ βασανίστηκαν µὲ διάφορους τρόπους ἀπὸ Ἰουδαίους καὶ Ἕλληνες, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ πεθάνουν καὶ οἱ δυὸ τὴν ἴδια µέρα. Ἔτσι, πῆραν ἀπὸ τὸν Κύριο τὰ οὐράνια ἀγαθά, ποὺ προορίζονται γιὰ τοὺς ἀληθινοὺς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου. (Γιὰ δὲ τὸν Ἑρµῆ βλέπε 8 Μαρτίου καὶ γιὰ τὸν Ἠρωδίωνα τὴν 28η Μαρτίου).

Ὁ Ὅσιος Κελεστίνος, πάπας Ῥώµης

Ὁ Κελεστίνος γεννήθηκε στὴν Ῥώµη καὶ τὸν πατέρα του τὸν ἔλεγαν Πρίσκο. Νωρίς, σὰν διάκονος, εἶχε διακριθεῖ γιὰ τὴν παιδεία του, τὴν εὐσέβεια καὶ τὸν θερµὸ ζῆλο. Γι΄ αὐτὸ µετὰ τὸν θάνατο τοῦ πάπα Βονιφατίου τὸ 422, τὸν διαδέχτηκε στὸν ποντιφικὸ θρόνο. Ἀµέσως τότε παρενέβη στὴν Ἀφρική, στὴ Γαλατία καὶ στὴν Καλαβρία, γιὰ νὰ ἐπιβάλει τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες στὴν ἐκλογὴ τῶν ἐπισκόπων. Ὑπῆρξε ἐνεργητικότατος στὴν καταστολὴ διαφόρων αἱρέσεων. Ἐργάστηκε γιὰ τὴν ἐξαφάνιση τοῦ Πελαγιανισµοῦ ἀπὸ τὴν Μεγάλη Βρεττανία καὶ συγχρόνως, µὲ κατάλληλη ἱεραποστολή, πέτυχε νὰ προσέλθει στὸν χριστιανισµὸ ἡ Ἰρλανδία. Στὴν 3η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ὁ πάπας Κελεστίνος, µὲ ἀντιπροσωπεία του, καταδίκασε τὴν πλάνη τοῦ Νεστορίου. Γενικὰ ἐπιµελήθηκε τὰ πράγµατα τοῦ κλήρου καὶ αὐτὰ τῆς θείας λατρείας, εὐπρεπίζοντας τοὺς ναοὺς µὲ εἰκόνες καὶ διάφορα ἱερὰ σκεύη. Πέθανε, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Θεοδόσιος ὁ Β΄ τὸ 432 µ.Χ. τὴν 26η ἢ 27η Ἰουλίου, κατὰ τὴν πιὸ πιθανὴ γνώµη.

Ὁ Ἅγιος Παυσίλυπος

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ὑπῆρξε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Ἀδριανοῦ (117-138 µ.Χ.) καὶ ἦταν εὐγενὴς καὶ πλούσιος στὴν πόλη τῆς Ῥώµης. Ἐπειδὴ ὅµως ἐνεθάρρυνε καὶ ὑποστήριζε τοὺς χριστιανοὺς ποὺ βάδιζαν γιὰ τὸ µαρτύριο, συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν βασιλιά. Αὐτὸς τὸν ῥώτησε ἂν πιστεύει στὸν Χριστὸ καὶ ὁ Παυσίλυπος ἀπάντησε ὅτι ὄχι µόνο πιστεύει, ἀλλὰ εἶναι ἕτοιµος καὶ τὸ αἷµα του νὰ χύσει γι᾿ αὐτόν. Τότε τὸν χτύπησαν τόσο πολὺ στὴν κοιλιά, ποὺ φάνηκαν τὰ ἔντερά του. Ἔπειτα τὸν παραχώρησαν στὸν ἔπαρχο Πράκτο, ποὺ καὶ αὐτὸς τὸν βασάνισε φρικτά. Ἀλλ΄ ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος ἐπέµενε στὴν πίστη του, καταδικάστηκε σὲ ἀποκεφαλισµό. Τελικὰ ὅµως, ἀφοῦ ἔσπασε τὴν ἁλυσίδα ποὺ τοῦ εἶχαν βάλει, δραπέτευσε καὶ ζῶντας µὲ ἀρετὴ παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Θεό.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ναύκληρος

Ὁ Κῶος αὐτὸς ναύκληρος ἐξισλαµίστηκε µὲ τὴν βία ἀπὸ τοὺς Τούρκους στὴν Κῶ. Αὐτὸς ὅµως πέταξε τὰ Τουρκικὰ ῥοῦχα καὶ ζοῦσε χριστιανικά. Οἱ Τοῦρκοι τὸν ἀντελήφθησαν, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν µαστίγωσαν ἀνελέητα καὶ κατόπιν τὸν φυλάκισαν. Μέσα στὴν φυλακή, οἱ Τοῦρκοι προσπαθοῦσαν νὰ τὸν µεταπείσουν στὸν µουσουλµανισµό, ἀλλὰ ὁ νεοµάρτυρας ἀπαντοῦσε: «Ἐγὼ στὸν Κύριό µου Ἰησοῦ Χριστὸ πιστεύω καὶ αὐτὸν ὁµολογῶ γιὰ Θεὸ ἀληθινό, µὲ ὅλη µου τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καρδιά. Τὴν δὲ δική σας θρησκεία ἀποστρέφοµαι καὶ εἶµαι ἕτοιµος νὰ ὑποµείνω ὅσα βασανιστήρια καὶ ἂν µοῦ κάνετε γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ µου». Βλέποντας τὸ ἀµετάθετο τῆς γνώµης του οἱ βασανιστές του, τὸν ὁδήγησαν µὲ βασανισµοὺς στὸν κριτή, ποὺ διέταξε τὸν ἀνηλεῆ δαρµό του καὶ τὸν καταδίκασε νὰ καεῖ ζωντανός. Ἔτσι, µ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο, στὶς 8 Ἀπριλίου 1669, µαρτύρησε ὁ Ἅγιος αὐτὸς νεοµάρτυρας τῆς Κῶ. Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου συνέταξε ὁ Γεράσιµος Μοναχὸς Μικραγιαννανίτης. Ἐπίσης, τὸ ἱστορικὸ ἐκκλησίδιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόµου µετονοµάστηκε ἐπ΄ὀνόµατι τοῦ νεοµάρτυρα αὐτοῦ, καθὼς καὶ ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὸ ναΰδριο αὐτὸ φέρει τὸ ὄνοµά του.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουλικᾶς

Ὁ νεοµάρτυρας αὐτός, ἦταν ἄνθρωπος πολὺ φρόνιµος καὶ ζηλωτής. Κάποια µέρα ὅµως, εἶχε ἔντονη συζήτηση γιὰ τὴν πίστη µὲ τοὺς Τούρκους. Αὐτοί, ἀπὸ φθόνο, τὸν κατηγόρησαν στὸν κριτή, ὅτι δῆθεν ἔβρισε τὴν µουσουλµανικὴ θρησκεία. Ὁ κριτὴς πρότεινε στὸν Ἰωάννη νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γίνει µουσουλµάνος γιὰ ν΄ ἀποφύγει τὸν θάνατο. Ὁ Ἰωάννης ἀποκρίθηκε θαρραλέα, ὅτι δὲν ἀρνεῖται τὸν Χριστὸ καὶ ἂν µύριους θανάτους ὑποστεῖ. Τότε ὁ κριτὴς διέταξε καὶ τὸν ἔριξαν µέσα σὲ τσιγγέλια (γάντζους), ὅπου ὁ νεοµάρτυρας βρῆκε φρικτὸ ἀλλὰ ἔνδοξο τέλος στὶς 8 Ἀπριλίου 1564. (Τὸ Μ. Εὐχολόγιο στὴ σελίδα 442 ἀναφέρει τὴν µνήµη τοῦ µάρτυρος τὴν 8η καὶ 18η Ἀπριλίου, στὴν δὲ σελ. 470 τὴν 1η Ἀπριλίου 1564. Οἱ δὲ Σ. Εὐστρατιάδης καὶ Ἁγ. Νικόδηµος Ἁγιορείτης, ἀναφέρουν τὴν µνήµη του κατὰ τὴν 18η Ἀπριλίου. Ἑποµένως ὑπάρχει πρόβληµα ὅσον ἀφορᾷ τὴν ἡµέρα τοῦ µαρτυρίου του).

Ὁ Ὅσιος Νήφων ὁ Ῥῶσος ὁ θαυµατουργός

Ἐπίσκοπος Νοβογοροδίας ἐν τῷ Σπηλαίῳ.