|
26 Ὀκτωβρίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Δηµήτριος ὁ Μεγαλοµάρτυρας καὶ Μυροβλύτης Ὁ Μεγαλοµάρτυς Δηµήτριος, γόνος τῆς ἔνδοξης πόλης Θεσσαλονίκης, ἦταν στρατιωτικὸς στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ (284-305). Γενναῖος καὶ ἀτρόµητος στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ καὶ κήρυκας τῆς χριστιανικῆς πίστης, εἶναι παράδειγµα χριστιανοῦ µάρτυρος. Θὰ λέγαµε ὅτι ὑπῆρξε ὁ πρῶτος κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας µας. Διότι χωρὶς τὸν παραµικρὸ φόβο κατηχοῦσε τοὺς νέους τῆς πόλης, ἐµπνέοντος σ΄ αὐτοὺς τὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἡ δραστηριότητα τοῦ Δηµητρίου καταγγέλθηκε στὸ Διοκλητιανό, ὁ ὁποῖος τὸν κάλεσε στὰ ἀνάκτορα. Ὁ Δηµήτριος δήλωσε στὸν Διοκλητιανὸ ὅτι πράγµατι εἶναι χριστιανός, διότι µόνο ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ παρέχει ἠθικὴ λύτρωση καὶ αἰώνια ζωή. Τότε ὁ Διοκλητιανὸς διέταξε καὶ τὸν ἔκλεισαν στὴν φυλακή. Ἀλλὰ τὶς ἡµέρες ἐκεῖνες γίνονταν στὴν Θεσσαλονίκη ἀγῶνες. Οἱ εἰδωλολάτρες, ἐκµεταλλευόµενοι τὴν δύναµη κάποιου Λυαίου, προκαλοῦσαν τοὺς χριστιανοὺς νὰ τὸν ἀντιµετωπίσουν. Τότε ἕνας νεαρὸς χριστιανός, ὁ Νέστωρ, ἀφοῦ πῆρε τὴν εὐχὴ τοῦ Δηµητρίου µέσα ἀπὸ τὴν φυλακή, µπῆκε στὸ στάδιο καὶ νίκησε τὸν σωµατώδη Λυαῖο. Ὁ Διοκλητιανός, ὅταν ἔµαθε τὴν αἰτία τῆς ἥττας τοῦ Λυαίου, ἔστειλε στρατιῶτες στὴν φυλακὴ καὶ µὲ τὴν λόγχη σκότωσαν τὸν Δηµήτριο καὶ τὸν Νέστορα. Ἡ δὲ µητέρα Ἐκκλησία περιβάλλεται «ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵµατα τῶν µαρτύρων της», διότι αὐτὰ τὰ τέκνα της ἀποτελοῦν τὸ καύχηµά της. Μεταφορὰ Εἰκόνας Ἁγίου Δηµητρίου στὴν Κωνσταντινούπολη Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔγινε τὸ ἔτος 1149 ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Μανουὴλ Κοµνηνὸ καὶ ἡ εἰκόνα µεταφέρθηκε ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐπὶ ἡγουµενίας Ἰωσήφ. Οἱ Ἅγιοι Ἀρτεµίδωρος καὶ Βασίλειος Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ἡ Ἁγία Λεπτίνα Μαρτύρησε συρόµενη στὴν γῆ µέχρι θανάτου. Ὁ Ἅγιος Γλύκων Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Μνήµη τοῦ Μεγάλου Σεισµοῦ Πρόκειται γιὰ τὸν µεγάλο σεισµὸ ποὺ ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ ἔτος 740 ἐπὶ βασιλείας Λέοντα τοῦ Ἰσαύρου. Τότε πολλὰ οἰκοδοµήµατα τῆς πόλης ἔπεσαν καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι καταπλακώθηκαν στὰ ἐρείπια τους. Ὁ Ἅγιος Ἰωάσαφ, ὁ νέος ὁσιοµάρτυρας Ὁ Ἰωάσαφ ὑπῆρξε µαθητὴς καὶ µιµητὴς τοῦ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νήφωνα (1486-89, 1497-98). Ἀσκούµενος στὶς ἀρετὲς καὶ ἀφοῦ ἔφτασε σὲ τέλεια ἀγάπη, τὸν κατέλαβε ὁ πόθος νὰ δώσει τὴν ζωή του γιὰ τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Μετὰ τὴν κοίµηση τοῦ δασκάλου τοῦ ὁσίου Νήφωνα, ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου παρουσιάστηκε στὸ κριτήριο τῶν Τούρκων. Ἐκεῖ κήρυξε µὲ θάρρος µπροστά τους τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὸ µυστήριο τῆς ἐνσάρκωσης τοῦ Χριστοῦ. Ἀµέσως τότε συνελήφθη καί, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν σκληρά, τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 26 Ὀκτωβρίου 1536. Ἡ Ἁγία Λεωντίνη µάρτυς Οἱ Ὅσιοι Δύο (2) Λεόντιοι οἱ ἐν Ἄθῳ Ἀνακοµιδὴ τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ νεοµάρτυρος Γεωργίου, τοῦ ἐν Ἰωαννίνοις (1971)
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|