|
09 Απριλίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Εὐψύχιος, ποὺ µαρτύρησε στὴν Καισάρεια Ἔζησε στὰ χρόνια του Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου. Ἂν καὶ νιόπαντρος, αὐτὸ δὲν τὸν ἐµπόδισε νὰ δείξει ἔµπρακτα τὴν µεγάλη ἀγάπη του στὸν Χριστό. Στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, ὁ Ἰουλιανὸς εἶχε κτίσει ἕνα εἴδωλο τῆς θεᾶς Τύχης, ποὺ προσκυνοῦσαν κάθε µέρα ἐπιδεικτικὰ οἱ εἰδωλολάτρες. Ὁ Εὐψύχιος, ἀφοῦ πῆρε µαζί του καὶ µερικοὺς ἄλλους τολµηροὺς νέους, πῆγε καὶ γκρέµισε τὸ εἴδωλο. Ὅταν συνελήφθη, εἶπε στὸν ἀξιωµατοῦχο ὅτι ὁ Ἰουλιανὸς δὲν ἔχει κανένα δικαίωµα νὰ ἐνεργεῖ εἰδωλολατρικὰ πράγµατα στὴν χριστιανικὴ Καισάρεια. Βέβαια, ὁ Εὐψύχιος ἐκ τῶν προτέρων γνώριζε ὅτι ἡ ἀπόφαση θὰ ἦταν καταδικαστική. Πράγµατι, οἱ συνεργάτες του καταδικάστηκαν σὲ βασανισµοὺς καὶ ἐξορία. Ἐνῷ ὁ ἴδιος, σὰν ἀρχηγὸς τῆς πράξης, καταδικάστηκε σὲ θάνατο µὲ ἀποκεφαλισµό. Ἔτσι, ὁ Εὐψύχιος κατατάχθηκε σ᾿ ἐκείνη τὴν µερίδα τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Κύριος εἶπε: «Ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐµοῦ εὑρήσει αὐτήν». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ θὰ χάσει τὴν ζωή του γιὰ τὴν πίστη του σ᾿ ἐµένα, θὰ κερδίσει τὴν µακάρια καὶ ὑψηλότερη ζωή. Ὁ Ἅγιος Βάδιµος, ὁσιοµάρτυρας, καὶ οἱ ἑπτὰ μαθητές του Ἔζησε ὅταν βασιλιὰς τῆς Περσίας ἦταν ὁ Σαπὼρ ὁ Β´. Πέρσης στὴν καταγωγὴ καὶ ἀπὸ γένος ἐπίσηµο, ἄφησε πλούτη καὶ γοητευτικὸ κοσµικὸ µέλλον γιὰ νὰ ὑπηρετήσει στὸ Χριστό. Ἔγινε ἱερέας καὶ ἐργάστηκε γιὰ τὴν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Συγκέντρωσε µάλιστα καὶ µία ὁµάδα ἑπτὰ µαθητῶν, ποὺ τοὺς προετοίµαζε ἐργάτες τοῦ χριστιανικοῦ φωτισµοῦ. Καταγγέλθηκε ὅτι ἀποσπᾷ στὸν Χριστὸ πολλοὺς Πέρσες ἀπὸ τὴν πάτρια θρησκεία καὶ φυλακίστηκε µὲ τοὺς µαθητές του γιὰ τέσσερις µῆνες. Ἐπειδὴ ὅµως κατὰ τὸ διάστηµα αὐτὸ ἀρνήθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴν πίστη του, καταδικάστηκε µαζὶ µὲ τοὺς µαθητές του σὲ ἀποκεφαλισµό. Τὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς ποινῆς ἀνέλαβε κάποιος ποὺ µπροστὰ στὰ βασανιστήρια ἀρνήθηκε τὸν Χριστό, ὁ Νιρσᾶν. Παρὰ τὸν ἔλεγχο ποὺ τοῦ ἔκανε ὁ Ἅγιος Βάδιµος, αὐτὸς µὲ τρεµάµενα χέρια ἐξετέλεσε τὴν ποινή. Ἡ θεία δίκη ὅµως δὲν τὸν ἄφησε ἀτιµώρητο. Κάποια µέρα ποὺ κάποιος εἰδωλολάτρης θύµωσε ἐναντίον του, τὸν σκότωσε µὲ µαχαῖρι. Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες οἱ αἰχµάλωτοι, ποὺ µαρτύρησαν στὴν Περσία Ὅταν ὁ βασιλιὰς τῶν Περσῶν Σαπὼρ ὁ Β´ (325-379), κατὰ τὸ 53ο ἔτος τῆς βασιλείας του, κυρίευσε τὴν χώρα Βυζάτη, θανάτωσε ὅλους ὅσους ἔφεραν ὄπλα. Τὶς δὲ γυναῖκες, παιδιά, γέρους, τὸν ἐπίσκοπο Ἠλιόδωρο καὶ τοὺς πρεσβυτέρους Δησᾶν, Μαριὰβ καὶ ὅλους τους κληρικούς, ἄφησε ζωντανοῦς. Ὅταν ὁ ἐπίσκοπος Ἠλιόδωρος κατάλαβε ὅτι θὰ πεθάνει, χειροτόνησε ἐπίσκοπο τὸν πρεσβύτερο Δησᾶν. Ὁ ὁποῖος ἐπεξέτεινε τὸ χριστιανικὸ κήρυγµα καὶ πρὸς τοὺς Πέρσες. Τότε ὁ ἀρχιµάγος Ἀδεφάρ, διέβαλε τὸν Δησᾶν στὸν βασιλιά, ὅτι δῆθεν αὐτὸς καὶ ὅλοι οἱ χριστιανοὶ γύρω ἀπ᾿ αὐτὸν βλασφηµοῦν τὴν Περσικὴ θρησκεία. Τότε ὁ Σαπὼρ ἔδωσε διαταγὴ νὰ συλληφθοῦν ὅλοι καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸν ἥλιο καὶ τὴν φωτιά. Ἐπειδὴ ὅµως οἱ χριστιανοὶ αὐτοὶ δὲν τὸ ἔπραξαν, ἀποκεφαλίστηκαν ὅλοι. Καθ᾿ ὁδὸν µόνο πέντε ἀπ᾿ αὐτοὺς µικροψύχησαν καὶ δέχτηκαν τὴν θρησκεία τῶν εἰδώλων. Ὁ Ἅγιος Αὐδιήσιος (ἢ Ἀβδιησοῦς ἢ Ἀδιησοῦς) Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἀνῆκε στὴν παραπάνω ὁµάδα ἀποκεφαλισθέντων χριστιανῶν στὴν Περσία. Ἀλλὰ τὸ κτύπηµα ποὺ δέχτηκε δὲν ἦταν θανατηφόρο καὶ τὴν νύκτα σηκώθηκε καὶ κατόπιν κήρυττε πάλι θαρραλέα τὸν Χριστό. Τότε κάποιος φανατικὸς εἰδωλολάτρης ὅρµησε καὶ τὸν θανάτωσε µὲ µαχαῖρι. Οἱ Ἅγιοι Ῥαφαήλ, Νικόλαος, Εἰρήνη καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ µαρτύρησαν τὸ 1463 στὸ χωριὸ Θερµή της Λέσβου, στὴν ἐκεῖ τιµωµένη Μονὴ τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου, ποὺ βρίσκεται στὴν τοποθεσία Καρυές. Τὸ ἔτος 1959, ἀποκαλύφθηκαν ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς γῆς θαυµατουργικά. Εἶπε λοιπὸν σὲ κάποιο εὐσεβῆ, ποὺ τοῦ παρουσιάστηκε, ὁ Ἅγιος Ῥαφαήλ, ὅτι λέγεται Ῥαφαήλ. Πατρίδα του ἦταν τὸ νησὶ Ἰθάκη καὶ τὸ ὄνοµα τοῦ πατέρα του Διονύσιος, ποὺ τὸν ἀνέθρεψε µὲ µεγάλη χριστιανοπρέπεια καὶ τὸν σπούδασε ἀρκετά. Τὸ κοσµικό του ὄνοµα ἦταν Γεώργιος, ἀλλ᾿ ὅταν ἔγινε µοναχὸς ὀνοµάσθηκε Ῥαφαήλ. Εἶχε τὸν βαθµὸ τοῦ πρεσβυτέρου καὶ τὸ ὀφφίκιο τοῦ ἀρχιµανδρίτη καὶ τοῦ πρωτοσυγγέλου. Ὅταν ἔγινε ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (1453), αὐτὸς µόναζε µαζὶ µὲ τὸν διάκονο Νικόλαο στὴν Μακεδονία. Κατόπιν µέσῳ Ἀλεξανδρουπόλεως πῆγαν τὸ 1454 στὴν Λέσβο καὶ ἐγκαταστάθηκαν στὴν Μονὴ τῆς Θεοτόκου, ὅπου ὁ Ῥαφαὴλ ἔγινε ἡγούµενος. Τὸ 1463 ἐπέδραµαν οἱ Τοῦρκοι στὴν Μονὴ καὶ ἀφοῦ τοὺς συνέλαβαν τοὺς θανάτωσαν µὲ διάφορους τρόπους. Τὸν µὲν Ῥαφαὴλ ἔσφαξαν µὲ πριόνι ἀπὸ τὸ στόµα, τὴν Τρίτη Διακαινησίµου 9 Ἀπριλίου, τὸν δὲ Νικόλαο θανάτωσαν µετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια. Μαζὶ µ᾿ αὐτούς, µαρτύρησε καὶ ἕνα δωδεκάχρονο κορίτσι, ἡ Εἰρήνη, κόρη τοῦ προεστοῦ τοῦ χωριοῦ Θερµῆς, Βασιλείου. Καὶ ἡ Εἰρήνη µαρτύρησε µὲ φρικτὸ τρόπο. Ἀφοῦ τῆς ἔκοψαν τὰ χέρια, τὴν ἔβαλαν µέσα σ᾿ ἕνα πιθάρι καὶ τὴν ἔκαψαν ζωντανή, µπροστὰ στὰ µάτια τῶν γονιῶν της. Ἡ µνήµη τους γιορτάζεται πανηγυρικὰ στὴν Μονὴ ποὺ φέρει τὴν ὀνοµασία τους στὴν Λέσβο. Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ἐπίσκοπος Ἀµίδης Ὁ ἐπίσκοπος αὐτὸς ἐξαγόρασε 7.000 χριστιανοὺς αἰχµαλώτους, ἀφοῦ ἐκποίησε ἐκκλησιαστικὰ σκεύη, κατὰ τὸν Βυζαντινοπερσικὸ πόλεµο (421-422), (+ 5ος αἰ.).
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|