|
27 Ὀκτωβρίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Νέστωρ Ὁ Νέστορας ἦταν πολὺ νέος στὴν ἡλικία, ὡραῖος στὴν ὄψη καὶ γνώριµος τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Δηµητρίου. Ὁ Νέστορας, λοιπόν, βλέποντας ὅτι ὁ αὐτοκράτωρ Διοκλητιανὸς χαιρόταν γιὰ τὶς νῖκες κάποιου σωµατώδους βαρβάρου, ὀνοµαζόµενου Λυαίου, µίσησε τὴν ὑπερηφάνειά του. Βλέποντας ὅµως καὶ τὰ θαύµατα τοῦ Ἁγίου Δηµητρίου, πῆρε θάρρος. Πῆγε λοιπὸν στὴν φυλακή, ὅπου ἦταν κλεισµένος ὁ Μεγαλοµάρτυρας, καὶ ἔπεσε στὰ πόδια του. «Δοῦλε τοῦ Θεοῦ Δηµήτριε», εἶπε, «ἐγὼ εἶµαι πρόθυµος νὰ µονοµαχήσω µὲ τὸν Λυαῖο, γι᾿ αὐτὸ προσευχήσου γιὰ ‘µένα στὸ ὄνοµα τοῦ Χριστοῦ». Ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ τὸν σφράγισε µὲ τὸ σηµεῖο τοῦ Τιµίου Σταυροῦ, τοῦ εἶπε ὅτι καὶ τὸν Λυαῖο θὰ νικήσει καὶ γιὰ τὸν Χριστὸ θὰ µαρτυρήσει. Τότε, λοιπόν, ὁ Νέστορας µπῆκε στὸ στάδιο χωρὶς φόβο καὶ ἀνεφώνησε: «Θεὲ τοῦ Δηµητρίου, βοήθει µοι». Ἀφοῦ πολέµησε µὲ τὸν Λυαῖο, τοῦ κατάφερε δυνατὸ χτύπηµα µὲ τὸ µαχαῖρι του στὴν καρδιὰ καὶ τὸν θανάτωσε. Ἐξοργισµένος τότε ὁ Διοκλητιανός, διέταξε καὶ σκότωσαν µὲ λόγχη τὸν Νέστορα ἀλλὰ καὶ τὸν Δηµήτριο. Ἔτσι, µ΄ αὐτή του τὴν ἐνέργεια ὁ Νέστορας δίδαξε ὅτι σὲ κάθε ἀνθρώπινη πρόκληση πρέπει νὰ ἀναφωνοῦµε: «Κύριος ἐµοὶ βοηθὸς καὶ οὐ φοβηθήσοµαι τί ποιήσει µοι ἄνθρωπος», δηλ.: Ὁ Κύριος εἶναι βοηθός µου καὶ δὲν θὰ φοβηθῶ γιὰ τὸ τὶ θὰ µοῦ κάνει ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος. Ὁ Ἅγιος Λοῦππος Ὁρισµένες Συναξαριακὲς πηγὲς αὐτὴν τὴν ἡµέρα (κατ΄ ἄλλους 26 Ὀκτωβρίου), ἀναφέρουν τὴν µνήµη τοῦ Ἁγίου Λούππου. Ὁ Ἅγιος αὐτὸς φέρεται ὡς ὑπηρέτης τοῦ Ἁγίου Δηµητρίου, ποὺ ἦταν κοντά του τὴν ὥρα τοῦ µαρτυρίου του. Λέγεται λοιπὸν ὅτι ὁ Ἅγιος Δηµήτριος ἔχρισε µὲ τὸ αἷµα του τὸν Λοῦππο καὶ κατόπιν αὐτός, ἔπραττε πολλὰ θαύµατα – µέσῳ αὐτοῦ – στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης. Μαθεύτηκε αὐτὸ ἀπὸ τὸν ἡγεµόνα τῆς πόλης, ὁ ὁποῖος συνέλαβε τὸν Λοῦππο καὶ ἀµέσως τὸν φόνευσε. (Νοµίζουμε ὅτι πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο ἅγιο µ΄ αὐτὸν τῆς 23ης Αὐγούστου). Οἱ Ἁγίες Καπετωλίνα καὶ Ἐρωτηΐδα Εὐλογηµένα βλαστάρια, καὶ οἱ δυό, της Καππαδοκίας. Πλούσια καὶ εὐγενὴς στὴν καταγωγὴ ἡ Καπιτωλίνα καὶ ὑπηρέτριά της ἡ Ἐρωτηΐδα. Ὅταν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ κηρύχτηκε ὁ σκληρὸς καὶ ἄγριος διωγµὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, ἡ Καπιτωλίνα ἀποφάσισε νὰ βαδίσει πρὸς τὸ µαρτύριο. Πώλησε λοιπὸν ὅλα τὰ ὑπάρχοντά της, τὰ µοίρασε στοὺς φτωχούς, ἔδωσε τὴν ἐλευθερία στοὺς δούλους της καὶ προετοιµάστηκε γιὰ τὸν µεγάλο κίνδυνο, δηλαδὴ γιὰ τὴν µεγάλη δόξα. Ὅταν παρουσιάστηκε µπροστὰ στὸν ἔπαρχο Ζιλικίνθιο, ὁµολόγησε ἄφοβα τὴν πίστη της στὸν Χριστό. Ὁ Ζιλικίνθιος διέταξε νὰ τὴν µαστιγώσουν γυµνή. Ἡ Ἐρωτηΐδα, ποὺ ἦταν παροῦσα στὸ µαρτύριο, ἔνιωσε βαθιὰ µέσα της τὸ συναίσθηµα τῆς ἱερῆς ἀγανάκτησης γιὰ τὴν πώρωση τοῦ ἄπιστου ἄρχοντα καὶ γιὰ τὴν βάναυση συµπεριφορά του πρὸς τὴν ἀγαθὴ καὶ εὐγενέστατη κυρία της. Γι΄ αὐτὸ λοιπόν, παρατήρησε αὐστηρὰ τὸν ἔπαρχο καὶ τοῦ εἶπε ὅτι ἡ διαγωγή του τὸν ἀπέδειξε κατώτερο καὶ τοῦ τελευταίου δούλου. Ὁ Ζιλικίνθιος ἐξαγριώθηκε καὶ µετὰ ἀπὸ λίγο τὰ κεφάλια τῶν γενναίων χριστιανῶν γυναικῶν ἔπεφταν ἀπὸ τὰ κτυπήµατα τῶν δηµίων. Ὁ Ἅγιος Κυριακός, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ὑπῆρξε ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, ποὺ ὄχι µόνο λένε, ἀλλὰ καὶ πράττουν. Σὲ ὁρισµένους καταλόγους τὸν ὀνοµάζουν Κυρηλιανό. Ἔζησε τὸν 3ο αἰῶνα µ.Χ. καὶ ποίµανε τὴν ἐπισκοπὴ τοῦ Βυζαντίου σὰν ἀληθινὸς καὶ καλὸς ποιµένας ἐπὶ 16 χρόνια. Ὁ δὲ Σ. Εὐστρατιάδης στὸ Ἁγιολόγιό του ἀναφέρει, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Ἅγιος ἦταν πρεσβύτερος καὶ οἰκονόµος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ διαδέχθηκε στὸν Οἰκουµενικὸ Θρόνο τὸν Ἰωάννη τὸν Νηστευτὴ τὸ 595. Θεοφιλῶς ἀφοῦ κυβέρνησε τὴν Ἐκκλησία, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 610. Ἡ Ἁγία Πρόκλα, σύζυγος τοῦ Πιλάτου. Ἐνῷ ὁ σύζυγός της δὲν ἀνέλαβε τὴν εὐθύνη νὰ ἐλευθερώσει τὸν Χριστό, φοβούµενος τοὺς Ἰουδαίους, ἡ σύζυγός του, Πρόκλα, µετὰ τὸν φρικτὸ θάνατο τοῦ Πιλάτου, προσῆλθε στὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ ἀφοῦ ἔζησε µὲ ἀγαθότητα καὶ εὐσέβεια, παρέδωσε τὸ πνεῦµα της εἰρηνικά. Διήγηση γιὰ τοὺς Ἴβηρες Πρόκειται γιὰ µία εὐσεβέστατη ἀσκήτρια γυναῖκα, ποὺ ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ συνελήφθη αἰχµάλωτη ἀπὸ τοὺς Ἴβηρες. Ἐκεῖ χάρη τοῦ πνευµατικοῦ της ἀγῶνα θεράπευσε µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ διάφορους ἀσθενεῖς, µεταξὺ δὲ αὐτῶν καὶ τὴν βασίλισσα τῆς χώρας αὐτῆς καὶ ἔτσι κατάφερε νὰ ἐκχριστιανίσει ὅλους τοὺς Ἴβηρες. Λεπτοµέρειες βλέπε στὸν «Μέγα Συναξαριστή» τοῦ Ματθαίου Λαγγῆ, τόµος 10ος, σελ. 621, ἔκδοση 1992. Οἱ Ἅγιοι Μαβριανὸς καὶ Βαλεντίνος Ἡ µνήµη τους σύµφωνα µὲ τὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο (σελ. 116), χωρὶς ἄλλες πληροφορίες γιὰ τὴ ζωή τους. Ὁ Ὅσιος Νέστωρ ὁ Χρονογράφος «ὁ ἐν τῷ Σπηλαίῳ» (Ῥῶσος)
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|