|
18 Ἰουλίου
|
|
| Ὁ Ἅγιος Αἰµιλιανὸς
Γεννήθηκε στὸ Δορόστολο τῆς Θρακικῆς Μοισίας, τότε ποὺ αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης. Ἦταν δοῦλος σὲ ἕνα σκληρὸ καὶ φανατικὸ εἰδωλολάτρη (ἄλλες πηγὲς ἀναφέρουν ὅτι ἦταν γιὸς τοπικοῦ ἀξιωµατικοῦ ὀνόµατι Σαββατιανοῦ) πού, ὅταν ἔµαθε ὅτι ὁ Αἰµιλιανὸς πίστευε στὸ Χριστό, ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε ἀφοῦ τὸν ἔβρισε µὲ τὰ πιὸ χυδαῖα λόγια, ἔπειτα τὸν µαστίγωσε ἀνελέητα. Βέβαια, τοῦ ἐπεσήµανε ὅτι, ἂν συνεχίσει νὰ εἶναι χριστιανός, θὰ πάθαινε πολὺ χειρότερα. Ἀλλὰ οἱ τιµωρίες καὶ oi ἀπειλές, ἀντὶ νὰ κάµψουν τὸ φρόνηµα τοῦ Αἰµιλιανοῦ, φούντωσαν περισσότερο τὴν φλόγα τῆς πίστεώς του στὸ Χριστό. Μάλιστα τὴν ἑπόµενη µέρα πῆγε σὲ εἰδωλολατρικὸ ναό, ὅπου µὲ σφυρὶ συνέτριψε ὅλα τὰ ἀγάλµατα ποὺ ἦταν µέσα στὸ χῶρο αὐτό. Ἐξοργισµένοι οἱ εἰδωλολάτρες Ἱερεῖς, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν παρέδωσαν νὰ δικαστεῖ. Ὅταν πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ κύριος τοῦ Αἰµιλιανοῦ, ἀµέσως ἔτρεξε στὸ κριτήτιο, ὅπου, ἀφοῦ ἔβρισε τὸν Αἰµιλιανὸ γιὰ τὴν πράξη του, ἔπειτα διέταξε νὰ ἀρνηθεῖ χωρὶς ἀντίρρηση τὸ Χριστό. Ὁ Αἰµιλιανὸς χαµογελώντας ἀπάντησε στὸν κύριό του: «Μπορεῖς νὰ διατάξεις ὅ,τι θέλεις, θὰ σὲ ὑπακούσω, ἀλλὰ ἡ πίστη µου εἶναι ἐκτὸς τῶν δικαιωµάτων σου. Ὡς πρὸς αὐτὴν ἕνα καὶ µόνο Κύριο ἀναγνωρίζω, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς εἶναι ὁ µέγας καὶ παντοτινός µου Κύριος, ποὺ ἐξουσιάζει τὸ σῶµα καὶ τὴν ψυχή µου, καὶ ποτὲ δὲ θὰ τὸν ἀρνηθῶ». Ὁ εἰδωλολάτρης ἄρχοντας µὲ µῖσος χαστούκισε τὸν Αἰµιλιανό. Ἔπειτα, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν, τὸν ἔριξαν στὴ φωτιά, τὸ δὲ λείψανο τοῦ Ἁγίου, κήδεψε µεγαλοπρεπῶς ἡ γυναῖκα τοῦ ἄρχοντα εἰδωλολάτρη, ποὺ ἦταν κρυπτοχριστιανή. Οἱ Ἅγιοι Παῦλος, Οὐαλεντίνη καὶ Θέη Καὶ οἱ τρεῖς γεννήθηκαν στὴν Αἴγυπτο, ἀδέλφια µεταξύ τους καὶ παιδιὰ γονέων χριστιανῶν. Μαρτύρησαν στὴ Διοκαισάρεια, ὅπου συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Φιρµιλιανὸ καὶ προσκλήθηκαν ν᾿ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ ὁµολόγησαν µεγαλόφωνα τὴν πίστη τους καὶ δήλωσαν, ὅτι ἦταν ἕτοιµοι καὶ γιὰ φυλακὴ καὶ γιὰ βασανιστήρια καὶ γιὰ µύριους θανάτους. Καὶ ἡ µὲν Οὐαλεντίνα καὶ ἡ Θέη, νεαρὲς κοπέλες πάνω στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας τους, πέθαναν ἀφοῦ τὶς ἔριξαν µέσα στὴ φωτιά. Προηγουµένως ὅµως, οἱ δήµιοι, ξέσχισαν τὶς σάρκες τους µὲ σιδερένια ὄργανα. Ὁ δὲ Παῦλος, ἀφοῦ ἀπηύθυνε λίγες λέξεις στὰ πλήθη γιὰ τὴν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σωτηρία καὶ ἀγάπη, ἔλαβε καὶ αὐτὸς µαρτυρικὸ τέλος δι᾿ ἀποκεφαλισµοῦ. Ὁ Ἅγιος Ὑάκινθος ἀπὸ τὴν Ἀµάστριδα Ἦταν γιὸς εὐσεβῶν γονέων, τοῦ Θεοκλήτου καὶ τῆς Θεονίλλης. Πατρίδα του ἦταν ἡ Ἀµάστριδα τοῦ Εὐξείνου Πόντου, ποὺ ἐκεῖνα τὰ χρόνια ἐπισκόπευε ὁ ἐπίσκοπος Ἡρακλείδης. Ὁ Ὑάκινθος, µικρὸ παιδὶ ἀκόµα, ἔδειχνε εὐσέβεια µεγάλου πνευµατικοῦ ἀνθρώπου. Τριῶν χρόνων µάλιστα, µὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόµατος τοῦ Χριστοῦ, ἀνάστησε κάποιο νεκρὸ παιδί. Ἔτσι αὔξανε κατὰ τὴν σωµατικὴ καὶ πνευµατικὴ ἡλικία τῆς ἀρετῆς, κάνοντας πολλὰ θαύµατα. Κάποτε ὅµως, εἶδε τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ προσκυνοῦν κάποιο ὀπωροφόρο δένδρο, καὶ ὁ Ὑάκινθος ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση, πῆγε καὶ τὸ ἔκοψε. Τότε συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεµόνα Καστρίνσιο, ὁ ὁποῖος τὸν ἔδειρε ἀνελέητα καὶ τοῦ ξερίζωσε τὰ δόντια. Στὴ συνέχεια τὸν ἔσυραν µὲ σχοινιὰ ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη καὶ τὸν πλήγωσαν µὲ µυτερὰ καλάµια. Ἔπειτα τὸν ἔριξαν µέσα στὴ φυλακή, ὅπου παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχή. Ὁ Ἅγιος Μάρκελλος Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν ξάπλωσαν πάνω σὲ πυρακτωµένο κρεβάτι, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ ψηθεῖ ζωντανός. Οἱ Ἅγιοι Δάσιος καὶ Μάρων Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ὅσιος Παµβώ Στάθηκε στόλισµα τῶν ἀσκητῶν τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας καὶ ἦταν σύγχρονος τῆς Ἁγίας Μελάνης καὶ τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου. Ὁ Ὅσιος Παµβὼ ἦταν µεγάλος σὲ ὅλα του. Στὴν εὐσέβεια, στὴν ὁµιλία, στὴ σιωπή, στὴ συµβουλή, στὴν ἐπιείκεια, στὴν αὐστηρότητα, στὴν πεῖρα, στὴ γνώση, στὴ σοφία, στὴν ἁπλότητα καὶ γενικὰ παντοῦ. Ἀνέδειξε θαυµάσιους µαθητές, ὅπως τὸν ἐπίσκοπο Διόσκορο, τὸν Ἄµµωνα καὶ τὸν Ἰωάννη, τὸν ἀνεψιὸ τοῦ Δρακοντίου. Ἐνῷ ἦταν πάντοτε ἐγκρατὴς καὶ σκληραγωγηµένος, εἶχε ὑγεία ἀκµαία καὶ στὴ ζωή του δὲν ἀρρώστησε καθόλου. Ὁ θάνατός του ὑπῆρξε ὄχι µόνο ἥσυχος καὶ ἀνώδυνος, ἀλλὰ καὶ εὐχάριστος, πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα. Τὸν κήδευσαν τὰ πνευµατικά του παιδιά, δοξολογώντας τὸν Θεό, ποὺ τοὺς ἀξίωσε νὰ διδαχτοῦν ἀπὸ τὸν µεγάλο αὐτὸ ἀσκητή. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Ρωµαῖος Συγκλητικός, ὁ ἐν Κλύσµατι Ὁ Ὅσιος Βαρλαάµ ἀναχωρητὴς κοντὰ στὴν Ἀντιόχεια Οἱ Ἅγιοι Στέφανος ἀπὸ τὴν Ἀµάσεια Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ἰωάννης Μητροπολίτης Χαλκηδόνας Ὁ ἅγιος Στέφανος ὁ Β´ πρὶν γίνει Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἦταν Μητροπολίτης τῆς Ἀµάσειας, ποὺ ἦταν καὶ ἡ πατρίδα του. Διαδέχτηκε στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Νικόλαο Α´ µετὰ τὴν δεύτερη Πατριαρχία του. Ἡ ἐνθρόνιση τοῦ Στεφάνου ἔγινε τὸ ἔτος 925 καὶ πέθανε τὴν 18η Ἰουλίου τοῦ 928 σύµφωνα µὲ τὸν Λέοντα Γραµµατικό, ἢ τὴν 15η τοῦ ἴδιου µήνα σύµφωνα µὲ τὸν Κεδρηνό. Ὅσο γιὰ τὸν Μητροπολίτη Χαλκηδόνας ἅγιο Ἰωάννη, δὲν ἔχουµε βιογραφικά του στοιχεῖα. Στοὺς Συναξαριστὲς ἀναφέρεται σὰν ὁµιλητὴς καὶ ἀπ᾿ αὐτὸ µποροῦµε νὰ συµπεράνουµε ὅτι ἔζησε στὰ χρόνια τῶν εἰκονοµάχων. Ἑποµένως πρέπει νὰ εἶναι αὐτὸς γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Θεόδωρος Στουδίτης εἶπε: «λαµπρὸν τὸν τῆς ὁµολογίας ἀπενεγκάµενος στέφανον». (Νὰ ἀναφέρουµε ὅτι ἐδῶ, ὁρισµένα Ἁγιολόγια, ἀναφέρουν καὶ τὴν µνήµη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Θ´ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως). Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν τοῖς Καλλιστράτου Ἡ κυρίως µνήµη του εἶναι τὴν 7η Νοεµβρίου, ἐδῶ τιµᾶµε τὴν µνήµη τῆς ἀνακοµιδῆς τοῦ Ἱεροῦ λειψάνου του, ἡ ὁποία δὲν ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικοδήµου. Τὴν ἀναφέρουν ὅµως ὁ Λαυριωτικὸς Κώδικας 73 καὶ ὁ Delehaye (17 Ἰουλίου). Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης τοῦ Πολύτλα καὶ ἐγκλείστου τοῦ ἐν Κιέβῳ σπηλαίου (Ῥῶσος) Οἱ Ἅγιοι Ὀνησιφόρος, Παµµέγιστος, Παµφοδίτης, Παφνούτιος, Πήγων, Πολέµιος, Σωζόµενος, Σωτήριχος καὶ Φώτιος Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|