|
06 Ιουνίου
|
|
|
Ὁ Ὅσιος Ἱλαρίων ὁ νέος, ἡγούµενος Μονῆς Δαλµατῶν Ἡ καταγωγή του ἦταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἔζησε τὸν 9ο αἰῶνα µ.Χ. (γεννήθηκε περὶ τὸ 775). Ἡ µητέρα του ὀνοµαζόταν Θεοδοσία, ὁ δὲ πατέρας του Πέτρος, καὶ ἦταν προµηθευτὴς ἄρτου τῶν ἀνακτόρων. Εὐσεβεῖς γονεῖς καθὼς ἦταν, ἀνάλογα ἀνέθρεψαν καὶ τὸ γιό τους. Ὅταν ὁ Ἱλαρίων ἐνηλικιώθηκε, µὲ τὴν φλόγα τῆς πίστεως στὴν καρδιά του, πῆγε στὸ µοναστήρι τοῦ Ξηρονησίου στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ἀφοσιώθηκε στὴν µελέτη καὶ τὴν πνευµατικὴ ἄσκηση. Κατόπιν πῆγε στὴ Μονὴ Δαλµατῶν, ὅπου ἔγινε µεγαλόσχηµος καί, γιὰ µία δεκαετία ποὺ πέρασε ἐκεῖ, ὑπῆρξε παράδειγµα ταπεινοφροσύνης καὶ µεγαλοψυχίας. Μάλιστα, µὲ κοινὴ ψῆφο τὸν ἀνέδειξαν ἡγούµενο τῆς Μονῆς. Ἀλλὰ µεγάλη καταιγίδα ξέσπασε στὴν Ἐκκλησία µὲ τοὺς εἰκονοµάχους, καὶ ὁ Λέων ὁ Ἀρµένιος µὲ τὸν Πατριάρχη Θεόδοτο τὸ Μελισσηνὸ προσπάθησαν νὰ κάµψουν τὸ φρόνηµα τοῦ Ἱλαρίωνα. Ἀλλὰ αὐτός, µὲ χαρακτηριστικὸ θάρρος, στάθηκε στὸ ὕψος τοῦ ὀρθοδόξου φρονήµατός του. Τότε ἄρχισε ὁ διωγµὸς τοῦ Ἁγίου µε περιορισµοὺς σὲ µοναστήρια, φυλακίσεις, ξυλοδαρµοὺς καὶ ἐξορίες, ὅπου πέρασε ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια. Τελικά, σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς δοκιµασίες ἄντεξε, ἐµπνεόµενος ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ θεοκίνητου Ἀποστόλου Παύλου: «Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ… ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν µὴ νοµίµως ἀθλήσῃ». Σύ, λοιπόν, κακοπάθησε σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔπειτα, ὅταν παίρνει κανεὶς µέρος σὲ ἀθλητικοὺς ἀγῶνες, δὲ στεφανώνεται, ἂν δὲν ἀγωνιστεῖ σύµφωνα µὲ τοὺς ἀθλητικοὺς κανόνες. Ὁ Ἱλαρίων µετὰ τὸν θρίαµβο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπανῆλθε στὴ Μονή του. Ἔζησε ἄλλα τρία χρόνια καὶ πέθανε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 70 χρονῶν (τὸ 845). Ὁ Ὅσιος Ἄτταλος ὁ Θαυµατουργός. Ἔλαµψε στὶς µοναχικὲς τάξεις, καὶ φρόντισε νὰ γνωρίσει τὸ νόµο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ τὸν φυλάξει µὲ κάθε προσοχὴ καὶ ἀκρίβεια. Καὶ ἤξερε νὰ λατρεύει ἐν ἀληθείᾳ καὶ νὰ προσεύχεται ἐν πνεύµατι. Ἦταν ὑπερβολικὰ ἐλεήµων καὶ ἐγκρατής. Ποτὲ δὲν ἔτρωγε δυὸ φορὲς τὴν ἡµέρα, µάλιστα εὐχαρίστησή του ἦταν νὰ τρώει µία φορὰ στὶς δυὸ µέρες. Στὸν ὕπνο του ἦταν ἀκόµα πιὸ ἐγκρατής. Τὸ κρεβάτι, ἔλεγε, εἶναι ἕνα εἶδος φερέτρου, γι᾿ αὐτὸ περισσότερες ὧρες ὕπνου εἶναι περισσότερες ὧρες νεκρότητος. Καὶ ἐνῷ εἶχε τόσο σκληρὴ ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ µορφή, µέσα του φώλευε ψυχὴ πολὺ τρυφερή. Κάθε πρωὶ τὰ πουλιά, ἐρχόταν ἄφοβα κοντά του καὶ µαζὶ ἔστελναν ὀρθρινὴ δοξολογία στὸν πλάστη Θεό. Ὁ Θεὸς χάρισε στὸν Ἄτταλο καὶ τὴν δύναµη νὰ θαυµατουργεῖ. Ἡ προσευχή του θεράπευε ἀσθένειες σωµάτων καὶ πνευµάτων. Ὅταν προαισθάνθηκε τὸ θάνατό του ζήτησε ζωντανὸς ἀκόµα, τὸν τελευταῖο ἀσπασµὸ ἀπὸ τοὺς συµµοναστές του. Ὁ θάνατος τὸν βρῆκε µέσα σὲ πνευµατικὸ φῶς. Οἱ Ἅγιες πέντε Παρθένες, Μάρθα, Μαρία, Κυρία (ἢ Κυρά), Βαρερία (ἢ Βαλερία) καὶ Μαρκία. Ὅλες κατάγονταν ἀπὸ τουςὴν Καισάρεια τουςῆς Παλαιστίνης. Ἀφοῦ διδάχτηκαν τουςὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ ἕναν εὐσεβὴ χριστιανό, κατόπιν δέχτηκαν τουςὸ Ἅγιο Βάπτιςµα. Ἀπὸ τότε κάθονταν ὅλες µαζὶ σ΄ ἕνα σπίτι καὶ περνοῦσαν τουςὴν ζωή τους µὲ νηστεία, ἀγρυπνία καὶ προσευχή, γιὰ νὰ λάµψει ἡ πίστη τουςῶν Χριστιανῶν σ΄ ὅλη τουςὴν οἰκουµένη. Κάποιοι ὅµως τουςὶς πρόδωσαν στὸν ἄρχοντα τουςῆς Καισαρείας καὶ ἐπειδὴ δὲν δέχτηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, βασανίστηκαν τόσο σκληρά, ὥστε ἡ µία µετὰ τουςὴν ἄλλη, παρέδωσαν τουςὴν ἁγία τους ψυχὴ στὸν στεφανοδότη Χριστό. Ὁ Ἅγιος Γελάσιος. Ὁ Ὅσιος Ἀνοὺβ ὁ σηµειοφόρος. Ὁ Ὅσιος Φωτᾶς. Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ὅσιος Ἰωνᾶς ἐπίσκοπος Ῥῶσος (+ 1470)
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|