|
2 Νοεμβρίου
|
|
|
Οἱ Ἅγιοι Ἀκίνδυνος, Ἀφθόνιος, Πηγάσιος, Ἐλπιδοφόρος (ἢ Ἐλπιδηφόρος) καὶ Ἀνεµπόδιστος Ἦταν ἀξιωµατοῦχοι τοῦ Πέρση βασιλιᾶ Σαπὼρ τοῦ Β΄. Ἐπειδή, ὅµως, ὁµολόγησαν ὅτι εἶναι χριστιανοί, συνελήφθησαν καὶ µαστιγώθηκαν σκληρά. Ἔπειτα τοὺς ἔριξαν στὶς φλόγες µίας µεγάλης φωτιᾶς. Ἀλλὰ οἱ θερµὲς δεήσεις τους πρὸς τὸν Θεὸ προκάλεσαν φοβερὴ θύελλα µὲ βροχή, ποὺ ἔσβησε τὴν φωτιά. Αὐτὸ προκάλεσε φόβο στοὺς Πέρσες καὶ τὸν ἴδιο τὸ Σαπώρ, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ ἀναβάλει τὸ θάνατο τῶν γενναίων χριστιανῶν. Ἀλλὰ µετὰ ἀπὸ µερικὲς µέρες, τοὺς ἔφερε καὶ πάλι στὸ κριτήριο. Ἀφοῦ εἶδε ὅτι δὲν µποροῦσε νὰ ἀλλάξει τὸ χριστιανικό τους φρόνηµα, ἀποκεφάλισε πρῶτο τὸν Ἀφθόνιο. Ἔπειτα, ἀπευθυνόµενος στὸν Ἐλπιδοφόρο, τοῦ εἶπε νὰ φανεῖ λογικός, σὰν ἐγγράµµατος ποὺ ἦταν καὶ µποροῦσε νὰ διακρίνει τὸ ψέµα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ὁ Ἐλπιδοφόρος του ἀποκρίθηκε ὅτι γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς πιστεύει στὸν Χριστό, διότι Αὐτὸς εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Δηλαδὴ ὁ σωστὸς δρόµος, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀπόλυτη ἀλήθεια καὶ στὴν πραγµατικὴ καὶ πηγαία ζωή, ποὺ ἀξίζει κανεὶς νὰ πεθάνει γι᾿ αὐτή. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἐλπιδοφόρου ἐξαγρίωσε τὸν Σαπὼρ καὶ ἀµέσως τὸν ἀποκεφάλισε. Οἱ θυσίες αὐτὲς ἐνθάρρυναν ἀκόµα περισσότερο τους ὑπόλοιπους καὶ ἔµειναν ἀκλόνητοι στὴν πίστη τους. Τότε ὁ Σαπὼρ διέταξε νὰ τοὺς ῥίξουν µέσα σὲ ἀναµµένο καµίνι. Ἔτσι µαρτυρικὰ καὶ ἔνδοξα, παρέδωσαν ὅλοι τὴν µακάρια ψυχὴ τους στὸν ζωοδότη Χριστό. Οἱ Ἅγιοι Συγκλητικοί Κατάγονταν ἀπὸ τὴν Σεβάστεια καὶ µαρτύρησαν ἐπὶ ἄρχοντος αὐτῆς Αὐξάνοντος, δούκα Μαρκέλλου καὶ Μάρκου Ἀγρικολάου. Τὰ ὀνόµατά τους δὲν διασώθηκαν στὴν γῆ, λάµπουν ὅµως ἀθάνατα στὸν οὐρανό. Ὅταν ὁ Λικίνιος (315 µ.Χ.), ἀντιµαχόµενος τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο, κήρυξε βαρὺ διωγµὸ κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστης, ὁµάδα συγκλητικῶν εἶχε τὸ θάρρος νὰ πεῖ φανερὰ στὸν βασιλιὰ ὅτι ἡ διαταγή του ἦταν ἔγκληµα ἀπέναντι στὸν Θεό, ποὺ δὲν θ΄ ἀργοῦσε νὰ στείλει τὴν διδακτικὴ τιµωρία. Ὁ Λικίνιος τοὺς ἀποκάλεσε θρασεῖς καὶ διέταξε νὰ τοὺς θανατώσουν. Ἐκεῖνοι δέχτηκαν µὲ γενναιότητα, ἂν καὶ ἄφηναν πίσω οἰκογένειες, ἐκτεθειµένες καὶ αὐτὲς στὴν µανία τοῦ θανάτου. Πέθαναν ὅλοι µαζί, ἐνθαρρύνοντας καὶ µακαρίζοντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, µέσα στὴν φωτιά. Οἱ Ἅγιοι Εὐδόξιος, Ἀγάπιος καὶ ἄλλοι ὀκτὼ μάρτυρες, Ἀττικὸς, Μαρίνος, Ὠκεανός, Εὐστράτιος, Καρτέριος, Νικοπολιτιάνος, Στύραξ καὶ Τωβίας Ὅλοι ἦταν στρατιῶτες στὴν πόλη Σεβάστεια, κατὰ τὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Λικινίου. Ὅταν ἐξετάστηκαν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς Σεβάστειας, Αὐξάνιο, καὶ ἀπὸ τὸν δούκα Μάρκελλο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν Μᾶρκο Ἀγρικόλαο, ὁµολόγησαν µὲ θάρρος τὴν χριστιανική τους πίστη καὶ βασανίστηκαν σκληρὰ µὲ διάφορους τρόπους. Στὸ τέλος τοὺς ἔριξαν στὴν φωτιὰ καὶ τοὺς ἔκαψαν ζωντανούς, παίρνοντας ἔτσι ὅλοι τὸ ἀµάραντο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου. (Πιθανὸν νὰ εἶναι ἀπὸ τοὺς πιὸ πάνω Ἁγίους µάρτυρες Συγκλητικούς). Οἱ Ἁγίες Κυριακή, Δοµνίνα καὶ Δόµνα Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ὅσιος Μαρκιανός «ὁ ἐν τῇ Κύρῳ» Ἦταν γέννηµα καὶ θρέµµα τῆς πόλης Κύρου. Περιφρόνησε τὰ ἐγκόσµια, ἀναχώρησε στὴν ἔρηµο καὶ κλείστηκε µέσα σ΄ ἕνα στενότατο κελί, ὅπου ἀσκήτευε µὲ αὐστηρὴ νηστεία καὶ προσευχή. Ἔτσι, ἀπέκτησε τὴν φήµη ἁγίου σ΄ ὅλην τὴν γύρω περιοχὴ καὶ ἀφοῦ ἔκανε καὶ ἀρκετὰ θαύµατα µὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Τὸν βίο του συνέγραψε ὁ Θεοδώρητος Κύρου στὴν Φιλόθεο Ἱστορία του. Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος ὁ Ἰβηροσκητιώτης (Βλέπε βιογραφία του τὴν 1η Νοεµβρίου, ὅπου καὶ ἡ ἡµέρα τοῦ µαρτυρίου του).
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|