|
19 Απριλίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Παφνούτιος ὁ Ἱεροσολυµίτης, ἱεροµάρτυρας Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ. Ὅταν αὐτὸς κήρυξε διωγµὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος Ἀρριανὸς ξεκίνησε νὰ συλλάβει τὸν Παφνούτιο µέσα στὶς ἐρηµιὲς τῆς Αἰγύπτου, ὅπου ζοῦσε. Ἀλλὰ αὐτὸς ἔρχεται καὶ συναντᾷ µόνος του τὸν Ἀρριανό, ποὺ διέταξε νὰ βασανισθεῖ ὁ Παφνούτιος ἐπὶ τόπου. Ξέσχισαν τὶς σάρκες του µέχρι τοῦ σηµείου νὰ φαίνονται τὰ ἐντόσθιά του. Ὁ Παφνούτιος προσευχήθηκε καί, ἐντελῶς θαυµατουργικά, οἱ πληγές του ἔκλεισαν µὲ ἀποτέλεσµα νὰ πιστέψουν στὸ Χριστὸ οἱ δυὸ στρατιῶτες ποὺ τὸν βασάνισαν. Ὁ Ἀρριανὸς ἀποκεφάλισε τοὺς δυὸ στρατιῶτες καὶ τὸν Παφνούτιο τὸν ἔριξε στὴν φυλακή. Ἐκεῖ, συνάντησε 40 προκρίτους, ποὺ κατάφερε νὰ τοὺς κάνει χριστιανούς. Τὸ ἔµαθε ὁ Ἀρριανὸς καὶ ὀργισµένος τοὺς ἔκαψε ὅλους ζωντανούς, ἀλλὰ ὁ Παφνούτιος µὲ θαῦµα ἔγινε ἄφαντος ἀπὸ τὰ µάτια του. Ἀφοῦ ἐν τῷ µεταξὺ ἔφερε πολλοὺς στὴν χριστιανικὴ πίστη, παρουσιάζεται µόνος του στὸν Ἀρριανό, ποὺ διέταξε νὰ τὸν κοµµατιάσουν. Καὶ ἐνῷ ὁ Ἀρριανὸς πῆγε νὰ τὸν δεῖ κοµµατιασµένο νεκρό, τὰ κοµµάτια τοῦ σώµατος ἑνώθηκαν καὶ ὁ Παφνούτιος, ζωντανὸς µπροστά του, τοῦ λέει: «Μὲ γνωρίζεις, Ἀρριανέ; Ὅλα αὐτὰ τὰ περὶ ἐµὲ θαυµάσια, πραγµατοποιεῖ ὁ Κύριός µου Ἰησοῦς Χριστός, διὰ νὰ ἐλεγχθῇ ἡ ἀσέβειά σου, διὰ νὰ ἐννοήσης ὅτι, πολεµῶν πρὸς αὐτόν, λακτίζεις πρὸς κέντρον, διὰ νὰ καταλάβεις ὅτι λατρεύεις κωφὰ καὶ τυφλὰ εἴδωλα κατασκευασµένα ἀπὸ ὕλην ἀναίσθητον». Τὸ θαῦµα ἔγινε ἀφορµὴ νὰ πιστέψει ἕνα ὁλόκληρο τάγµα στρατιωτῶν. Στὴν ἀπελπισία του ὁ Ἀρριανὸς ἔστειλε τὸν Παφνούτιο στὴν Ῥώµη, ὅπου ἔλαβε σταυρικὸ θάνατο. Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ἀπὸ τὴν Πέργη τῆς Παµφυλίας καὶ οἱ Ἅγιοι Σωκράτης καὶ Διονύσιος οἱ στρατιῶτες Ὑπῆρξε στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Ἀντωνίνου (138-161) καὶ ἡγεµόνα Θεοδότου. Καταγόταν ἀπὸ τὴν Πέργη τῆς Παµφυλίας καὶ ἦταν πολὺ εὐσεβής. Ἀπὸ τὸν ζῆλο του γιὰ τὴν εὐσέβεια, κατέστρεφε εἴδωλα, ξόανα καὶ εἰδωλολατρικοὺς ναούς. Συνελήφθη ὅµως καὶ ὑπέστη φρικτὰ βασανιστήρια. Τὸν ἅπλωσαν σὲ πυρακτωµένη σχάρα καὶ ἔπειτα τὸν ἔδεσαν πίσω ἀπὸ ἄγρια ἄλογα, τὰ ὅποια τὸν ἔσυραν σὲ µεγάλη ἀνώµαλη ἐδαφικὴ ἀπόσταση. Κατόπιν τὸν ἔριξαν µέσα στὸ καµίνι τῆς φωτιᾶς, µαζὶ µὲ δυὸ στρατιῶτες ποὺ εἶχαν πιστέψει στὸν Χριστό, τὸν Σωκράτη καὶ τὸν Διονύσιο. Στὴν συνέχεια τὸν φυλάκισαν καὶ τελικὰ τὸν σταύρωσαν καὶ τὸν τρύπησαν µὲ βέλη. Μετὰ τρεῖς ἡµέρες ἀγωνιωδῶν βασανιστηρίων ἐπάνω στὸν σταυρὸ παρέδωσε τὴν µακαρία ψυχή του. Ἡ Ἁγία Φιλίππα, µητέρα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ὁ ὁµολογητής, ἐπίσκοπος Πισιδίας Ἔζησε στὰ χρόνια τῶν εἰκονοµάχων καὶ ἦταν ἀπὸ παιδὶ ἀφιερωµένος στὸν Θεό. Λόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς του ἀρετῆς, χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Πισιδίας. Ἐπειδὴ δὲ δὲν δέχτηκε νὰ συµφωνήσει µὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἰκονοµάχους καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν προσκύνηση τῶν ἁγίων εἰκόνων, ἐξορίστηκε καὶ ὑπέστη διάφορες κακοπάθειες. Ἔτσι ἀφοῦ πέρασε ὅλη τὴν ζωή του, ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ, παίρνοντας τὸ στεφάνι τῆς ὁµολογίας. Ὁ Ἅγιος Τρύφων, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατριάρχη Στεφάνου τοῦ Β´, διάδοχός του ἐκλέχθηκε τὸν Δεκέµβριο τοῦ 928 ὁ µοναχὸς Τρύφων. Ὁ Τρύφων µόναζε σὲ κάποια µονὴ τῆς Μικρὸς Ἀσίας καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν εὐλάβεια καὶ τὴν ἁγιότητά του. Ἡ Ἐκκλησία τὸν προτίµησε, διότι εἶχε µεγάλα ἠθικὰ πλεονεκτήµατα. Ἀλλ᾿ ὁ αὐτοκράτορας Ῥωµανὸς ὁ Λεκαπηνός, τάχθηκε καὶ αὐτὸς ὑπὲρ τῆς ἐκλογῆς του, µὲ κάποια σκοπιµότητα ὅµως. Σκεφτόταν δηλαδή, ὅτι θὰ τοῦ ἦταν εὔκολο µετὰ ἀπὸ κάποιο χρόνο, νὰ πείσει τὸν Τρύφωνα σὲ παραίτηση, γιὰ νὰ ἀναδείξει ἀντ᾿ αὐτοῦ πατριάρχη τὸν γιό του, Θεοφύλακτο. Γι᾿ αὐτὸ καὶ βοήθησε τὸν Τρύφωνα στὸ ἔργο του γιὰ τὴν Ἐκκλησία, µὲ πολλὲς ἐλεηµοσύνες καὶ δωρεὲς σὲ µοναστήρια καὶ πτωχοκοµεῖα. Ἀνυπόµονος ὅµως καθὼς ἦταν ὁ Ῥωµανός, τὸ 931 ποὺ ὁ γιός του ἦταν µόλις 15 ἐτῶν, εἶπε στὸν Πατριάρχη νὰ παραιτηθεῖ, γιὰ ν᾿ ἀναλάβει τὸ θρόνο ὁ γιός του. Ὁ Τρύφων φυσικὰ δὲν συµφώνησε, διότι τὸ βασιλοπαῖδι ἦταν ἀνήλικο καὶ θὰ δηµιουργοῦσε φοβερὸ σκάνδαλο καὶ κηλῖδα στὴν Ἐκκλησία. Τότε ὁ Ῥωµανὸς ἔβαλε τὸν τότε µητροπολίτη Καισαρείας, Θεοφάνη, ποὺ ὁ λαὸς γιὰ τὴν ἀναισχυντία του τὸν φώναζε «χοιρινό», καὶ µὲ δόλιο τρόπο ἀπέσπασε τὴν ὑπογραφὴ τοῦ ἀνυποψίαστου Τρύφωνα σὲ λευκὸ χαρτί. Ἀπὸ πάνω συνέταξαν τὴν παραίτησή του καὶ ἔτσι κατόρθωσαν νὰ τὸν διώξουν καὶ νὰ βάλουν στὴν θέση τοῦ τὸν 16ετή Θεοφύλακτο, ποὺ ἄφησε ἐπαίσχυντη µνήµη µὲ τὴν σκανδαλώδη διαγωγή του. Ὁ Ὅσιος Συµεών, ἡγούµενος Ἱ. Μονῆς Φιλόθεου Ἁγίου Ὄρους Καταγόταν ἀπὸ τὰ µέρη τῆς Θεσσαλίας καὶ ὑπῆρξε ἡγούµενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλόθεου κατὰ τὸν 16ο αἰῶνα. Ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος πῆγε στὰ µέρη τῆς Ζαγορᾶς, τοῦ Εὐρίπου, τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῆς Λάρισας, ὅπου δίδασκε τὸν λαό. Ἔπειτα ἀποσύρθηκε σ᾿ ἕνα ὄρος τῆς Ζαγορᾶς, ποὺ ὀνοµαζόταν Φλαµούριον, ἔκτισε µονὴ στὸ ὄνοµα τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ µόνασε ἐκεῖ µὲ µερικοὺς µοναχούς. Ἔπειτα πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ κάποιες ὑποθέσεις καὶ πέθανε ἐκεῖ. Ὁ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος ὁ Ἐσφιγµενίτης Πατρίδα του ἡ Θράκη. Ὁ πατέρας του ὀνοµαζόταν Κωνσταντῖνος, ἡ δὲ µητέρα του Κρυσταλλία. Κατὰ κόσµον ὀνοµαζόταν Ἀθανάσιος. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἐργαζόταν σὲ τουρκικὸ πλοῖο καὶ ὁ πλοίαρχος τὸν πίεζε νὰ δεχθεῖ τὸν µουσουλµανισµό. Κάποια µέρα ὁ πλοίαρχος αὐτὸς τὸν µαχαίρωσε γιὰ ἐκφοβισµὸ καὶ ὁ µάρτυρας γιὰ ν᾿ ἀποφύγει τοὺς συνεχεῖς ἐκφοβισµοὺς ἐξισλαµίστηκε. Μετανοηµένος, ἀναχώρησε ἀργότερα στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ εἰσῆλθε στὴν Μονὴ τοῦ Ἐσφιγµένου, ἀφοῦ ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν ἡγούµενο Εὐθύµιο. Ἐκάρη µοναχὸς καὶ ὀνοµάστηκε Ἀγαθάγγελος. Ἐκεῖ συγχρόνως πῆρε καὶ τὴν ἀπόφαση νὰ µαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστό, γι᾿ αὐτὸ ἀναχώρησε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πῆγε στὴν Σµύρνη, ὅπου δηµόσια ἀποκήρυξε τὸν µουσουλµανισµό. Τελικά, ὁµολογῶντας τὸν Χριστό, ὑπέστη µαρτυρικὸ θάνατο µὲ ἀποκεφαλισµὸ στὶς 19 Ἀπριλίου 1818, ἡµέρα Σάββατο, ὥρα πέµπτη καὶ σὲ ἡλικία 19 χρονῶν. Ὁ λαὸς τῆς Σµύρνης ἀγόρασε τὸ λείψανο τοῦ νεοµάρτυρα καὶ τὸ µετέφερε µὲ τιµὲς στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Τὸ λείψανό του ἐνταφιάστηκε στὸν τάφο τοῦ νεοµάρτυρα Δήµου, ποὺ µαρτύρησε στὴν Σµύρνη τὸ 1763. Ἡ ἁγία καὶ θαυµατουργικὴ κάρα τοῦ νεοµάρτυρα Ἀγαθαγγέλου, καθὼς καὶ τὸ δεξί του χέρι, τὸ δεξί του πόδι καὶ µία πλευρά του, ἀποδόθηκαν τιµῆς ἕνεκεν στὴν Μονὴ Ἐσφιγµένου τὸ 1844, κατόπιν αἰτήσεώς της. Ὁ Ἅγιος Διόσκορος Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἦταν ἱερέας τῶν εἰδώλων στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Ἀντωνίνου (138-160). Ἦλθε στὴν χριστιανικὴ πίστη διὰ τῶν θαυµάτων Θεοδώρου τοῦ ἐν Πέργῃ τῆς Παµφυλίας καὶ µαρτύρησε διὰ πυρός. Ἡ Ἁγία Ἀσινὲθ τοῦ Γκορίτσκυ (Ῥωσίδα) Διὰ Χριστὸν σαλή.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|