3 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

• Ὁ Ἅγιος Ἄνθιµος, Ἱεροµάρτυρας, ἐπίσκοπος Νικοµήδειας
• Ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος, συνασκητὴς τοῦ Μεγάλου Εὐθυµίου
• Ὁ Ἅγιος Ζήνων
• Ἡ Ἁγία Βασίλισσα
• Ὁ Ἅγιος Χαρίτων
• Ὁ Ἅγιος Ἀρχοντίων
• Ὁ Ἅγιος βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος ὁ Νέος «ἐν τοῖς Ἁγίοις Ἀποστόλοις»
• Ὁ Ἅγιος Ἀριστίων, Ἱεροµάρτυρας, ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας
• Ἡ Ὁσία Φοίβη ἡ διακόνισσα
• Ὁ Ἅγιος Πολύδωρος ὁ Νεοµάρτυρας ἀπὸ τὴν Λευκωσία
• Ἀνακοµιδὴ Ἱερῶν Λειψάνων Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης (1953)
• Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τοῦ Ῥωστώφ (Ῥῶσος)
• Ὁ Ἅγιος Πέτρος τοῦ Οὐγγλίς, Ἱερεὺς (Ῥῶσος)

Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα µ.Χ. καὶ πατρίδα του ἦταν ἡ Νικοµήδεια. Ἀπὸ µικρὸς διακρίθηκε γιὰ τὸν εὐσεβῆ ζῆλο του πρὸς τὰ θεῖα. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, ἡ ζωή του ἦταν ὑπόδειγµα σωφροσύνης καὶ ἀγάπης. Ἐπειδὴ πλούσια κατεῖχε τὸν θησαυρὸ τῶν θείων ἀληθειῶν, ἡ θερµή του διδασκαλία, ἐµπνεόµενη ἀπὸ ἀποστολικὸ ζῆλο, ἔβρισκε σχεδὸν πάντα ἀνταπόκριση στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Ἡ πνευµατικὴ ἱκανότητα τοῦ Ἀνθίµου ὤθησε τοὺς χριστιανοὺς τῆς Νικοµήδειας καὶ τὸν ἔπεισαν νὰ γίνει ἱερέας καὶ ἀργότερα ἐπίσκοπός τους. Ὅταν ὅµως ἔγινε ὁ διωγµὸς ἐπὶ Διοκλητιανοῦ, τὸν κυνήγησαν καὶ τὸν συνέλαβαν. Ὁ Διοκλητιανὸς τοῦ πρότεινε νὰ θυσιάσει στοὺς θεοὺς γιὰ νὰ κερδίσει τὴν ζωή του, ἀλλιῶς τὸν περίµεναν φρικτὰ βασανιστήρια καὶ τοῦ ἔδειξε τὰ ὄργανα ποὺ θὰ τὸν βασάνιζαν. Ὁ Ἄνθιµος τοῦ εἶπε: «Γιατί µου τὰ δείχνεις; Γιὰ νὰ µὲ φοβίσεις; Αὐτὰ ἂς τὰ φοβοῦνται ἐκεῖνοι, γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ παροῦσα ζωὴ εἶναι µόνο ἡδονὴ καὶ τὴν στέρησή της θεωροῦν µεγάλη ἀπώλεια. Ἀλλὰ σὲ ‘µένα, ὅπως καὶ σὲ κάθε χριστιανό, αὐτὰ δὲν ἀσκοῦν καµιὰ γοητεία. Τὸ σῶµα µου εἶναι πρόσκαιρο καὶ εὐτελές, ποὺ µόνη ἀξία ἔχει, ὅταν ἁγιασθεῖ διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ δοθεῖ εἰς τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή. Ἑποµένως, τιµωρίες καὶ βάσανα εἶναι γιὰ µένα πιὸ ποθητὰ ἀπὸ τοῦ νὰ ἀρνηθῶ τὸ Σωτῆρα µου». Τότε, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν φρικτά, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν.

Ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος, συνασκητὴς τοῦ Μεγάλου Εὐθυµίου

Ὁ Ὅσιος καὶ µέγας αὐτὸς ἀσκητής ἀποσύρθηκε ἀπὸ τὸν κόσµο καὶ κατέφυγε ἕξι µίλια ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυµα, ὅπου βρίσκεται ἡ Λαύρα Φάρα. Ἐκεῖ κλείστηκε σ΄ ἕνα κελὶ καὶ ἐπιδόθηκε σὲ αὐστηρότατους ἀσκητικοὺς ἀγῶνες. Στὰ χρόνια αὐτά, ἐγκαταστάθηκε σ΄ ἕνα γειτονικὸ κελὶ τῆς Λαύρας αὐτῆς καὶ ὁ µέγας Εὐθύµιος. Ὁ κοινὸς πόθος τῆς ἄσκησης συνέδεσε στενὰ τοὺς δυὸ διάσηµους ἀσκητές, οἱ ὁποῖοι µετὰ τὴν ἀπόδοση τῆς γιορτῆς τῶν Φώτων πήγαιναν µακρύτερα µέσα στὴν ἔρηµο, γιὰ αὐστηρότερη ἄσκηση. Ἐπέστρεφαν στὴ Λαύρα, τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Μετὰ τὸ πέµπτο ἔτος, ἀποσύρθηκαν ὁριστικὰ στὴν ἔρηµο µέσα σὲ µία σπηλιά. Ἡ φήµη ὅµως τῆς ἀρετῆς τους, ἔφερε κοντά τους πολλοὺς µαθητὲς καὶ ἔτσι δηµιουργήθηκε κοινόβιο, ποὺ µέχρι τέλους τῆς ζωῆς του προϊστάµενος ἦταν ὁ Θεόκτιστος. Μὲ τὴν µεγάλη ὑπόληψη καὶ ἀγάπη τῶν συνανθρώπων του, ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος πέθανε σὲ βαθιὰ γεράµατα τὸ 451 µ.Χ. Στὴν κηδεία του πρωτοστάτησαν ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύµων Ἀναστάσιος καὶ ὁ µέγας Εὐθύµιος, ποὺ τότε ἦταν 90 ἐτῶν.

Ὁ Ἅγιος Ζήνων

Ἀφοῦ τὸν ἔριξαν µέσα σ΄ ἕνα καζάνι µὲ βραστὸ µολύβι, ἀπεβίωσε µαρτυρικά.

Ἡ Ἁγία Βασίλισσα

Ὑπῆρξε τὸ καύχηµα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Νικοµήδειας κατὰ τὸν διωγµὸ τῶν Χριστιανῶν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. Καταγγέλθηκε σὰν χριστιανή, ὅτι ἀποσποῦσε νεαρὲς εἰδωλολάτρισσες ἀπὸ τὴν πολυθεΐα καὶ ὁδηγήθηκε µπροστὰ στὸν ἡγεµόνα Ἀλέξανδρο. Ἐκεῖ ἡ Βασίλισσα ὁµολόγησε χωρὶς κανένα δισταγµό, ὅτι εἶναι χριστιανὴ καὶ λατρεύει τὸν Ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό. Μαστιγώθηκε σκληρὰ καὶ στὴ συνέχεια ὁ ἡγεµόνας διέταξε καὶ τὴν ἔριξαν µέσα στὴν φωτιά. Ἀλλὰ µὲ θαυµατουργικὸ τρόπο ἡ Βασίλισσα βγῆκε ἀπὸ τὴν φωτιὰ ἄθικτη. Οἱ εἰδωλολάτρες, θεώρησαν πὼς αὐτὸ ἦταν µαγικὴ ἐνέργεια καὶ ἔτσι τὴν ἔριξαν γιὰ τροφὴ σὲ δυὸ πεινασµένα λιοντάρια. Ἡ Βασίλισσα ὅµως διὰ τῆς προσευχῆς πρὸς τὸν Θεὸ ἔκανε τὰ δυὸ λιοντάρια νὰ σταθοῦν σὰν ἥµερα ἀρνιὰ µπροστά της. Τότε ἔγινε καὶ τὸ µεγαλύτερο θαῦµα: Ἄνοιξαν τὰ πνευµατικὰ µάτια τοῦ ἡγεµόνα Ἀλεξάνδρου καὶ ἔπεσε µετανοηµένος στὰ πόδια τῆς Βασίλισσας καὶ ζήτησε ἀπ΄ αὐτὴν νὰ τὸν κατηχήσει στὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἡ Βασίλισσα, χαρὰ γεµάτη, τὸν παρέπεµψε στὸν ἐπίσκοπο Νικοµήδειας Ἀντώνιο, ὁ ὁποῖος κατήχησε καὶ βάπτισε τὸν Ἀλέξανδρο χριστιανό. Εὐτυχισµένος πλέον ὁ Ἀλέξανδρος, ζήτησε διὰ τῆς προσευχῆς ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τὸν πάρει ὅσο γίνεται σύντοµα κοντά Του, καὶ ἡ δέησή του εἰσακούστηκε. Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, ὁ Κύριος δέχτηκε καὶ τὴν ψυχὴ τῆς Βασίλισσας. Τὸ δὲ τίµιο λείψανό της τάφηκε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ἀντώνιο κοντὰ σὲ µία πέτρα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἄλλοτε µετὰ ἀπὸ προσευχή της εἶχε ἀναβλύσει νερό.

Ὁ Ἅγιος Χαρίτων

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τὸν ἔριξαν µέσα σὲ λάκκο µὲ βραστὸ ἀσβέστη.

Ὁ Ἅγιος Ἀρχοντίων

Μαρτύρησε διὰ λιµοῦ (ὀνοµασία κάποιου θηρίου).

Ὁ Ἅγιος βασιλιᾶς Κωνσταντῖνος ὁ Νέος «ἐν τοῖς Ἁγίοις Ἀποστόλοις»

Αὐτὸς φαίνεται, ὅτι εἶναι ὁ τέταρτος γιὸς τοῦ βασιλιᾶ Ἡρακλείου, ποὺ βασίλευσε τὸ ἔτος 641 καὶ ὁ ὁποῖος ἀπὸ ἄλλους µὲν καλεῖται Κωνσταντῖνος Ἡράκλειος ἀπὸ ἄλλους δὲ Κωνσταντῖνος ὁ νέος. Αὐτὸς ἦταν πολὺ πιστὸς βασιλιὰς καὶ βασίλευσε ἕξι µῆνες. Κατὰ τὸν Μελέτιο, ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δηλητηριάστηκε.

Ὁ Ἅγιος Ἀριστίων, Ἱεροµάρτυρας, ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας

Ἐγεννήθη κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ 2ου αἰῶνος µ.Χ., εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Συρίας Ἀπάµεια. Ἠλκύθη εἰς τὴν ἀληθινὴ τοῦ Χριστοῦ πίστιν ὑπὸ τοῦ µάρτυρος Ἀντωνίου (+ 9 Νοεµβρίου). Εἰς ἡλικίαν µόλις 10 ἐτῶν ὁ Ἀντώνιος ὡδήγησε τὸν Ἀριστίωνα εἰς τὴν Χριστιανικὴν πίστιν. Ὡς ἐνάρετος καὶ πνευµατοφόρος ἀνὴρ ἐκλεγεὶς ὑπὸ τοῦ λαοῦ τῆς Ἀλεξανδρείας τῆς µικρῆς εἰς Κιλικίαν τῆς Μ. Ἀσίας (παρὰ τὴν πόλιν Ἰσσόν), ἐγένετο ὁ δεύτερος ἐπίσκοπός της. Ὡς ποιµενάρχης ὁ Ἅγιος ἐποίµανε θεαρέστως τὸ ἐµπιστευθὲν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ποίµνιό του. Ἐδίδασκε µετὰ παρρησίας µεγάλης καὶ ἐκήρυττε τὴν τοῦ Κυρίου ἐν Σαρκὶ ἐπιδηµίαν καὶ τὴν αἰώνιαν αὐτοῦ Βασιλείαν, ὥσπερ καὶ τὴν µακαριότητα καὶ τὴν χαρὰν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Πολλοὺς ἐθνικοὺς ἔπειθεν, ὅπως ἀπαρνηθῶσι τὴν πλάνη τους καὶ ἀκολουθῶσι τὴν ἀληθινὴν τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ πίστιν, οὓς καὶ ἐβάπτιζεν. Ἡ δρᾶσις του αὐτὴ δὲν ἤρεσε εἰς τὸν Ῥωµαῖον Ἔπαρχον τῆς περιοχῆς, ὅστις καὶ διέταξεν νὰ συλληφθῇ καὶ νὰ ῥιφθῇ εἰς τὸ πῦρ. Παραχρῆµα οἱ στρατιῶτες αὐτοῦ, ἤναψαν µεγάλην κάµινον καὶ ἔρριψαν ἐντὸς αὐτῆς τὸν µάρτυρα τοῦ Χριστοῦ. Ἐντὸς τῆς καµίνου ὁ Ἀριστίων ὑµνῶν καὶ δοξάζων τὸν Θεόν ἔλαβεν µακάριον καὶ ἐπίζηλον τέλος.

Ἡ Ὁσία Φοίβη ἡ διακόνισσα

Ἡ µνήµη της ἀναφέρεται ἐπιγραµµατικὰ στὸ «Μικρὸν Εὐχολόγιον ἢ Ἁγιασµατάριον», ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας 1956, χωρὶς ἄλλες πληροφορίες. Πουθενὰ ἄλλου δὲν ἀναφέρεται ἡ µνήµη της αὐτὴν τὴν ἡµέρα.

Ὁ Ἅγιος Πολύδωρος ὁ Νεοµάρτυρας ἀπὸ τὴν Λευκωσία

Κύπριος ἀπὸ τὴν Λευκωσία ὁ νεοµάρτυρας Πολύδωρος, ἀνατράφηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Λουκᾶ τὸν προσκυνητὴ καὶ τὴν Λουρδανοῦ. Ἔµαθε τὰ ἱερὰ γράµµατα καὶ ταξίδεψε (;) στὴν Αἴγυπτο καὶ σ΄ ἄλλες χῶρες, κάνοντας τὸ ἐπάγγελµα τοῦ πραµατευτῆ. Ὅταν τὸ 1793 βρισκόταν στὴν Αἴγυπτο, προσλήφθηκε γραµµατέας ἀπὸ ἕναν ἀρνησίχριστο Ζακυνθηνό. Καὶ σὲ κάποια διασκέδαση µαζί του, µέθυσε καὶ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό. Ὅταν ὅµως συνῆλθε µετανόησε πικρά, πῆγε στὴν Βηρυτὸ καὶ ἐξοµολογήθηκε στὸν ἐκεῖ Ἀρχιερέα. Κατόπιν ἀποσύρθηκε στὸ Μοναστήρι τοῦ ὄρους τοῦ Λιβάνου, ὅπου ξεκουράστηκε κατὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Κατόπιν ἀναχώρησε στὴν Πτολεµαΐδα (Ἄκρι), ὅπου ἀνακοίνωσε στὸν ἐκεῖ Ἀρχιερέα τὸν πόθο του νὰ µαρτυρήσει. Μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἀρχιερέα ἀναχώρησε στὴν Αἴγυπτο, ἀλλὰ λόγῳ θαλασσοταραχῆς προσάραξε στὴν Γιάφα. Ἀπὸ ἐκεῖ πῆγε στὴν Χῖο (13-6-1793) καὶ ἔπειτα στὴν Σµύρνη, γιὰ νὰ ἐπιστρέψει ἔπειτα πάλι στὴν Χῖο. Τελικὰ ἔφτασε στὴν Νέα Ἔφεσο, ὅπου µπροστὰ στὸν Μουφτὴ ὁµολόγησε τὸν Χριστὸ καὶ µετὰ ἀπὸ ἄγρια βασανιστήρια τὸν ἀπαγχόνισαν. Ἦταν ἡµέρα Κυριακὴ 3-9-1794. Τὸ λείψανο τοῦ νεοµάρτυρα ἐνταφιάστηκε κοντὰ στοὺς τάφους τῶν Ἀρµενίων. Σήµερα ἡ κάρα τοῦ Ἁγίου φυλάσσεται στὸν Ναὸ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης Πλάκας στὴν Ἀθήνα.

Ἀνακοµιδὴ Ἱερῶν Λειψάνων Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης (1953)
 
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τοῦ Ῥωστώφ (Ῥῶσος)

Διὰ Χριστὸν σαλός.

Ὁ Ἅγιος Πέτρος τοῦ Οὐγγλίς, Ἱερεὺς (Ῥῶσος)

Διὰ Χριστὸν σαλός.