11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

• Ἡ Ὁσία Θεοδώρα ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια
• Ὁ Ἅγιος Εὐφρόσυνος ὁ µάγειρας
• Οἱ Ἅγιοι Διόδωρος, Διοµήδης καὶ Δίδυµος
• Ἡ Ἁγία Ἰάς
• Οἱ Ἅγιοι Δηµήτριος, Εὐανθία ἡ σύζυγός του καὶ Δηµητριανός ὁ γιός τους
• Ἡ Ἁγία Θεοδώρα τῆς Βάστας Πελοποννήσου
• Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων τῶν Ὁσίων Πατέρων Σεργίου καὶ Γερµανοῦ
• Ἀπόδοσις ἑορτῆς τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ζήνωνος (474-490) καὶ ἦταν συνεζευγµένη µὲ εὐσεβῆ ἄνδρα, τὸν Παφνούτιο. Ἡ ζωὴ τῆς Θεοδώρας ἦταν τίµια, ἐνάρετη καὶ ἀφοσιωµένη στὸν σύζυγό της. Ὅµως, ὁ µισόκαλος διάβολος, σὲ κάποια στιγµὴ ἀδυναµίας τῆς Θεοδώρας, τὴν ἔσπρωξε κρυφὰ στὴ µοιχεία. Κανεὶς δὲν τὴν εἶδε. Κανεὶς δὲν τὸ ἔµαθε. Μποροῦσε, ἑποµένως, νὰ συνεχίσει ἁρµονικὰ τὴν ζωή της µὲ τὸν σύζυγό της. Ὅταν, ὅµως, ἄκουσε τὰ λόγια του Εὐαγγελίου, µὲ τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος διδάσκει ὅτι «οὐκ ἐστὶ κρυπτόν, ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται», δὲν ὑπάρχει, δηλαδή, κρυφό, τὸ ὁποῖο δὲ θὰ γίνει φανερὸ στὸ µέλλον, σκέφθηκε τὸ βάθος τῆς ἁµαρτίας της καὶ ἔκλαψε πικρά. Ντύθηκε ἔπειτα ἀνδρικά, πῆγε σὲ µοναστήρι καὶ ἐκάρη µοναχός µε τὸ ὄνοµα Θεόδωρος. Ἐκεῖ, µέρα-νύκτα µετανοοῦσε καὶ ἔκλαιγε τὴν ἁµαρτία της. Μετὰ ἀπὸ δυὸ χρόνια, συκοφαντήθηκε ὅτι πόρνευσε µὲ γυναῖκα, ὅταν ἔφεραν ἕνα νεογέννητο µωράκι ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ µοναστηριοῦ. Τότε ἡ Θεοδώρα πῆρε τὸ βρέφος καὶ γιὰ ἑπτὰ ὁλόκληρα χρόνια, ἔξω ἀπὸ τὸ µοναστήρι, µὲ διάφορες κακουχίες, τὸ ἀνέθρεψε σὰν δικό της. Ὅταν ἐπανῆλθε στὸ µοναστήρι, τὸ ταλαιπωρηµένο σῶµα της µετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ξεψύχησε. Τότε οἱ µοναχοί, ὅταν διαπίστωσαν τὸ φῦλο της, θαύµασαν καὶ ὅλοι µαζὶ δόξασαν τὸ Θεό.

Ὁ Ἅγιος Εὐφρόσυνος ὁ µάγειρας

Ὑπῆρξε ἀγράµµατος, ἀλλ᾿ ἀληθινὰ εὐσεβὴς καὶ πιστός. Ἔκανε οἰκονοµίες µὲ στερήσεις τοῦ ἑαυτοῦ του, µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ κάνει ἐλεηµοσύνες. Τὸ ἐπάγγελµά του τοῦ ἐπέτρεπε νὰ τρώει πρῶτος τὰ καλύτερα φαγητά. Αὐτὸς ὅµως, δὲν θέλησε νὰ τὸ µεταχειριστεῖ ποτέ. Ἔτρωγε µὲ µεγάλη εὐχαρίστηση τὰ χόρτα καὶ τὶς ἐλιές του, τὴν στιγµὴ ποὺ ἔβραζαν ἢ ἕψηναν µπροστά του τὰ ὀρεκτικότερα κρέατα καὶ τὰ προκλητικότερα ψάρια. Κατόπιν ὁ Εὐφρόσυνος πῆγε σὲ µοναστήρι, ὅπου καὶ ἐκεῖ ἐξασκοῦσε τὸ ἔργο τοῦ µαγείρου. Ἀλλ᾿ αὐτός, ἀντίθετα ἀπὸ ὅ,τι ἔκανε στὰ κοσµικὰ ξενοδοχεῖα, στὸ µοναστήρι ἔφτιαχνε µετριότατο φαγητό. Σὲ µερικοὺς ποὺ τὸν εἰρωνεύονταν γι᾿ αὐτή του τὴν κατάσταση, ὁ Εὐφρόσυνός µε πραότητα ἀπαντοῦσε: «Ἡ καλὴ µαγειρικὴ δὲν εἶναι τόσο καλὸς βοηθὸς γιὰ τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Τὴν πολλὴ εὐφροσύνη ποὺ ζητοῦν τὰ σώµατα, θὰ τὴν χάσουν κατ᾿ ἀνάγκην οἱ ψυχές. Καὶ ἐγὼ δὲν ἔχω ἐδῶ προορισµὸ νὰ σᾶς κολάσω». Τελικὰ ὁ Εὐφρόσυνος πέθανε σ᾿ ἕνα ἐρηµικὸ ἡσυχαστήριο. Καὶ ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ξέρει ὅτι στὴν αἰώνια ζωὴ δὲν ἔχει κανένα ἀνώτερο δικαίωµα ἀπὸ ἕναν µάγειρα ἕνας βασιλιὰς ἢ φιλόσοφος, ἀνέγραψε µεταξὺ τῶν ἁγίων της τὸν µάγειρο Εὐφρόσυνο, ἐπειδὴ ἤξερε καὶ νὰ πιστεύει καὶ νὰ ζεῖ κατὰ τὸ θέληµα τοῦ Θεοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Διόδωρος, Διοµήδης καὶ Δίδυµος

Καὶ οἱ τρεῖς Ἅγιοι ἦταν ἀπὸ τὴν Λαοδίκεια τῆς Συρίας. Συνελήφθηκαν ἀπὸ τὸν ἐκεῖ ἄρχοντα, καὶ ἐπειδὴ ὁµολόγησαν µὲ θάρρος ὅτι εἶναι χριστιανοί, µαστιγώθηκαν µέχρι θανάτου.

Ἡ Ἁγία Ἰάς

Ἡ Ἁγία αὐτή, ἐνῷ ἦταν γριά, αἰχµαλωτίσθηκε ἀπὸ τοὺς Πέρσες µαζὶ µὲ 9.000 χριστιανούς, ποὺ βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως. Μαζὶ λοιπὸν µ᾿ αὐτούς, στάθηκε καὶ ἡ Ἁγία µπροστὰ στοὺς ἀρχιµάγους τοῦ βασιλιᾶ τῆς Περσίας καὶ τιµωρήθηκε µὲ διάφορα βασανιστήρια. Τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισαν. Ἡ παράδοση λέει ὅτι, ὅταν τὴν ἀποκεφάλισαν, ἡ γῆ ἐκείνη, ποὺ δέχτηκε τὸ αἷµα της, φούσκωσε καὶ ὑψώθηκε ὑπερφυσικά. Οἱ δὲ δήµιοι ποὺ τὴν βασάνισαν, παράλυσαν καὶ τυφλώθηκαν, καὶ ὁ ἀέρας γέµισε ἀπὸ θαυµάσια εὐωδιά.

Οἱ Ἅγιοι Δηµήτριος, Εὐανθία ἡ σύζυγός του καὶ Δηµητριανός ὁ γιός τους

Θανατώθηκαν κατὰ τὴν διάρκεια σεισµοῦ. Στὸ Συναξάρι ὅµως τοῦ ἑκατοντάρχου Κορνηλίου βρίσκουµε γιὰ τοὺς µάρτυρες αὐτοὺς τὰ ἑξῆς: Ὁ Δηµήτριος ἦταν φιλόσοφος καὶ ἄρχοντας τῆς πόλης Σκεψέων ἢ Σκήψης τῆς Μ. Ἀσίας, καὶ διώκτης τῶν Χριστιανῶν. Ἡ δὲ γυναῖκα του Εὐανθία καὶ ὁ γιὸς του Δηµητριανὸς ἦταν στὸν ναὸ προσευχόµενοι, µαζὶ µὲ τὸν Κορνήλιο. Τὴν στιγµὴ ὅµως ἐκείνη ἔγινε σεισµὸς καὶ ἡ Εὐανθία µὲ τὸν Δηµητριανὸ καταπλακώθηκαν στὰ ἐρείπια τοῦ ναοῦ, φωνάζοντας τὸ ὄνοµα τοῦ Κορνηλίου. Τὸ ἔµαθε αὐτὸ ὁ Δηµήτριος, βρῆκε τὸν Κορνήλιο καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ σώσει τὴν οἰκογένειά του. Πράγµατι ὁ Κορνήλιος ἔβγαλε ζωντανοὺς ἀπὸ τὰ ἐρείπια τὰ δυὸ µέλη τῆς οἰκογενείας τοῦ Δηµητρίου, ποὺ εἶχε σὰν ἀποτέλεσµα τὴν µεταστροφὴ στὸν Χριστὸ τοῦ Δηµητρίου, καθὼς καὶ ὅλων τῶν κατοίκων τῆς πόλης ἐκείνης.

Ἡ Ἁγία Θεοδώρα τῆς Βάστας Πελοποννήσου

Πρόκειται γιὰ τοπικὴ Ἁγία ποὺ ἔζησε τὸν 10ο αἰῶνα στὴν κεντρικὴ Πελοπόννησο (σύνορα Μεσσηνίας- Ἀρκαδίας). Ἀπὸ µικρὴ ἀγάπησε τὸν Θεάνθρωπο καὶ Λυτρωτὴ Χριστὸ καὶ σ᾿ Αὐτὸν ἀφιέρωσε τὴν ζωή της. Ἔζησε σὰν µοναχὸς σὲ ἀνδρικὸ µοναστήρι τῆς ἄνω Μεσσηνίας καὶ ἔφτασε σὲ µεγάλο ὕψος ἁγιότητας. Συκοφαντήθηκε ὅµως βάναυσα, ὅτι ἄφησε ἔγκυο κοπέλα τῆς περιοχῆς! Τὰ ἤθη τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἦταν τέτοια, ὥστε βιαστικὰ τὴν καταδίκασαν σὲ θάνατο. Γιατί ὅµως ἐνῷ εἶχε πρόχειρη τὴν ἀπόδειξη ἀθῳότητάς της σὰν γυναῖκα καὶ ἀφοῦ ἀρνήθηκε τὴν συκοφαντία, δὲν τὴν χρησιµοποίησε; Τὸ λόγο γνωρίζει αὐτὴ καὶ ὁ Θεός. Γεγονὸς εἶναι ὅτι φορτώθηκε ξένη ντροπὴ καὶ ἀποφάσισε νὰ µαρτυρήσει ἀπὸ ἀγάπη. Τὰ τελευταῖα λόγια της ἦταν: «Τὸ σῶµα µου νὰ γίνει ναός, τὰ µαλλιά µου πελώρια δέντρα καὶ τὸ αἷµα µου ποτάµι». Σήµερα στὸν τόπο τοῦ µαρτυρίου της, στὸ χωριὸ Βάστα Ἀρκαδίας, ὑπάρχει ἐξωκλῆσι ποὺ ἀπὸ δίπλα του περνάει ποτάµι καὶ πάνω στὴ σκεπὴ του ὑπάρχουν κατὰ παράδοξο τρόπο 17 τεράστια δέντρα. Λεπτοµερῆ βιογραφία τῆς Ἁγίας, ἔγραψε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος. (Νὰ παρατηρήσουµε ἐδῶ ὅτι ἡ βιογραφία τῆς Ἁγίας αὐτῆς, ἔχει ἀρκετὰ κοινὰ στοιχεῖα, µ᾿ αὐτὰ τῆς ἁγίας Θεοδώρας τῆς Ἀλεξανδρινῆς, ποὺ ἡ µνήµη της γιορτάζεται ἐπίσης αὐτὴν τὴν ἡµέρα).

Ἀνακοµιδὴ Λειψάνων τῶν Ὁσίων Πατέρων Σεργίου καὶ Γερµανοῦ «τῶν ἐν Βαλάµῃ θαυµατουργῶν ἐκ τῆς Νοβαγράδας (Νεαπόλεως) ἐπιστραφέντων εἰς τὴν ἐν Βαλάµῃ Ἱερὰν αὐτῶν Μονήν».

Ἀπόδοσις ἑορτῆς τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου