|
28 Απριλίου
|
|
|
Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες, ποὺ µαρτύρησαν στὴν Κύζικο: Θεογνίς, Ῥοῦφος, Ἀντίπατρος, Θεόστιχος, Ἀρτεµᾶς, Μάγνος, Θεόδουλος (κατ΄ ἄλλους Θεόδοτος), Θαυµάσιος καὶ Φιλήµονας Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ µάρτυρες τοῦ Χριστοῦ κατάγονταν ἀπὸ διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν τὴν ἐποχὴ τῶν διωγµῶν στὴν Κύζικο. Ἡ στάση τους ἀπέναντι στὸν ἄρχοντα ποὺ τοὺς ἀνέκρινε γιὰ τὴν πίστη τους ἦταν καταπληκτική. Τὸ θάρρος, ἡ ψυχραιµία καὶ ἡ δυναµικότητα τῶν ἀπαντήσεών τους, καθὼς καὶ ὁ ἐξευτελισµὸς τῶν εἰδώλων µὲ τὰ λόγια τους, καταντρόπιασαν τὸν ἄρχοντα, ποὺ µὲ µῖσος τοὺς ἔριξε στὴν πιὸ σκοτεινὴ φυλακή. Ἐκεῖ οἱ ἐννέα γιοί, χωρὶς ψωµὶ καὶ νερό, ἀλλὰ µὲ συµπροσευχὴ καὶ ὕµνους πρὸς τὸ Θεὸ τῶν πάντων, ἔπαιρναν θάρρος νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγῶνα τους. Ὅταν ὁ ἄρχοντας τοὺς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ τοὺς ῥώτησε ἂν ἐπιµένουν νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό, αὐτοὶ ἐπανέλαβαν αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶχαν πεῖ καὶ πρῶτα. Τότε ἀµέσως διατάχθηκε νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν. Ἔτσι, ὅλοι µαζὶ πρόσφεραν τοὺς ἑαυτοὺς τοὺς «θυσίαν δεκτήν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ», δηλαδή, θυσία ποὺ δέχεται καὶ εὐχαριστεῖται σ΄ αὐτὴ ὁ Θεός. Διήγηση θαύµατος ποὺ ἔγινε στὴν Καρθαγένη τῆς Ἀφρικῆς Πρόκειται γιὰ στρατιωτικὸ (565) ποὺ µοίχευσε µὲ τὴν γυναῖκα τοῦ κηπουροῦ του. Στὴν συνέχεια ἀρρώστησε βαριὰ καὶ πέθανε. Μετὰ τρεῖς ἡµέρες ὅµως, ἄρχισε νὰ φωνάζει ἀπὸ τὸν τάφο του «ἐλεῆστε µε». Ὁπότε οἱ ἐκεῖ παρευρισκόµενοι ἄνοιξαν τὸν τάφο του καὶ τὸν βρῆκαν ζωντανό, ἀλλὰ δὲν µποροῦσε νὰ µιλήσει. Μετὰ τρεῖς ἡµέρες συνῆλθε καὶ διηγήθηκε ὅσα τοῦ συνέβησαν, ὅταν ἡ ψυχή του βγῆκε ἀπὸ τὸ σῶµα, καὶ πὼς, γιὰ νὰ µετανοήσει γιὰ τὸ µεγάλο του ἁµάρτηµα, τοῦ ἔκαναν τὴν χάρη νὰ παραλάβει τὸ σῶµα του. Αὐτὰ ἀφοῦ διηγήθηκε ὁ στρατιωτικὸς αὐτός, πρὸς ἔκπληξη ὅλων, ἔζησε 40 ἡµέρες µε νηστεία καὶ προσευχὴ καί, µὲ µετάνοια αὐτὴν τὴν φορά, ἀπεβίωσε πάλι. Ὁ Ὅσιος Μέµνων ὁ θαυµατουργός Ἡ θεία χάρη ἀντάµειψε τὴν ἀρετή του καὶ τὸν ἀξίωσε νὰ θαυµατουργεῖ. Συνέβη κάποτε νὰ κατακλύσουν τοὺς ἀγροὺς τῶν χωρικῶν σµήνη ἀκρίδων. Αὐτοὶ χωρὶς νὰ µποροῦν νὰ κάνουν τίποτα, κλαίγοντας ἔβλεπαν τὴν καταστρεπτικὴ αὐτὴ µάστιγα. Ὁ Ὅσιος Μέµνων λυπήθηκε τοὺς οἰκογενειάρχες ἐκείνους καὶ ἔνοιωσε τὴν ἀπόγνωσή τους. Προσευχήθηκε λοιπὸν θερµὰ στὸν Θεὸ καὶ πέτυχε τὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ τόπου ἀπὸ τὰ ὀλέθρια σµήνη. Καὶ ὅσες φορὲς οἱ γεωργικοὶ πληθυσµοί της περιοχῆς του ἔπεφταν σὲ µεγάλη στενοχώρια, ὁ Μέµνων τοὺς πήγαινε βοήθεια ἀπὸ τὶς οἰκονοµίες τοῦ µοναστηριοῦ, τοῦ ὁποίου ἀναδείχτηκε καὶ ἡγούµενος. Πήγαινε µάλιστα καὶ σ΄ ἄλλες πόλεις ποὺ µάζευε συνδροµές, µὲ τὶς ὁποῖες συµπλήρωνε τὴν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων. Κατὰ τὸ θάνατό του, ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, ἔτρεξαν καὶ συνόδευσαν τὴν κηδεία του, µὲ τὰ θερµότερα δάκρυα καὶ τὶς ἐγκαρδιότερες εὐχές. Ὁ Ὅσιος Αὐξίβιος Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ὅσιος Κύριλλος, ἐπίσκοπος, Ῥῶσος (+ 1120) Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος µάρτυρας Ὁ Ὅσιος Ἀγάθων
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|