|
05 Μαΐου
|
|
|
Ἡ Ἁγία Εἰρήνη ἡ Μεγαλοµάρτυς Μεγάλο παράδειγµα πίστης στὸν Ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεὸ ἀποτελεῖ ἡ Εἰρήνη. Γεννήθηκε στὴν πόλη Μαγεδῶν τῆς Περσίας καὶ τὸ πρῶτο της ὄνοµα ἦταν Πηνελόπη. Ὁ πατέρας της ὀνοµαζόταν Λικίνιος καὶ ἦταν ἔπαρχος, ἡ δὲ µητέρα της Λικινία. Ἀπὸ ἕξι χρονῶν ἡ Πηνελόπη ἄρχισε τὴν γραµµατική της ἐκπαίδευση, σ΄ ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ σοφοὺς διδασκάλους τῆς ἐποχῆς της, τὸν Ἀπελλιανό. Τῆς ἔµαθε πολλὰ ὁ σοφὸς διδάσκαλος. Ἕνα, ὅµως, δὲν τῆς ἔµαθε: Γιὰ τὸν Χριστό. Καὶ αὐτὸ τὸ κατόρθωσε µία ἁπλὴ χριστιανὴ ὑπηρέτρια τοῦ Λικινίου, ποὺ µὲ τὴν θεία χάρη κατέκτησε τὴν καρδιὰ τῆς ἀρχοντοκόρης. Ἡ Πηνελόπη ἔνιωσε µεγάλη χαρὰ ποὺ ἔµαθε τὴν πραγµατικὴ ἀλήθεια τῆς ζωῆς καὶ ἐπεδίωξε ἀµέσως νὰ βαπτισθεῖ χριστιανή. Πῆρε τὸ ὄνοµα Εἰρήνη καὶ συγχρόνως τὸν σταυρὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ἀπὸ ‘δῶ καὶ πέρα ἡ Εἰρήνη ἄρχισε µία πνευµατικὴ πορεία, ποὺ περνᾷ διὰ µέσου πυρὸς καὶ σιδήρου. Ὁ ἴδιος ὁ πατέρας της τὴν ἔβαλε στὰ πόδια ἀγρίου ἀλόγου, γιὰ νὰ τὴν σκοτώσει µὲ κλωτσιές, ἀλλὰ τὸ ἄλογο στράφηκε ἐναντίον του καὶ σκότωσε αὐτόν. Τότε ἐπικράτησε µεγάλη σύγχυση µεταξὺ τῶν ἐκεῖ παρευρισκοµένων ἀνθρώπων. Ἀλλὰ ἡ Εἰρήνη τοὺς καθησύχασε µὲ τὰ λόγια του Χριστοῦ: «Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι». Δηλαδή, ὅλα εἶναι δυνατὰ σ΄ ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει. Καὶ πράγµατι, µὲ θαυµαστὴ πίστη προσευχήθηκε καὶ ὁ πατέρας της σηκώθηκε ζωντανός. Τότε, οἰκογενειακῶς ὅλοι βαπτίσθηκαν χριστιανοί. Τῆς Εἰρήνης οἱ δοκιµασίες καὶ τὰ µαρτύρια ἦταν πολλά, ἀλλὰ πάντα ἔβγαινε ζωντανὴ µέσα ἀπὸ αὐτά, διότι εἶχε µεγάλη καὶ ζωντανὴ πίστη. Περιόδευσε σὲ ἀρκετοὺς τόπους καὶ δίδαξε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἰδιαίτερα µὲ τὸ παράδειγµα τῆς ζωῆς της. Ὁ Ἅγιος Εὐθύµιος ὁ θαυµατουργός, ἐπίσκοπος Μαδύτου Ἔζησε τὸν 10ο µ.Χ. αἰῶνα καὶ καταγόταν ἀπὸ τοὺς Ἐπιβάτες τῆς Θράκης. Ὁ πατέρας του ἦταν εὔπορος καὶ ὀνοµαζόταν Νικήτας. Ὁ Εὐθύµιος ἀπὸ παιδὶ ζοῦσε ζωὴ σύµφωνα µὲ τὰ διδάγµατα τοῦ Εὐαγγελίου, προσευχόταν ἐγκάρδια καὶ ἀγαποῦσε τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς πάσχοντες. Μετὰ ἀπὸ καιρὸ ὁ Εὐθύµιος, ἀφοῦ ἀποσύρθηκε σὲ µοναστήρι, ἀφιερώθηκε στὸν µοναχικὸ βίο καὶ διέπρεψε στοὺς πνευµατικοὺς ἀγῶνες. Κατόπιν, ἀποµακρύνθηκε ἀπὸ τὸ µοναστήρι του καὶ ἀποµονώθηκε γιὰ ἀκόµα αὐστηρότερη καὶ σκληρότερη ἀσκητικὴ ζωή. Ὅταν χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Μαδύτου, ποίµανε τὴν Ἐκκλησία, µέχρι ποὺ πέθανε, σὰν ἀληθινὸς ποιµένας – µὲ πολλὰ ἔργα φιλανθρωπίας. Μετὰ τὸν ὅσιο θάνατό του, δοξάστηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ κάνει θαύµατα, τὰ ὁποῖα γνωρίζουµε ἀπὸ τὸ ἐγκώµιο πρὸς αὐτὸν τοῦ Γεωργίου Κυπρίου, µετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ἔγραψε µὲ αἴτηση τοῦ Ἀθηνῶν Μελετίου, ποὺ προήδρευε τότε τῆς Ἐκκλησίας Μαδύτου καὶ Κοίλης. Οἱ Ἅγιοι Νεόφυτος, Γάϊος καὶ Γαϊανός Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ἡ σύναξις αὐτῶν τελεῖται στὸν σεβάσµιο ναὸ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καὶ θαυµατουργῶν Ἀναργύρων Κοσµᾶ καὶ Δαµιανοῦ ἐν τοῖς Δαρείου. Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοῖς Κύρου Ὁ Ὅσιος Ἐφραίµ ὁ Μεγαλοµάρτυρας καὶ θαυµατουργός Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶµ γεννήθηκε στὶς 14 Σεπτεµβρίου 1384. Ἔµεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα σὲ µικρὴ ἡλικία µαζὶ µὲ τὰ ἄλλα ἀδέλφια του, τὴν δὲ φροντίδα τους, µετὰ τὸν Θεό, ἀνέλαβε ἡ εὐσεβὴς µητέρα του. Σὲ ἡλικία 14 ἐτῶν εἰσῆλθε στὴν ἀκµάζουσα τότε Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Εὐαγγελισµοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ ὄρους τῶν Ἀµώµων (Καθαρῶν) τῆς Ἀττικῆς. Ὁ Ἅγιος Ἐφραίµ ἀκολούθησε µὲ ἔνθεο ζῆλο τὸν Χριστὸ καὶ διέπρεψε µὲ τὴν λαµπρότητα τῆς ζωῆς του καὶ τοὺς πόνους τῆς ἀθλήσεώς του στὸ ὄρος τῶν Ἀµώµων Ἀττικῆς (Περιοχὴ Νέας Μάκρης). Ἀξιώθηκε ἀκόµα νὰ λάβει τὸ µέγα Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης καὶ τὸ χάρισµα νὰ ὑπηρετεῖ τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο, σὰν ἄγγελος Θεοῦ, µὲ φόβο Θεοῦ καὶ πολλὴ κατάνυξη. Στὶς 14 Σεπτεµβρίου τοῦ 1425, γιορτὴ τῆς Ὕψωσης τοῦ Τιµίου Σταυροῦ, ἐπιστρέφοντας ἀπὸ ἕνα ἀσκητήριό του στὴν Μονή, τὴν εἶδε τελείως κατεστραµµένη καὶ χωρὶς Πατέρες· εἶχαν σφαγιασθεῖ ἀπὸ βαρβάρους Τούρκους. Συνελήφθη καὶ ἐκείνος καὶ ἄρχισαν τὰ µαρτύριά του, ποὺ τελείωσαν στὶς 5 Μαΐου 1426, ἡµέρα Τρίτη καὶ ὥρα 9.00΄ τὸ πρωί. Τὸν κρέµασαν ἀνάποδα σ΄ ἕνα δένδρο, ποὺ σῴζεται ἀκόµα, τὸν κάρφωσαν στὰ πόδια καὶ τὸ κεφάλι, καὶ τέλος τὸ καταπληγωµένο καὶ µαρτυρικὸ σῶµα του τὸ διαπέρασαν µὲ ἀναµµένο ξύλο καὶ ἔτσι παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν στεφανοδότη Χριστό. Ἡ εὕρεση τῶν µαρτυρικῶν του λειψάνων, ἔγινε στὶς 3 Ἰανουαρίου 1950. Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶµ γιορτάζεται δυὸ φορὲς τὸ χρόνο, στὶς 3 Ἰανουαρίου ἡ εὕρεση τῶν τιµίων λειψάνων του καὶ στὶς 5 Μαΐου τὸ µαρτυρικό του τέλος. Οἱ Ἅγιοι Εἰρηναῖος, Εἰρήνη καὶ Περεγρῖνος Μαρτύρησαν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ, ἀρνούµενοι νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, διὰ πυρός στὴν Θεσσαλονίκη. Ὁ Ὅσιος Μιχαίας Μαθητὴς Ἁγίου Σεργίου, Ῥῶσος (+ 1385).
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|