5 Σεπτεμβρίου
|
|
Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας καὶ ἡ σύζυγός του Ἐλισάβετ
Ὁ Ζαχαρίας, πατέρας τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ, ἔζησε στὰ χρόνια του Ἡρῴδη, βασιλιᾶ τῆς Ἰουδαίας. Κατὰ τὴν γνώµη τοῦ Χρυσοστόµου, καθὼς καὶ ἄλλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ζαχαρίας δὲν ἦταν ἁπλὸς ἱερέας, ἀλλὰ ἀρχιερέας ποὺ ἔµπαινε στὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Σύζυγο εἶχε τὴν Ἐλισάβετ καὶ δὲν εἶχαν παιδί. Κάποια µέρα λοιπόν, τὴν ὥρα τοῦ θυµιάµατος µέσα στὸ θυσιαστήριο, εἶδε ἄγγελο Κυρίου ποὺ τοῦ ἀνήγγειλε ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε γιὸ καὶ θὰ ὀνοµαζόταν Ἰωάννης. Ὁ Ζαχαρίας σκίρτησε ἀπὸ χαρά, ἀλλὰ δυσπίστησε. Ἡ γυναῖκα του ἦταν στεῖρα καὶ γριά, πῶς θὰ γινόταν αὐτὸ ποῦ ἄκουγε; Τότε ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε ὅτι θὰ µείνει κωφάλαλος µέχρι νὰ πραγµατοποιηθεῖ ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Πράγµατι, ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε καὶ ἔκανε γιό. Ὅταν θέλησαν νὰ δώσουν ὄνοµα στὸ παιδί, ὁ Ζαχαρίας ἔγραψε πάνω σὲ πινακίδιο τὸ ὄνοµα Ἰωάννης. Ἀµέσως δέ, λύθηκε ἡ γλῶσσα του καὶ ὅλοι µαζὶ δόξασαν τὸν Θεό. Βέβαια, ἡ χάρη αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν Ζαχαρία, διότι αὐτὸς ἦταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόµενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώµασι τοῦ Κυρίου ἄµεµπτος». Ἦταν, δηλαδή, δίκαιος µπροστὰ στὸν Θεὸ καὶ ζοῦσε σύµφωνα µὲ ὅλες τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ παραγγέλµατα τοῦ Κυρίου, ἄµεµπτος ἀπὸ κάθε σοβαρὴ ἐνοχή. Ὁ Ἅγιος Ἀβδαῖος Ἐπίσκοπος Ἀτρόµητος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ἔζησε τὸν πέµπτο αἰῶνα µετὰ Χριστόν. Κήρυττε ἄφοβα τὸν Χριστὸ καὶ καταγγέλθηκε µπροστὰ στὸν Πέρση βασιλιὰ Ἰσδιγέργη, ὁ ὁποῖος τὸν παρέπεµψε στὸν ἀρχιµάγο τοῦ παλατιοῦ. Μετὰ ἀπὸ πολύωρη συζήτηση µ΄ αὐτόν, ὁ Ἀβδαῖος στήριξε τὴν ἀλήθεια τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ καὶ δήλωσε ὅτι κανένα µαρτύριο δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ τὸν ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν ὁµολογία αὐτή. Τότε ὁ ἀρχιµάγος διέταξε καὶ τὸν κτύπησαν µὲ βέργες τριανταφυλλιᾶς, ποὺ ἦταν γεµάτες ἀγκάθια. Ἔτσι ὁ Ἀβδαῖος, γεµάτος αἵµατα καὶ πληγὲς µεταφέρθηκε µισοπεθαµένος στὸ σπίτι του, ὅπου καὶ παρέδωσε στὸν Θεὸ τὴν τίµια ψυχή του. (Ἡ µνήµη τοῦ Ἁγίου Ἀβδαίου, ἑορτάζεται -σὰν Αὐδᾶς- καὶ τὴν 31η Μαρτίου). Οἱ Ἅγιοι Μέδιµνος, Οὐρβανός, Θεόδωρος καὶ 80 Ἱερεῖς καὶ Διάκονοι Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ διώχθηκαν ἀπὸ τὸν ἀρειανόφιλο βασιλιὰ Οὐάλεντα (364) καὶ ἀφοῦ ὑπέφεραν πολλὰ βάσανα καὶ ταλαιπωρίες, τελικὰ τοὺς ἔβαλαν µέσα σὲ πλοῖο καὶ τοὺς ἄφησαν στ΄ ἀνοιχτὰ τῆς θάλασσας. Ὅταν ἔφτασαν στὸν Ἀστακινὸ κόλπο, οἱ Ἀρειανοὶ ἔστειλαν δικούς τους ἀνθρώπους µὲ µία βάρκα καὶ ἔβαλαν φωτιὰ στὸ πλοῖο. Ἔτσι ὅλοι αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι παραδόθηκαν ἀνήµποροι στὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς καὶ στὸν βυθὸ τῆς θάλασσας (35ος τόµος Migne). Ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Ἀπόστολος «ὁ ἐν τῷ Ἀθηρᾷ» Μᾶλλον πρόκειται περὶ ἐγκαινίων ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου στὸ συγκεκριµένο τόπο. Ἡ Ἁγία Ῥαΐς (ἢ Ἠραΐς) Βλέπε βιογραφία της τὴν 23η Σεπτεµβρίου. Ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος Ἡγούµενος Μονῆς Μπρέστ, Ῥῶσος (+ 1648). |
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|