|
06 Μαΐου
|
|
|
Ὁ πολύαθλος Ἰώβ Ὁ Ἰὼβ ἀποτελεῖ πρότυπο ἠθικῆς ἀνδρείας καὶ ἀκατάβλητης ὑποµονῆς γιὰ ὅλους τοὺς δοκιµαζοµένους µέσα στὴν «κοιλάδα τοῦ κλαυθµῶνος», ὅπως ὀνόµασαν τὴν ἐπίγεια ζωὴ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἰὼβ ἦταν ἀπὸ τὴν Αὐσίτιδα, κοντὰ στὴν Δαµασκό. Γιὸς τοῦ Ζαρὲθ καὶ τῆς Βοσώρας καὶ προφήτης γιὰ 40 χρόνια, 1925 χρόνια π.Χ. Ὁ Θεὸς τὸν εὐλόγησε σὰν ἄνθρωπο καὶ σὰν οἰκογενειάρχη. Ἀπέκτησε µεγάλο πλοῦτο καὶ εἶχε ἑπτὰ γιοὺς καὶ τρεῖς θυγατέρες. Ἐπίσης, ἐξίσου µεγάλη ἦταν καὶ ἡ ἀρετή του καὶ ὁ σεβασµός του πρὸς τὸν Θεό. Μὲ τὰ ἀγαθά του βοηθοῦσε κάθε συνάνθρωπό του ποὺ εἶχε ἀνάγκη. Ὅµως, γιὰ νὰ λάµψει περισσότερο ἡ ἀρετή του, ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ δοκιµαστεῖ σκληρὰ ὁ Ἰώβ. Σὲ µικρὸ χρονικὸ διάστηµα ἔχασε ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του, µαζὶ µὲ τὰ 10 παιδιά του. Τὸν ἴδιο µάλιστα, µὲ λέπρα στὸ σῶµα, τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη. Ἀλλὰ αὐτὸς ἔδειχνε µεγάλη ὑποµονὴ καὶ δόξαζε τὸ Θεό. Ἡ σύζυγός του, ὅµως, ἔχασε τὴν ψυχραιµία της καὶ κάποια µέρα τοῦ λέει νὰ βλασφηµήσει τὸ Θεὸ καὶ ἂς πεθάνει. Ὁ Ἰὼβ µέ πραότητα τῆς ἀπάντησε: «Ὥσπερ µία τῶν ἀφρόνων γυναικῶν ἐλάλησας. Εἰ τὰ ἀγαθὰ ἐδεξάµεθα ἐκ χειρὸς Κυρίου, τὰ κακὰ οὐχ ὑποίσοµεν;». Δηλαδή, µίλησες σὰν νὰ εἶσαι µία ἀπερίσκεπτη καὶ ἀνόητη γυναῖκα. Ἂν τὰ ἀγαθὰ τὰ δεχθήκαµε εὐχάριστα ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Κυρίου, τὶς θλίψεις καὶ τὶς συµφορὲς δὲν θὰ τὶς ὑποµείνουµε; Ἔτσι, ἔλαµψε ἡ ἀρετὴ τοῦ Ἰὼβ καὶ ὁ Θεὸς ὄχι µόνο σταµάτησε τὶς δοκιµασίες του, ἀλλὰ τοῦ χάρισε πολὺ περισσότερα ἀγαθὰ ἀπὸ πρῶτα. Ὁ Ἰὼβ ἔζησε συνολικὰ 248 χρόνια. Οἱ Ὅσιοι Μάµας, Παχώµιος καὶ Ἱλαρίων Ἔζησαν ζωὴ ἀσκητικὴ καὶ µὲ ἀγαθοεργίες καὶ ἀπεβίωσαν εἰρηνικά. Γίνεται δὲ ἡ σύναξή τους στὶς Ὄχειαις. Ὁ Ἅγιος Δηµητρίων Μαρτύρησε ἀφοῦ θανατώθηκε µὲ βέλη. Οἱ Ἅγιοι Δάναξ, Μέσιρος καὶ Θερινός (ἢ Θηριανός) Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ µαρτυρίῳ αὐτῶν τῷ ὄντι ἐν τῷ Δευτέρῳ. Ὁ Ἅγιος Δονᾶτος Μαρτύρησε ἀφοῦ θανατώθηκε µὲ βέλη. Ὁ Ἅγιος Βάρβαρος Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Ἐγκαίνια Ναοῦ Ἁγίων Κοσµᾶ καὶ Δαµιανοῦ στὴν Μονὴ τοῦ Ψαµαθία Ὁ Ὅσιος Σεραφεὶµ ποὺ ἀσκήτευσε στὸ ὄρος Δοµποὺ Λεβαδείας Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Κατὰ τὴν Ἀκολουθία ποὺ συνέταξε ὁ ἐπίσκοπος Ταλαντίου, Νεόφυτος Μεταξᾶς, καὶ ἐκδόθηκε στὴν Αἴγινα τὸ 1828 καὶ στὴν Ἀθήνα τὸ 1855 καὶ 1885, ὁ ἀσκητὴς αὐτὸς εἶχε πατρίδα τὸ χωριὸ Ζέλι τῆς Βοιωτίας. Οἱ γονεῖς του ἦταν εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι· ἔτσι βέβαια ἀνέθρεψαν καὶ τὸν Σεραφείµ. Ὁ Ὅσιος ἀπὸ µικρὸς εἶχε κλίση στὰ θεῖα καὶ στὴν µοναχικὴ ζωή, ὁπότε σὲ νεαρὴ ἡλικία, παρὰ τὴν φυσιολογικὴ ἀντίδραση τῶν γονέων του, πῆγε στὸ Μονύδριο τοῦ Προφήτη Ἠλία, στὸ ὄρος Κάρκαρα. Ἐκεῖ ἔκτισε ναὸ στὸ ὄνοµα τοῦ Σωτῆρος καὶ ἀσκήτευε. Ἐπειδὴ ὅµως εἶχε συχνὲς ἐπισκέψεις ἀπὸ γονεῖς καὶ φίλους, ἐγκατέλειψε τὸ ἀγαπηµένο του σπήλαιο καὶ πῆγε στὸ Μοναστήρι τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Ἀλλὰ ἔφυγε καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, καὶ πῆγε στὸ Μοναστήρι τῆς Μεταµόρφωσης τοῦ Σωτῆρα, ποὺ βρίσκεται στὸ Σαγµάτιο ὄρος, µεταξὺ Θηβῶν καὶ Εὐβοίας. Ἐκεῖ ἔλαµψε σὰν πνευµατικὸς ἀστέρας πρώτου µεγέθους καὶ ὁ ἡγούµενος τὸν ἔκανε µοναχὸ µὲ τὸ ὄνοµα Σεραφείµ, καὶ ἀργότερα τὸν χειροτόνησε διάκονο καὶ πρεσβύτερο. Γιὰ νὰ ἀποφύγει ὅµως τὴν φήµη τῶν ἀρετῶν του, µὲ τὴν ἄδεια τοῦ ἡγουµένου, ἔφυγε ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ Μοναστήρι καὶ ἔφθασε δυτικὰ τοῦ Ἑλικῶνα στὴν τοποθεσία Δόµου. Ἐκεῖ ἔκτισε ναὸ στὸ ὄνοµα τοῦ Σωτῆρος, καθὼς ἐπίσης καὶ µερικὰ κελιά, µάζεψε µερικοὺς µοναχούς, µὲ τοὺς ὁποίους παρέµεινε ἐκεῖ γιὰ 10 χρόνια κάνοντας ἔργα ἀρετῆς καὶ διδάσκοντας τοὺς µαθητές του τὰ σωτήρια διδάγµατα τῆς µοναδικῆς ζωῆς τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔτσι ἀσκητικὰ καὶ ὅσια ἀφοῦ ἔζησε καὶ ἀφοῦ προεῖδε τὸν θάνατό του, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ στὶς 6 Μαΐου τοῦ 1602, ἡµέρα τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Ἔζησε σύνολο 75 χρόνια. Λέγεται µάλιστα ὅτι ἔκανε καὶ ἀρκετὰ θαύµατα. Ὁ Ὅσιος Ἰὼβ ὁ θαυµατουργός (Ῥῶσος, + 1651)
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|