8 ΙΟΥΝΙΟΥ

• Ἀνακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Θεοδώρου Στρατηλάτου
• Οἱ Ἅγιοι Νίκανδρος καὶ Μαρκιανός
• Ἡ Ἁγία Καλλιόπη
• Ἡ Ὁσία Μελανεία
• Ὁ Ὅσιος Ἀθρέ (ἢ Ἀτρέ)
• Ὁ Ἅγιος Νίκανδρος
• Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος
• Ὁ Ἅγιος Ναυκράτιος
• Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ Ὁµολογητὴς «ὁ ἐν Καϊουµᾷ»
• Ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὸ Σωσθένειο (ἢ Στενία ἢ Στενή)
• Ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ποὺ µαρτύρησε στὴν Κωνσταντινούπολη
• Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ἐπίσκοπος, Ῥῶσος (+ 1023)

Ἀνακοµιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Θεοδώρου Στρατηλάτου.

Βλέπε βιογραφία του στὶς 8 Φεβρουαρίου. Τὴν ἡµέρα αὐτὴ γιορτάζουµε τὴν ἀνακοµιδὴ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του, ἀπὸ τὴν Ποντικὴ Ἡράκλειας στὰ Εὔχαιτα. Ἐναποτέθηκε στὸ πατρικό του σπίτι, καθὼς ὁ ἴδιος ὁ Μάρτυρας παράγγειλε στὸν ταχυγράφο του Αὔγαρο.
 
Οἱ Ἅγιοι Νίκανδρος καὶ Μαρκιανός.

Οἱ ἅγιοι αὐτοί, ἐπειδὴ ὁµολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό, µπροστὰ στὸν ἡγεµόνα Μάξιµο, τοὺς ἔβαλαν στὴ φυλακή. Μετὰ εἴκοσι µέρες τοὺς ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ προσπαθούσαν νὰ τοὺς ἀναγκάσουν πάλι ν΄ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Ἐπειδὴ ὅµως δὲν τὰ κατάφεραν, ξέσχισαν τὰ σώµατά τους µὲ σιδερένια νύχια, τοὺς κρέµασαν ἀνάποδα καὶ τοὺς ἔκαιγαν ἀπὸ κάτω µὲ φωτιά. Κατόπιν ἔχυσαν πάνω στὶς πληγές τους ἁλάτι καὶ ξύδι καὶ ἔτριψαν αὐτὲς µὲ τραχειὰ κεραµίδα. Ἔπειτα συνέτριψαν µὲ πέτρες τὰ στόµατα καὶ τὰ πρόσωπά τους. Τὰ µαρτύρια παρακολουθοῦσε ἡ γυναῖκα τοῦ ἁγίου Νικάνδρου, ποὺ ἐνθάρρυνε αὐτὸν νὰ τὰ ὑποµένει πρόθυµα. Παρακολουθοῦσε ὅµως καὶ ἡ γυναῖκα τοῦ ἁγίου Μαρκιανοῦ, ἀλλ΄ ἔκανε ἐντελῶς τ΄ ἀντίθετα, διότι ἔκλαιγε καὶ ἔδειχνε τὸ παιδί τους, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ πονάει ἡ καρδιὰ τοῦ µάρτυρα. Τότε ὁ Μαρκιανός, πῆρε τὸ παιδί, σήκωσε τὰ µάτια του στὸν οὐρανὸ καὶ εἶπε: «Κύριε, σὺ θὰ φροντίσεις γιὰ τὸ παιδὶ αὐτό». Καὶ ἀφοῦ φίλησε τὸ παιδὶ καὶ τὴν γυναῖκα του, ἔτρεξε στὸ δρόµο τοῦ µαρτυρίου. Μετά, ἔκοψαν µὲ µαχαίρια τὶς γλῶσσες τῶν ἀθλητῶν τῆς πίστεως, καὶ τελευταῖα τοὺς ἀποκεφάλισαν.
 
Ἡ Ἁγία Καλλιόπη.

Ἔζησε στὰ µέσα του 3ου µ.Χ. αἰῶνα, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Δεκίου. Χαρακτηριστικὴ ἦταν ἡ ὀµορφιὰ τοῦ σώµατός της, ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ τὴν διέκρινε ἦταν ἡ ὀµορφιὰ τῆς ψυχῆς της. Πολλοὶ νέοι, θαµπωµένοι ἀπὸ τὰ κάλλη της, προσπάθησαν νὰ τὴν δελεάσουν µὲ διάφορους τρόπους στὶς ἡδονὲς τοῦ κόσµου. Ἡ Καλλιόπη, ὅµως, ἀφοσιωµένη στὸ Χριστό, ἔφραξε τὰ αὐτιά της στὶς σειρῆνες τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν καὶ µὲ ὅλη της τὴν ψυχὴ ἀφιερώθηκε στὴν περιποίηση τῶν ἀσθενῶν καὶ στὴ βοήθεια τῶν φτωχῶν. Ὅταν ὁ Δέκιος ἐξαπέλυσε ἄγριο διωγµὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, τότε συνελήφθη καὶ ἡ Καλλιόπη καὶ ὁδηγήθηκε µπροστὰ στὸν κριτή. Αὐτὸς µόλις τὴν εἶδε, θαύµασε τὴν ὡραιότητά της καὶ προσπάθησε µὲ κάθε τρόπο νὰ τὴν σύρει στὴ ζωὴ τῶν ἡδονῶν τῆς εἰδωλολατρίας. Ἀλλὰ ἡ ἁγνὴ Καλλιόπη, µὲ ἡρωϊκὴ σταθερότητα θέλησης, ἔµεινε ἀµετακίνητη στὴν πίστη της πρὸς τὸ Χριστό. Τότε ὁ ἔπαρχος διέταξε καὶ τὴν µαστίγωσαν ἀνελέητα. Κατόπιν, τὴν χαράκωσαν µὲ µαχαίρια καὶ ἔκαψαν τὶς πληγές της. Τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισαν, καὶ κατατάχθηκε στοὺς ἀνθρώπους πού: «οὐκ ἤγαπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου». Δηλαδή, ποὺ δὲν ἀγάπησαν τὴν ζωή τους, ἀλλὰ τὴν περιφρόνησαν µέχρι θανάτου γιὰ τὸ Χριστό.
 
Ἡ Ὁσία Μελανεία.

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
 
Ὁ Ὅσιος Ἀθρέ (ἢ Ἀτρέ).

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
 
Ὁ Ἅγιος Νίκανδρος.

Εἶναι ἄγνωστο ἂν εἶναι ὁ ἴδιος µε τὸν προηγούµενο. Πάντως µαρτύρησε καὶ αὐτὸς διὰ ξίφους.
 
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος.

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
 
Ὁ Ἅγιος Ναυκράτιος.
Ὁ Ἅγιος Νικόδηµος γράφει ὅτι ἴσως εἶναι ὁ ἀδελφὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ Γρηγορίου Νύσσης, ποὺ ἦταν θαυµάσιος ἀσκητής. Ψάρευε µάλιστα στὶς λίµνες καὶ τὰ ποτάµια ψάρια καὶ κατόπιν τὰ µοίραζε στοὺς φτωχούς. Τὸ µόνο σίγουρο ὅµως εἶναι, ὅτι ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Μαυρικίου µαθαίνουµε ὅτι ἦταν ὁ Στουδίτης Ναυκράτιος, ὁ γνωστὸς µοναχός, ποὺ ὑπῆρξε θερµὸς ὑποστηρικτὴς τῶν ἱερῶν εἰκόνων, γιὰ τὶς ὁποῖες ὑπέστη διωγµοὺς καὶ ἐξορίες. Κατὰ τὴν Πατριαρχία τοῦ ἱεροῦ Ἰγνατίου διετέλεσε (842) ἡγούµενος τῆς Μονῆς Στουδίου, ὅπου καὶ τάφηκε σὰν ὁµολογητής, ὅταν πέθανε τὸ 847.
 
Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ Ὁµολογητὴς «ὁ ἐν Καϊουµᾷ».

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστὲς Ἁγίου Νικοδήµου καὶ Delehaye. Ἡ µνήµη του βρίσκεται σὲ κάποιο Εὐαγγελάριο, ὁ δὲ βίος του σὲ χειρόγραφο 17 τῆς Ἁγιοταφίτικης Βιβλιοθήκης (βλ. Α. Κεραµέως Ἱεροσολ. Βιβλ. Α΄, σελ. 70).
 
Ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὸ Σωσθένειο (ἢ Στενία ἢ Στενή).
 
Ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ποὺ µαρτύρησε στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ὁ Νεοµάρτυρας αὐτὸς ἐξαπατήθηκε στὴν παιδική του ἡλικία ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ἐξισλαµίστηκε. Ἀργότερα συναισθάνθηκε τὸ ἁµάρτηµά του, ἐξοµολογήθηκε καί, ἄγνωστο πού, ἐκάρη µοναχός. Ἀγωνίστηκε σκληρὰ µὲ προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνίες, χαµαικοιτίες, γονυκλισίες καὶ ἄλλες σκληραγωγίες γιὰ τὴν ἐξιλέωσή του. Ἀφοῦ προπαρασκευάστηκε ἔτσι γιὰ τὸ µαρτύριο, ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ὁδηγήθηκε βίαια στὸν κριτή. Ὁµολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ καὶ ὑπέστη σκληρὰ βασανιστήρια µὲ µαστίγιο. Κατόπιν ἔγδαραν σταυροειδῶς σὲ λουρίδες τὸ δέρµα του, ἔκοψαν τὴν µύτη καὶ τ΄ αὐτιά του καὶ τέλος τὸν κρέµασαν ἀνάποδα µετέωρο. Ἐπειδὴ ὅµως ἐπέµενε στὴ χριστιανική του πίστη, τὸν ἔκλεισαν καὶ τὸν ἔσφιξαν µὲ αἰχµηρὰ σίδερα καὶ ἔτσι παρέδωσε τὸ πνεῦµα του στὸν ἀγωνοθέτη καὶ στεφανοδότη Θεό, στὶς 8 Ἰουνίου 1559 στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ἐπίσκοπος, Ῥῶσος (+ 1023).