|
28 Σεπτεμβρίου
|
|
| Ὁ Ὅσιος Χαρίτων ὁ Ὁµολογητὴς
Κατεῖχε µεγάλη κοινωνικὴ θέση στὸ Ἰκόνιο, ἀλλὰ καὶ µεγάλες χριστιανικὲς ἀρετές. Ὅταν, λοιπόν, ὁ αὐτοκράτωρ Αὐρηλιανὸς (270-275) ἐξέδωσε διάταγµα κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος Ἰκονίου συνέλαβε τὸ Χαρίτωνα ἀπὸ τοὺς πρώτους. Τὰ βασανιστήρια ποὺ ὑπέστη ἦταν σκληρά. Ὅµως ὁ Χαρίτων ἔµεινε ἀµετακίνητος στὴν πίστη του. Στὸ διάστηµα δὲ ποὺ βρισκόταν στὴ φυλακή, ὁ Αὐρηλιανὸς δολοφονήθηκε. Ὁ διάδοχός του, Πρόβος, σταµάτησε τὸν διωγµὸ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ Χαρίτων ἀπελευθερώθηκε. Ἀποφάσισε, τότε, νὰ πάει προσκυνητὴς στὰ Ἱεροσόλυµα. Ἀλλὰ στὸν δρόµο συνελήφθη ἀπὸ λῃστές, ποὺ τὸν ὁδήγησαν στὸ κρησφύγετό τους. Ὅταν ἔφθασαν στὴν σπηλιά τους, ἔφαγαν καὶ ἤπιαν. Ἀλλὰ τὸ κρασὶ ἦταν δηλητηριασµένο καὶ πέθαναν ὅλοι. Τότε, ἡ σπηλιὰ ἐκείνη τῶν λῃστῶν µετατράπηκε ἀπὸ τὸν ὅσιο σὲ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ἡ φήµη τοῦ Χαρίτωνα ἔφερε κοντά του πολλοὺς µαθητές. Τοὺς κυβερνοῦσε µὲ στοργὴ καὶ τοὺς προήγαγε σὲ ὑψηλὲς βαθµίδες ἀρετῆς. Ποθώντας, ὅµως, περισσότερη ἡσυχία, ὅρισε διάδοχό του στὸ µοναστήρι καὶ ἀναχώρησε στὴν ἔρηµο, ὅπου ἀσκήτεψε µέσα σὲ διάφορα σπήλαια. Ὅταν πλησίασε τὸ τέλος του, ἐπέστρεψε στὸ ἀρχικό του µοναστήρι, κοντὰ στοὺς ἀγαπηµένους του µαθητές, τοὺς ὁποίους εἶχε ὁδηγήσει «ἐπὶ ζωῆς πηγᾶς ὑδάτων». Δηλαδὴ τοὺς εἶχε ὁδηγήσει σὲ πηγὲς νερῶν, ποὺ εἶναι γεµάτα ζωή. Ἐκεῖ, λοιπόν, παρέδωσε ἥσυχα καὶ εἰρηνικὰ τὴν ψυχὴ τοῦ στὸν Θεό. Ὁ Προφήτης Βαρούχ ὁ Δίκαιος Φιλαλήθης καὶ θαρραλέος ὁ Βαρούχ, ἔζησε τὸν 7ο αἰῶνα π.Χ. Ἦταν γιὸς τοῦ Νηρίου καὶ ὑπῆρξε ἀφοσιωµένος ἀκόλουθος καὶ γραµµατέας τοῦ προφήτη Ἱερεµία. Ὅταν ἦταν φυλακισµένος ὁ Ἱερεµίας, ὁ Βαροὺχ ἔγραψε µὲ ὑπαγόρευσή του προφητεῖες, µὲ τὴν ἐντολὴ νὰ τὶς ἀναγνώσει στὸ λαὸ σὲ ἡµέρα νηστείας. Ἀλλ᾿ ὁ βασιλιὰς Ἰωακείµ, ὅταν πληροφορήθηκε τὸ πρᾶγµα, ἀντὶ νὰ ἐπωφεληθεῖ ἀπὸ τὶς νουθεσίες τοῦ προφήτη, ἔριξε τὸ βιβλίο του στὴν φωτιά. Οἱ προφητεῖες ὅµως ἐκεῖνες γράφηκαν καὶ πάλι. Ὁ Βαροὺχ ὑπέστη καὶ φυλάκιση, διότι οἱ Ἰουδαῖοι τὸν µισοῦσαν γιὰ τὴν φιλαλήθη καὶ θαρραλέα του γλῶσσα. Τὸν κατηγοροῦσαν µάλιστα, ὅτι αὐτὸς παρακινοῦσε ἐναντίον τους τὸν προφήτη Ἱερεµία. Ὅταν οἱ Ἰουδαῖοι κατέφυγαν φοβισµένοι στὴν Αἴγυπτο γιὰ τὴν στάση τους κατὰ τοῦ βασιλιᾶ τῆς Βαβυλῶνας, µαζὶ µὲ τὸν Ἱερεµία πῆγε ἐκεῖ καὶ ὁ Βαρούχ. Ῥαββινιστικὴ παράδοση ἀναφέρει, ὅτι αὐτὸς µετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ἱερεµία ἐπανῆλθε στὴ Βαβυλῶνα. Ὁ Βαροὺχ στὸ ὁµώνυµό του βιβλίο µέσα στὴν Ἁγία Γραφή, προλέγει καθαρὰ γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ Ἅγιοι Μᾶρκος ὁ ποιµένας, Ἀλέξανδρος, Ἀλφειός καὶ Ζώσιµος τὰ ἀδέλφια, Νίκων, Νέων, Ἡλιόδωρος καὶ λοιπὲς Παρθένες καὶ παιδιά Ἔζησαν στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ τοῦ ἡγεµόνα τῆς Πισιδίας, Μάγνου (290). Ὁ Μᾶρκος ἦταν βοσκὸς προβάτων καὶ γέροντας. Ἐπειδὴ ὁµολόγησε ὅτι εἶναι χριστιανός, βασανίστηκε φρικτὰ καὶ στάλθηκε στὴν Κλαυδιούπολη. Ἐκεῖ κάλεσαν τρία ἀδέλφια, τὸν Ἀλέξανδρο, τὸν Ἀλφειὸ καὶ τὸν Ζώσιµο, ἀπὸ τὸ χωριὸ Κατάλυτο, γιὰ νὰ κατασκευάσουν χάλκινα δεσµὰ γιὰ τὸν Μᾶρκο. Ὅταν ὅµως ἄρχισαν νὰ τὰ κατασκευάζουν, ἔνιωσαν τὰ χέρια τους νὰ παραλύουν. Θαύµασαν γιὰ τὸ γεγονὸς καὶ ἀµέσως ὁµολόγησαν τὸν Χριστό. Τότε µαρτύρησαν µὲ φρικτὸ τρόπο, ἀφοῦ ἔριξαν στὸ στόµα τοὺς βραστὸ µολύβι καὶ ἔπειτα τοὺς κάρφωσαν ἐπάνω σὲ πέτρα. Τὸν δὲ Μάρκο, ἀφοῦ συνέχισαν νὰ τὸν βασανίζουν φρικτά, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν. Τὸν ἴδιο θάνατο εἶχαν καὶ οἱ ὑπόλοιποι Μάρτυρες, Ἠλιόδωρος, Νίκων καὶ Νέων, µαζὶ µὲ πολλὲς Παρθένες καὶ παιδιά. Ὅλοι ἀποκεφαλίστηκαν στὴν τοποθεσία Μωροµίλιο. Οἱ Ἅγιοι Εὐστάθιος ὁ Ῥωµαῖος καὶ Καλλίνικος Μαρτύρησαν διὰ ξίφους, µᾶλλον στὴν Ῥώµη. Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος καὶ οἱ µαζὶ µ᾿ αὐτὸν µαρτυρήσαντες 30 Μάρτυρες Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. (Μᾶλλον πρόκειται περὶ ἐπαναλήψεως τοῦ ἰδίου µάρτυρα µὲ αὐτὸν τὸν προηγούµενο, ποὺ µαρτύρησε µὲ τοὺς Μᾶρκο, Ἀλφειό, Ζώσιµο κλπ.). Ὁ Ὅσιος Αὐξέντιος ὁ Μοναχός, ποὺ ἀσκήτευσε στὴν Κύπρο Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές, γνωστὸς ὅµως καὶ θαυµατουργὸς στὴν ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Ὁ Ὅσιος αὐτὸς ἦταν Γερµανὸς στὴν καταγωγὴ καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν σταυροφοριῶν, ὅταν οἱ σταυροφόροι πλησίασαν τὴν Κύπρο, αὐτὸς ἔγινε µοναχὸς µαζὶ µὲ ἄλλους 300 στρατιῶτες. Ἀκολουθία τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ, ἐξέδωσε ὁ ἀρχιµανδρίτης Κυπριανός. Οἱ Ἁγίες Εἰρήνη καὶ Σοφία Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του ἀναφέρει: «Εἰς τὰ ὑποµνήµατα οὐδὲν περὶ αὐτῶν σηµειοῦται, εἰ µὴ ὅτι διὰ µαχαίρας ἐτελειώθησαν». Εὕρεσις Ἱερῶν Λειψάνων ὁσίου Νεοφύτου τοῦ ἐν Κύπρῳ Ἐγκλείστου (14ος αἰ.) |
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|