14 ΙΟΥΝΙΟΥ

• Ὁ Προφήτης Ἐλισσαῖος
• Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος ὁ ὁµολογητὴς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
• Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροµάρτυρας ἐπίσκοπος Γορτύνης Κρήτης
• Ἡ Ὁσία Ἰουλίττα
• Ὁ Ὅσιος Νήφων ὁ Ἀθωνίτης

Ὁ Προφήτης Ἐλισσαῖος.

Ὁ προφήτης Ἐλισσαῖος ἦταν γιὸς τοῦ µεγαλοκτηµατία Σαφάτ, ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἀελµοὺθ ἢ Ἀβελµεόλα. Τὸν Ἐλισσαῖο συναντᾶµε µέσα στὴν Παλαιὰ Διαθήκη σὰν ὑπηρέτη τοῦ Προφήτη Ἠλία. Ὅταν ἐκεῖνος µὲ θαυµαστὸ τρόπο ἔφυγε πρὸς τὸν Κύριο, ὁ Ἐλισσαῖος συνέχισε τὸ προφητικὸ ἔργο τοῦ Ἠλία, καὶ µάλιστα µὲ πολλὰ θαύµατα. Ἐνδεικτικὰ ἐδῶ θὰ ἀναφέρουµε ἕνα. Κάποτε ἦλθε στὸν Ἐλισσαῖο µία χήρα γυναῖκα, ποὺ πρὶν λίγο εἶχε χάσει τὸν ἄνδρα της, καὶ τοῦ λέει: « Ὁ ἄνδρας µου πέθανε καὶ σὺ γνωρίζεις ὅτι σεβόταν τὸ Θεό. Καὶ ὅµως, ἕνας ἄσπλαγνος δανειστής του ἦλθε τώρα καί, ἐπειδὴ δὲν ἔχουµε νὰ τὸν πληρώσουµε, ζητάει νὰ πάρει τοὺς γιούς µου δούλους του».
Ὁ Ἐλισσαῖος συγκινηµένος τῆς εἶπε: «Τί µπορῶ νὰ σοῦ κάνω; Πές µου, τί ἔχεις στὸ σπίτι σου;». Ἡ χήρα τοῦ ἀπάντησε: «Τίποτα. Μόνο ἕνα ἀγγεῖο λάδι». Τότε ὁ Ἐλισσαῖος τῆς λέει νὰ πάει νὰ δανειστεῖ ἀπὸ τοὺς γείτονες ὅσα µπορεῖ περισσότερα ἄδεια ἀγγεῖα. Ἔπειτα, νὰ κλείσει τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ της, καὶ µαζὶ µὲ τοὺς γιούς της νὰ γεµίσουν τὰ ἀγγεῖα αὐτὰ ἀπὸ τὸ δικό τους ἀγγεῖο µὲ λάδι. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Ἀφοῦ δανείστηκε πολλὰ ἄδεια ἀγγεῖα, τὰ γέµισε µὲ λάδι ἀπὸ τὸ δικό της, ποὺ στὸ τέλος βρέθηκε καὶ αὐτὸ γεµάτο! Ἔτσι, πούλησε τὴν ἄφθονη ἐκείνη ποσότητα λαδιοῦ, πλήρωσε τὸ χρέος καὶ ἔµειναν ἀρκετὰ χρήµατα γι᾿ αὐτὴν καὶ τὰ παιδιά της. Ὁ Ἐλισσαῖος πέθανε ἐπὶ βασιλέως Ἰωᾶς καὶ τὸν ἔθαψε µὲ πολὺ θρῆνο ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ στὴ Σεβαστούπολη τῆς Σαµάρειας.

Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος ὁ ὁµολογητὴς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Ὁ Μεθόδιος καταγόταν ἀπὸ µεγάλη καὶ εὐσεβὴ οἰκογένεια, µέσα στὴν ὁποία ἀνατράφηκε σύµφωνα µὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ πνεύµατος. Γεννήθηκε στὶς Συρακοῦσες τῆς Σικελίας καὶ ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ Λέοντος τοῦ Ε´, γιὰ ν᾿ ἀναλάβει κάποια πολιτικὴ ὑπηρεσία, ἄξια της ὑψηλῆς παιδείας καὶ ἱκανότητάς του. Τότε στὴ Βασιλεύουσα, ἐπικρατοῦσε τὸ ζήτηµα τῆς προσκύνησης τῶν ἁγίων εἰκόνων. Ὁ Βασιλιὰς Θεόφιλος, ἐπειδὴ ἐκτιµοῦσε τὴν παιδεία τοῦ Μεθοδίου, προσπαθοῦσε µὲ διάφορες περιποιήσεις νὰ τὸν πάρει µὲ τὸ µέρος του. Ἀλλ᾿ ὁ Μεθόδιος τὸν παρατήρησε σκληρὰ καὶ εὐθέως γιὰ τὴν ἀνόητη στάση του ἀπέναντι στὶς ἅγιες εἰκόνες. Ὁ Θεόφιλος ἐξοργισµένος, τὸν φυλάκισε µέσα σ᾿ ἕνα τάφο µαζὶ µὲ δυὸ λῃστές. Ἀργότερα ὅµως, ἐπειδὴ τοῦ ἐξήγησε κάποιο δύσκολο χωρίο, σχετικὰ µὲ τὶς ἀπόκρυφες ἐπιστῆµες, τὸν ἀποφυλάκισε ὑπὸ ἐπιτήρηση. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Θεοφίλου, στὶς 12 Φεβρουαρίου 842, ὁ Μεθόδιος ἔγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Ἐπὶ τῆς πατριαρχίας του, καθιερώθηκε ἡ γιορτὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν νηστειῶν, ἔγινε ἡ ἀνακοµιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ πατριάρχη Νικηφόρου καὶ Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, καὶ γενικά, µποροῦµε νὰ ποῦµε ὅτι ἐπὶ Μεθοδίου παγιώθηκε ἡ νίκη τῆςὈρθοδοξίας. Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὴν 14η Ἰουνίου τοῦ 846.

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροµάρτυρας ἐπίσκοπος Γορτύνης Κρήτης.

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος, ἀφοῦ πέρασε τὴν ζωή του ὅσια καὶ ἀσκητικά, χειροτονήθηκε στὸ 68ο ἔτος τῆς ζωῆς του ἐπίσκοπος Γορτύνης στὴν Κρήτη. Ἀφοῦ κυβέρνησε τὸ ποίµνιό του 25 χρόνια, παρουσιάστηκε στὸν ἡγεµόνα Ἀγριανὸ τὸ ἔτος 299, στὰ χρόνια τῶν Βασιλέων Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιµιανοῦ, καὶ ἐπειδὴ µὲ θάῤῥος κήρυξε τὸν Χριστό, ῥίχτηκε µέσα στὴ φωτιά. Ἀλλὰ ἐνῷ τὰ δεσµὰ κάηκαν καὶ τὰ ξύλα ὅλα της φωτιᾶς ἔγιναν στάχτη, ὁ Ἅγιος ἔµεινε ἐντελῶς ἀβλαβής. Τότε ἀφέθηκε ἐλεύθερος. Ἀργότερα ὅµως, ἐπειδὴ ἐπέστρεφε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ πολλοὺς εἰδωλολάτρες, καταδικάστηκε σὲ θάνατο. Τότε τοῦ ἔβαλαν χαλινάρι στὸ στόµα καὶ τὸν φόρτωσαν ἐπάνω σὲ ἅµαξα, ἐπειδὴ ἦταν 93 χρονῶν καὶ δὲν µποροῦσε νὰ βαδίσει. Ὅταν ἔφτασαν σὲ µία τοποθεσία ποὺ ὀνοµαζόταν Ῥάξο, τὰ βόδια σταµάτησαν µόνα τους καὶ ἐκεῖ ὁ ἄξιος Ἱεράρχης καὶ ἀθλητὴς τοῦ Κυρίου, ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ µαρτυρίου µὲ ἀποκεφαλισµό.

Ἡ Ὁσία Ἰουλίττα.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

Ὁ Ὅσιος Νήφων ὁ Ἀθωνίτης.

Ὁ Ὅσιος αὐτὸς ἦταν γιὸς ἱερέα καὶ γεννήθηκε στὸ χωριὸ Λουκόβη τοῦ Ἀργυροκάστρου. Νεαρὸς στὴν ἡλικία, εἰσῆλθε στὴ Μονὴ τοῦ Μεσοποτάµου, ὅπου ἐκπαιδεύτηκε καὶ χειροτονήθηκε ἱερέας. Ἔπειτα ἀναχώρησε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου στὰ ὅρια τῆς Μεγίστης Λαύρας, ἀφοῦ ἄλλαξε ἀρκετὰ κελιά, κατέληξε στὰ Βουλευτήρια καὶ ἐκεῖ ἀσκήτευε περὶ τὸ 1330. Κατόπιν πῆγε καὶ κατοίκησε στὴ Μεταµόρφωση, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἐρχόταν πολλοὶ µοναχοί, ἔφυγε ἀπὸ τὸν τόπο ἐκεῖνο καὶ πῆγε σὰν ὑποτακτικὸς στὸν Ὅσιο Μάξιµο τὸν Καυσοκαλυβίτη. Μετὰ ἀπὸ µικρὸ χρονικὰ διάστηµα καὶ µὲ τὴν εὐλογία τοῦ γέροντά του, ἐγκαταστάθηκε σὲ σπηλιὰ κοντὰ στὰ Καυσοκαλύβια, ὅπου µὲ αὐστηρὴ ἄσκηση πέρασε τὸ ὑπόλοιπό της ζωῆς του. Ἔζησε συνολικὰ 96 χρόνια.