9 ΜΑΪΟΥ

• Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας 
• Ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος ὁ Μεγαλοµάρτυρας 
• Οἱ Ἁγίες Καλλινίκη καὶ Ἀκυλίνα 
• Ὁ  Ὁσιοµάρτυς Νικόλαος ὁ ἐν Βουνένοις 
• Οἱ Ἅγιοι Ἐπίµαχος καὶ Γορδιανός 

Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας

«Εὐαγγελικὸς προφήτης» ὀνοµάστηκε ὁ προφήτης Ἡσαΐας ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς  Ἐκκλησίας καὶ τὸ βιβλίο τῶν προφητειῶν του ὀνομάστηκε «κατὰ Ἡσαΐαν Εὐαγγέλιον», διότι µὲ καταπληκτικὴ ἀκρίβεια προφητεύει τὴν ἔλευση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τὰ πάθη Του καὶ  τὴν θριαµβευτικὴ αἰώνια βασιλεία Του. Εἶναι ὁ πρῶτος µεταξὺ τῶν τεσσάρων µεγάλων προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Γεννήθηκε στὴν Ἱερουσαλὴµ τὸ 774 καὶ πέθανε τὸ  690 π.Χ. Πατέρας του ἦταν ὁ Ἀµώς. Προφήτευσε ὅταν βασιλεῖς ἦταν οἱ Ὀζίας, Ἰωάθαµ,  Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίας. Ὁ Ἡσαΐας, ἐκτὸς ἀπὸ προφητεῖες, ἀναφέρει καὶ περὶ µετανοίας:  «Ζητήσατε τὸν Κύριον καὶ ἐν τῷ εὑρίσκειν αὐτὸν ἐπικαλέσασθε ἠνίκα δ΄ ἂν ἐγγίζῃ ἡµῖν, ἀπολιπέτω ὁ ἀσεβὴς τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ ἀνὴρ ἄνοµος τὰς βουλὰς αὐτοῦ καὶ ἐπιστραφήτω ἐπὶ Κύριον καὶ ἐλεηθήσεται, ὅτι ἐπὶ πολὺ ἀφήσει τὰς ἁµαρτίας ὑµῶν». Δηλαδή, ἀναζητῆστε τὸν Κύριό µε προθυµία, καὶ ὅταν τὸν βρεῖτε, ἐπικαλεσθεῖτε µὲ πίστη τὴν βοήθειά του. Ὅταν δὲ ὁ Κύριος σᾶς πλησιάζει, ὁ ἀσεβὴς ἂς ἐγκαταλείψει τοὺς ἁµαρτωλούς του δρόµους καὶ ὁ παράνοµος ἄνθρωπος ἂς ἐπιστρέψει µὲ µετάνοια πρὸς τὸν Κύριο. Καὶ τότε ὁ Κύριος θὰ τὸν ἐλεήσει, διότι σὲ µεγάλη ἔκταση θὰ συγχωρήσει τὶς  ἁµαρτίες ἐκείνου καὶ ὅλων σας. 

Ὁ Ἅγιος Χριστοφόρος ὁ Μεγαλοµάρτυρας

Ἔζησε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Δεκίου. Τὸ παρουσιαστικό του, φαίνεται ὅτι ἦταν  ὑπερβολικὰ ἄσχηµο, διότι ἀνῆκε σὲ φυλὴ ἀνθρωποφάγων. Συνελήφθη ὅµως  αἰχµάλωτος ἀπὸ τοὺς Ῥωµαίους, καὶ ἐπειδὴ κατὰ βάθος εἶχε ἀγαθὴ προαίρεση, ὁ  ἄγριος ἐκεῖνος δὲν ἄργησε νὰ ἀναδειχτεῖ ἀνθρωπινότερος ἀπὸ τοὺς πολιτισµένους,  ἀλλὰ καὶ αἰµοδιψεῖς τότε κυρίους του. Ὁ Ῥέπροβος – ἔτσι ὀνοµαζόταν ὁ αἰχµάλωτος  ἄγριος – δέχτηκε τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία, βαπτίστηκε καὶ µετονοµάστηκε  Χριστοφόρος. Κάποια µέρα λοιπόν, εἶδε χριστιανοὺς ποὺ τοὺς κακοποιοῦσαν  εἰδωλολάτρες. Ἀγανακτισµένος, ἔκανε αὐστηρὲς παρατηρήσεις πρὸς αὐτούς. Μετὰ βίας διέφυγε τὴν σύλληψη, χάρη στὸ γιγαντιαῖο καὶ ῥωµαλέο ἀνάστηµά του, ποὺ προκάλεσε φόβο στοὺς κακοποιούς. Τότε οἱ ἄλλοι χριστιανοί, τὸν συµβούλεψαν νὰ φύγει σὲ ἀκατοίκητα μέρη, διότι ἀργότερα οἱ εἰδωλολάτρες σίγουρα θὰ τὸν συνελάµβαναν. Πράγµατι, ἡ καταγγελία ἔγινε καὶ ἕνα ἀπόσπασµα στρατιωτῶν ξεκίνησε νὰ τὸν βρεῖ καὶ νὰ τὸν συλλάβει. Μετὰ ἀπὸ πολλὲς µέρες, ἀποκαµωµένοι καὶ νηστικοὶ τὸν βρῆκαν. Ἐπειδὴ ὅµως διὰ τῆς προσευχῆς κατάφερε µὲ ἕνα ξεροκόµµατο ψωµιοῦ νὰ χορτάσει  ὅλους τοὺς στρατιῶτες, κατόρθωσε καὶ τοὺς ἔκανε ὅλους χριστιανούς. Ἀργότερα ὁ Χριστοφόρος ἔπεσε στὰ χέρια τοῦ Δεκίου, ὅπου µετὰ ἀπὸ σκληρὰ βασανιστήρια τὸν ἀποκεφάλισε. Ἔτσι, ὁ ἄλλοτε ἄγριος στὴ µορφή, µὲ τὴν πίστη του στὸν Χριστό, ἀνυψώθηκε σὲ ἅγιο καὶ µεγαλοµάρτυρα.

Οἱ Ἁγίες Καλλινίκη καὶ Ἀκυλίνα

Πόρνες, ποὺ ἐστάλησαν ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Δέκιο, γιὰ νὰ δελεάσουν καὶ νὰ ἑλκύσουν στὴν εἰδωλολατρία τὸν µάρτυρα Χριστόφορο. Πίστεψαν ὅµως στὸν Χριστὸ διὰ τοῦ Ἁγίου Χριστόφορου καὶ µαρτύρησαν, ἀφοῦ θανατώθηκαν µὲ σοῦβλες ποὺ διαπέρασαν ἀπὸ τὰ  πόδια µέχρι τοὺς ὤµους τους.

Ὁ  Ὁσιοµάρτυς Νικόλαος ὁ ἐν Βουνένοις

Ἡ ζωή του ὁσιοµάρτυρα αὐτοῦ, ποὺ ἄθλησε στὴν Θεσσαλία, εἶναι πολὺ συγκεχυµένη,  γενικὴ καὶ χωρὶς τεκµηριωµένα ἱστορικὰ στοιχεῖα, ὅπως τουλάχιστον φαίνεται ἀπὸ τὴν  Ἀκολουθία του (ἔκδοση 1930 ἀπὸ τὸν Θεσσαλιώτιδος Ἰεζεκιήλ, σ. 37). Σύµφωνα µὲ τὸν  ἀνώνυµο βιογράφο του, καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ καὶ ἦταν στρατιωτικός.  Προβιβάστηκε σὲ δούκα ἀπὸ τὸν βασιλιά, ἐστάλη στὴν Θεσσαλία καὶ ἀπέτυχε. Ἔγινε  µοναχὸς στὸ ὄρος τῆς Βουνένης (ἀρχαία πόλη τῆς Θεσσαλίας), ἀλλὰ σὲ µία ἀπὸ τὶς  ἐπιδροµὲς τῶν Ἀβάρων αἰχµαλωτίσθηκε καὶ ἀποκεφαλίστηκε, ἐπειδὴ δὲν  θέλησε νὰ ἐξωµόσει. Πότε ἔγιναν αὐτά, εἶναι ἄγνωστο. Ὁ ἐκδότης τῆς Ἀκολουθίας του,  Θεσσαλιώτιδος Ἰεζεκιήλ, στὸν πρόλογό του προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τὰ ἴχνη τῆς ἐποχῆς τῆς  ἀθλήσεώς του, ἀλλὰ λόγῳ πολλῶν δυσκολιῶν τὸ ζήτηµα µένει ἄλυτο.

Οἱ Ἅγιοι Ἐπίµαχος καὶ Γορδιανός

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ῥώµη καὶ µὲ θάρρος ὁµολογοῦσαν τὸν Χριστό.  Συνελήφθησαν καὶ ὁ ἄρχοντας τοὺς πίεζε ν΄ ἀρνηθοῦν τὸν Χριστὸ καὶ νὰ θυσιάσουν  στὰ εἴδωλα. Ἐπειδὴ ὅµως ἔµειναν ἀκλόνητοι στὴν πίστη τους, βασανίστηκαν σκληρὰ  καὶ κατόπιν ἀποκεφαλίστηκαν, παίρνοντας ἔτσι τὰ στεφάνια τῆς ἀθλήσεως. Ἡ Σύναξή  τους γίνεται στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρα Στρατονίκου.