|
15 Αὐγούστου
|
|
| Ἡ Κοίµησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Ὅπως εἶναι γνωστό, ἐπάνω ἀπὸ τὸν Σταυρό, ὁ Κύριός µας Ἰησοῦς Χριστός ἔδωσε ἐντολὴ καὶ τὴν Παναγία µητέρα του παρέλαβε ὁ Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστὴς στὸ σπίτι του, ὅπου διέµενε µαζὶ µὲ τὸν ἀδελφό του Ἰάκωβο καὶ τὴν µητέρα του Σαλώµη, συγγενῆ τῆς Θεοτόκου. Ὅταν δὲ ἦλθε ἡ στιγµὴ νὰ τελειώσει τὴν ἐπίγεια ζωή της, ἄγγελος Κυρίου τῆς τὸ ἔκανε γνωστὸ τρεῖς µέρες πρίν. Ἡ χαρὰ τῆς Θεοτόκου ὑπῆρξε µεγάλη, διότι θὰ συναντοῦσε τὸν µονογενῆ της Υἱὸ καὶ Θεὸ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Πῆγε, λοιπόν, καὶ προσευχήθηκε στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ὅπου συνήθιζε νὰ προσεύχεται καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς. Ἔπειτα, γύρισε στὸ σπίτι τοῦ Ἰωάννη, ὅπου ἔκανε γνωστὴ τὴν ἐπικείµενη κοίµησή της. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι τὴν τρίτη ἡµέρα ἀπὸ τὴν ἐµφάνιση τοῦ ἀγγέλου, λίγο πρὶν κοιµηθεῖ ἡ Θεοτόκος, οἱ Ἀπόστολοι δὲν ἦταν ὅλοι στὰ Ἱεροσόλυµα, ἀλλὰ σὲ µακρινοὺς τόπους, ὅπου κήρυτταν τὸ Εὐαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά, νεφέλη τοὺς ἅρπαξε καὶ τοὺς ἔφερε ὅλους µπροστὰ στὸ κρεβάτι, ὅπου ἦταν ξαπλωµένη ἡ Θεοτόκος καὶ περίµενε τὴν κοίµησή της. Ὅταν ἐκοιµήθη, µὲ ψαλµοὺς καὶ ὕµνους τὴν τοποθέτησαν στὸ µνῆµα τῆς Γεσθηµανῆ. Μετὰ τρεῖς ἡµέρες, ἄνοιξαν τὸν τάφο καὶ ἔκπληκτοι διαπίστωσαν ὅτι ἡ Παναγία εἶχε ἀναστηθεῖ σωµατικὰ καὶ εἶχε ἀναληφθεῖ στοὺς οὐρανούς. Καὶ βέβαια, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, µὲ εὐγνωµοσύνη γιὰ τὶς πρεσβεῖες της στὸ Σωτῆρα Χριστό, ἀναφωνεῖ: «Χαῖρε, ὦ Μῆτερ τῆς ζωῆς». Ἀνάµνηση θαύµατος Ὑπεραγίας Θεοτόκου Πρόκειται γιὰ συντριβὴ τῶν Σαρακηνῶν, µὲ θαυµατουργικὸ τρόπο ἀπὸ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στὰ χρόνια ποὺ βασιλιὰς τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἦταν ὁ Λέων ὁ Ἴσαυρος (716). Ὁ Ἅγιος Ταρσίζιος Ὁ Ἅγιος µάρτυς Ταρσίζιος, µαρτύρησε στὴ Ῥώµη, σὲ πολὺ νεαρὴ ἡλικία, τὸν καιρὸ ποὺ ἦταν αὐτοκράτορες ὁ Οὐαλεριανὸς καὶ Γαλιηνὸς (257 µ.Χ.). Ἦταν µαθητὴς τοῦ Ἁγίου Ἱεροµάρτυρος Στεφάνου, ἐπισκόπου Ῥώµης, ποὺ ἡ Ἐκκλησία µας τιµᾷ τὴ µνήµη του στὶς τρεῖς Αὐγούστου. Ἀπὸ µικρὴ ἡλικία ὁ Ταρσίζιος βοηθοῦσε τοὺς ἱερεῖς στὶς λειτουργικὲς συνάξεις καὶ γι᾿ αὐτὸν τὸνλόγο τὰ µαρτυρολόγια τὸν ἀναφέρουν ὡς «Ἀκόλουθο», ποὺ σηµαίνει ἀκόλουθος-βοηθὸς τῶν ἱερέων στὸ ἔργο τους. Τὸ χαρακτηριστικὸ γεγονὸς µὲ τὸν Ταρσίζιο ἔχει ὡς ἑξῆς: ὅταν εἶχε ξεσπάσει διωγµὸς κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐκεῖνα τὰ χρόνια, κάποια µέρα ἐµπιστεύθηκαν στὸν Ταρσίζιο τὰ Τίµια Δῶρα, τὸ Σῶµα καὶ τὸ Αἷµα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ τὰ µεταφέρει στοὺς συλληφθέντες µελλοθάνατους χριστιανούς ποὺ βρίσκονταν στὶς φυλακές. Στὸν δρόµο ὅµως, τὸν κύκλωσαν εἰδωλολάτρες καὶ τοῦ ζητοῦσαν ἐπίµονα νὰ τοὺς παραδώσει αὐτὸ ποὺ κρατοῦσε στὸ στῆθος του. Ὁ Ταρσίζιος ἀρνήθηκε σθεναρὰ καὶ τότε αὐτοὶ τὸν ξυλοκόπησαν µέχρι θανάτου. Ὅταν ὅµως ἔσκυψαν γιὰ νὰ πάρουν αὐτὸ ποὺ κρατοῦσε ὁ Ταρσίζιος, διαπίστωσαν ἔντροµοι, ὅτι τὰ Τίµια Δῶρα εἶχαν ἐξαφανιστεῖ θαυµατουργικὰ καὶ στὰ χέρια τοῦ νεαροῦ Ἁγίου ἦταν µόνο τὸ πανὶ ποὺ τὰ κάλυπτε. Οἱ χριστιανοὶ παρέλαβαν εὐλαβικὰ τὸ ἅγιο λείψανό του καὶ τὸ µετέφεραν στὸ κοιµητήριο (κατακόµβη) τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Καλλίστου (στὴ Ῥώµη), ὅπου µέχρι σήµερα δείχνουν τὸ σηµεῖο τοῦ τάφου του. Ἀργότερα ὁ ἐπίσκοπος Ῥώµης Δάµασος τοποθέτησε πάνω στὸν τάφο του, τὸ ἑξῆς ἐπίγραµµα: «… Ἐνῷ ὁ Ἅγιος Ταρσίζιος ἔφερε τὰ µυστήρια τοῦ Χριστοῦ, κάποιος µὲ χέρι βέβηλο πῆγε νὰ τὰ µολύνει. Κεῖνος ὅµως προτίµησε νὰ δώσει τὴν ζωή του, παρὰ νὰ δώσει «τοῖς κυσίν… τοὺς θείους µαργαρίτες». Τὸ παραπάνω κείµενο στηρίζεται στὸ ῥωµαϊκὸ µαρτυρολόγιο: ACTA SANCTORUM, AUGUSTΙ TOMUS ΙΙΙ. Σήµερα στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Καραβᾶ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, τελεῖται πανηγυρικὴ Σύναξις πρὸς τιµὴν τοῦ Ἁγίου Ταρσιζίου, τὸ πρῶτο Σάββατο µετὰ τὴν γιορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς ἀπὸ ὅλη τὴν Νεανικὴ Κίνηση τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς. Τὶς παραπάνω πληροφορίες σχετικὰ µὲ τὴν βιογραφία του Ἁγίου Ταρσιζίου µᾶς παραχώρησαν οἱ ἱερεῖς τοῦ προαναφερθέντος ἐνοριακοῦ ἱεροῦ ναοῦ π. Γεώργιος Κρητικὸς καὶ π. Μεθόδιος Κρητικός. |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|