|
10 Μαΐου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Σίµων ὁ ἀπόστολος, ὁ ζηλωτής Ζῆλο πολὺ καὶ ἀγάπη θερµὴ ἔτρεφε πρὸς τὸν Κύριό του καὶ διδάσκαλό του ὁ ἀπόστολος Σίµων ὁ Κανανίτης. Ἦταν ἀπὸ τὴν Κανὰ τῆς Γαλιλαῖας καὶ συµπλήρωσε τὴν δωδεκάδα τῶν µαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, ὁ Σίµων ἐπιδόθηκε σὲ ἕνα εὐρὺ πεδίο ἱεραποστολικῆς δράσης. Δίδαξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Περσία καί, ἀφοῦ γκρέµισε τὸ µῦθο τῆς πολυθεΐας, φανέρωσε σὲ πολὺ λαὸ τὸ φῶς τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας. Κατόπιν, κάτω ἀπὸ τὸν καυτὸ ἥλιο τῆς Ἀφρικῆς, κήρυξε τὸν λόγο τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο ὡς τὴν Μαυριτανία. Στοὺς τόπους αὐτούς, µάλιστα, ὑπέστη καὶ σταυρικὸ θάνατο. Ὁ ζῆλος αὐτὸς τοῦ ἀποστόλου Σίµωνα ἔρχεται νὰ µᾶς ὑπενθυµίσει τὸν θεόπνευστο λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ λέει: «Οὕτω καὶ ὑµεῖς, ἐπεὶ ζηλωταί ἐστε πνευµάτων, πρὸς τὴν οἰκοδοµὴν τῆς ἐκκλησίας ζητεῖτε, ἵνα περισσεύητε». Ἔτσι, δηλαδὴ καὶ σεῖς, ἀφοῦ µὲ πολὺ ζῆλο ἐπιδιώκετε τὰ πνευµατικὰ χαρίσµατα, ζητᾶτε νὰ σᾶς δώσει ὁ Θεὸς περίσσια ἐκεῖνα τὰ χαρίσµατα ποὺ συντελοῦν στὸ νὰ οἰκοδοµεῖται ἡ Ἐκκλησία. Οἱ Ἅγιοι Ἀλφειός, Φιλάδελφος, Κυπρῖνος (ἢ κατ᾿ ἄλλους Κυρῖνος ἡ Κυπριανὸς), Ὀνήσιµος, Ἔρασµος καὶ ἄλλοι 14 Μάρτυρες Οἱ τρεῖς πρῶτοι ἦταν ἀδέλφια µεταξύ τους καὶ ἦταν γιοὶ κάποιου ἄρχοντα Βιταλίου, ἀπὸ τὴν χώρα τῶν Βασκάνων καὶ ἐκ πόλεως Πρεφεκτῶν. Ἔζησαν στὰ τέλη τοῦ τρίτου αἰῶνα µετὰ Χριστὸν καὶ ἦταν ὄχι µόνο µεταξύ τους ἀδέλφια κατὰ σάρκα, ἀλλὰ καὶ στὸ πνεῦµα. Διδάχτηκαν τὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ ἕνα ἅγιο ἄνδρα, τὸν Ὀνήσιµο, καὶ ἀφοῦ βαπτίστηκαν ἀπ᾿ αὐτόν, κήρυτταν τὸν Χριστό. Καταγγέλθηκαν σὰν χριστιανοί, βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως, ἀλλὰ χωρὶς νὰ ἀποσπαστοῦν ἀπὸ τὴν ἱερὴ ὁµολογία τους. Ὅταν ἐστάλη µὲ βασιλικὰ γράµµατα ἀπὸ τὴν Ῥώµη ὁ Ἀνηγγελίων, γιὰ νὰ καταδιώξει τοὺς χριστιανούς, ἐξετασθέντες οἱ µάρτυρες αὐτοί, ἀπεστάλησαν στὴν Ῥώµη πρὸς τὸν Λικίνιο. Αὐτὸς τοὺς παρέπεµψε νὰ τοὺς ἐξετάσει ὁ Βαλλεριανὸς καὶ αὐτὸς πάλι τοὺς ἔστειλε στοὺς Ποτιόλους στὸν ἡγεµόνα Διοµήδη. Ὁ δὲ Διοµήδης στὸν ἄρχοντα τῆς Σικελίας Τέρτυλο, ὁ ὁποῖος καὶ τοὺς κατεδίκασε σὲ θανατικὴ ποινή. Ὁ µὲν Ἀλφειὸς ἀποκεφαλίστηκε, ὁ δὲ Φιλάδελφος κάηκε, ἀφοῦ τὸν ἅπλωσαν πάνω σὲ πυρακτωµένη σχάρα· µὲ παρόµοιο τρόπο κέρδισε τὸ µαρτυρικὸ στεφάνι καὶ ὁ τρίτος ἀδελφός, ὁ Κυπρῖνος. Τὸν Ὀνήσιµο θανάτωσαν µὲ λιθοβολισµὸ καὶ τὸν Ἔρασµο, µαζὶ µὲ ἄλλους 14, ἀποκεφάλισαν. Ὁ Ὅσιος Ἡσύχιος ὁ ὁµολογητής Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Ἄνδραπα τῆς Γαλατίας καὶ ἦταν ἄνθρωπος ἀγαθὸς καὶ πρᾶος. Καθὼς τὸ ὄνοµά του ἦταν Ἡσύχιος, ἔτσι ὅµοια εἶχε ἥσυχη καὶ τὴν ζωή του. Διὰ θεϊκῆς ἀποκαλύψεως, προστάχθηκε νὰ κατεβεῖ στὰ µέρη τῆς θάλασσας καὶ νὰ κατοικήσει σὲ κάποιο ὄρος, ποὺ ὀνοµαζόταν Μαΐωνος. Ἐκεῖ ἀσκήτευσε γιὰ πολλὰ χρόνια. Ἔπειτα, ἀναχώρησε ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πῆγε κοντὰ σὲ µία πηγή, ὅπου ἔκτισε µικρὴ ἐκκλησία στὸ ὄνοµα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα καὶ ἀφοῦ ἔζησε τὴν ὑπόλοιπη ζωή του µὲ ὑποµονὴ καὶ ἄσκηση, ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ἔκανε µάλιστα καὶ πολλὰ θαύµατα. Οἱ Ὅσιοι Πασσαρίων ὁ πρεσβύτερος, Φιλήµων καὶ Ἀγάπιος Ὁ Πασσαρίων ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς διασηµότερους ἀσκητὲς τῆς Παλαιστίνης, ἔκανε δάσκαλος τοῦ Μεγάλου Εὐθυµίου καὶ ἦταν σύγχρονος τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύµων Ἰουβεναλίου (420-458). Ἔγινε ἱδρυτὴς γηροκοµείου στὴν Ἱερουσαλήµ, ὅπου ὑπῆρχε καὶ ναὸς στὸ ὄνοµά του καὶ κάθε 21η Νοεµβρίου ἑορταζόταν ἡ µνήµη του. Οἱ δὲ ἄλλοι δυό, Φιλήµων καὶ Ἀγάπιος, µᾶλλον ἦταν µαθητὲς καὶ συνασκητὲς τοῦ Πασσαρίωνα. Ἡ µνήµη καὶ τῶν τριῶν ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο (σελ. 90, ἔκδ. Ἀρχιµανδρίτου Καλλίστου). Ὁ Ὅσιος Λαυρέντιος Ὁ Ὅσιος Συµεών, (Ῥῶσος) ἐπίσκοπος Σουζδαλίας Ἐν τῷ Σπηλαίῳ ἢ Σπηλαιώτης.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|