|
27 Ἰουλίου
|
|
| Ὁ Ἅγιος Παντελεήµων ὁ Μεγαλοµάρτυς καὶ Ἰαµατικὸς
Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Νικοµήδεια. Τὸν πατέρα του ἔλεγαν Εὐστόργιο καὶ τὴν µητέρα του, ποὺ ἦταν εὐσεβέστατη χριστιανή, Εὐβούλη. Ὁ Παντελεήµων γρήγορα στερήθηκε τὶς φροντίδες τῆς µητέρας του, διότι πέθανε πρόωρα. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε νὰ διδαχθεῖ τὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ ἕνα διακεκριµένο λειτουργό της Ἐκκλησίας, τὸν ἱερέα Ἑρµόλαο. Τότε ὁ Παντελεήµων εἶχε τελειώσει τὶς ἰατρικές του σπουδές, κοντὰ στὸ φηµισµένο γιατρὸ Εὐφρόσυνο. Τὴν ἐπιστήµη του χρησιµοποίησε ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς ἀπόρους ἀσθενεῖς καὶ ἔτρεχε µὲ µοναδικὴ προθυµία στὶς καλύβες τους, βοηθώντας τους ὄχι µόνο ἰατρικά, ἀλλὰ καὶ χρηµατικά. Σὲ κάθε σπίτι ποὺ ἔµπαινε δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἔφερνε σ΄ αὐτὸ πολλὲς ψυχές. Ἦταν εὐσπλαγχνικὸς σὲ ἀκρότατο βαθµὸ γιὰ ὅλους τοὺς πάσχοντες, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ δώρησε τὸ χάρισµα νὰ θεραπεύει ἀσθενεῖς µὲ µόνη τὴν προσευχή του. Ἔτσι θεράπευσε πολλούς, µεταξὺ αὐτῶν καὶ ἕνα τυφλό, ποὺ ἔγινε ἀφορµὴ νὰ συλλάβει ὁ Διοκλητιανὸς καὶ τὸν Ἅγιο. Τὸν τυφλὸ τὸν θανάτωσε διότι πίστεψε στὸ Χριστὸ καὶ τὸν Παντελεήµονα ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, ὥσπου στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε. Ὁ Παντελεήµων, ὅµως, ἀνήκει σ΄ αὐτούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Κύριος εἶπε: «µακάριοι οἱ ἐλεήµονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται». Μακάριοι, δηλαδή, εἶναι οἱ εὐσπλαχνικοί, ποὺ συµπονοῦν στὴ δυστυχία τοῦ πλησίον, διότι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ τὴν ἡµέρα τῆς Κρίσεως. Ὁ Ἅγιος Τυφλός Αὐτὸς γιατρεύτηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παντελεήµονα, ὁµολόγησε τὸν Χριστὸ καὶ µαρτύρησε διὰ ξίφους. Ἡ Ὁσία Ἀνθοῦσα ἡ ὁµολογήτρια Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρωνύµου (741 µ. Χ.). Οἱ γονεῖς της, Στρατήγιος καὶ Φεβρωνία, διακρίνονταν γιὰ τὴν εὐσέβειά τους καὶ µὲ ὅµοιο τρόπο ἀνέθρεψαν καὶ τὴν θυγατέρα τους. Ἡ Ἀνθοῦσα παρ΄ ὅλες τὶς προτάσεις γιὰ γάµο, ἐκδήλωσε τὴ θέλησή της ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σταθερά. Καὶ ὅταν πέθαναν οἱ γονεῖς της, δὲν µετέβαλλε τὴν ἀπόφασή της. Ἔµεινε παρθένος καὶ ἀφιέρωσε τὴν περιουσία της σὲ φιλανθρωπικοὺς καὶ ἱεροὺς σκοπούς. Στὴν Ἀνθοῦσα ὀφείλεται ἡ ἀνέγερση δυὸ µονῶν. Αὐτὴ τοῦ Μαντινέου, µὲ ναὸ ἀφιερωµένο στὴν ἁγία Ἄννα, καὶ αὐτὴ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ποὺ χρησιµοποιήθηκε σὰ γυναικεία Μονή. Ὅταν ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Κων/νο Κοπρωνυµο διατάχθηκε σκληρὸς διωγµὸς κατὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ τῶν ὑποστηρικτῶν τους, τὸ µοναστήρι τῆς Ὁσίας Ἀνθούσας ὑπῆρξε ἀπὸ τὰ πιὸ ἔνθερµα κέντρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Γι΄ αὐτὸ καὶ ἡ Ὁσία στὴν ἀρχὴ βασανίστηκε. Ἀλλ΄ ὅταν προέβλεψε ὅτι ἡ ἄρρωστη βασίλισσα θὰ διέφευγε τὸ θάνατο καὶ θὰ γεννοῦσε δίδυµα, τότε ἀγαπήθηκε πολὺ ἀπ΄ αὐτὴν καὶ ὑποστήριξε ποικιλοτρόπως τὸ µοναστήρι τῆς Ὅσίας Ἀνθούσας. Ἡ ὁποία ἀδιατάρακτη πλέον ἔπειτα, πέθανε εἰρηνικά. Οἱ Ἅγιοι 153 Μάρτυρες ἀπὸ τὴν Θρᾴκη Μαρτύρησαν διὰ πνιγµοῦ µέσα στὴ θάλασσα. Ὁ Ὅσιος Μανουήλ Ὁ Ἅγιος Νικόλαος τοῦ Νόβγκοροντ (Ῥῶσος) Διὰ Χριστὸν σαλὸς. |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|