|
3 Νοεμβρίου
|
|
|
Οἱ Ἅγιοι Ἀκεψιµᾶς, Ἰωσὴφ καὶ Ἀειθαλᾶς Ὁ Ἀκεψιµᾶς ἦταν ἐπίσκοπος, ὁ Ἰωσὴφ πρεσβύτερος καὶ ὁ Ἀειθαλᾶς διάκονος. Καὶ οἱ τρεῖς µαρτύρησαν γιὰ τὸν Χριστό, ὅταν βασιλιὰς τῆς Περσίας ἦταν ὁ Σαπὼρ ὁ Β΄. Ὁ Ἀκεψιµᾶς ἄφησε τὴν τελευταία του πνοή, ἀφοῦ χτυπήθηκε σκληρὰ µὲ ἀκανθωτὰ ῥαβδιὰ ἀπὸ ῥοδιά. Ὁ Ἰωσὴφ – ἀφοῦ διέσχισαν τὶς σάρκες του – ὑπέστη µαρτυρικὸ θάνατο διὰ λιθοβολισµοῦ. Ὁ Ἀειθαλᾶς µαστιγώθηκε σκληρὰ καὶ ἔπειτα τὸν κρέµασαν µὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω, µέχρι ποὺ παρέδωσε καὶ αὐτὸς τὴν µακάρια ψυχή του (330 µ.Χ.). Τὸ αἷµα, ὅµως, ἀπὸ τὶς θυσίες τῶν Ἁγίων ποὺ προκάλεσαν οἱ ἀσεβεῖς, ὑπενθυµίζει τὰ φοβερὰ λόγια της Ἀποκάλυψης: « Ὅτι αἷµα ἁγίων καὶ προφητῶν ἐξέχεαν, καὶ αἷµα αὐτοῖς ἔδωκας πιεῖν ἄξιοι εἴσι». Δηλαδή, ἐπειδὴ οἱ ἀσεβεῖς αὐτοὶ ἔχυσαν τὸ αἷµα τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Προφητῶν, τοὺς ἔδωσες καὶ Σὺ (Χριστέ µου) νὰ πίνουν ἀντὶ νεροῦ αἷµα καὶ πράγµατι, εἶναι ἄξιοι τῆς τιµωρίας αὐτῆς. Ἂς γνωρίζουν, λοιπόν, οἱ ἀσεβεῖς, ποὺ ἐγκληµατοῦν ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων τῆς πίστης, ὅτι τοὺς περιµένει ἀνελέητη καὶ βαρεῖα τιµωρία. Ἀνακοµιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλοµάρτυρα καὶ Τροπαιοφόρου καὶ ἐγκαίνια Ναοῦ του στὴν Λύδδα τῆς Ἰόππης Μετὰ τὴν κατάπαυση τῶν διωγµῶν καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισµοῦ σ΄ ὅλο τὸ Ῥωµαϊκὸ κράτος, ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου, οἱ χριστιανοὶ ἀνήγειραν µεγαλοπρεπῆ Ναὸ στὴν Λύδδα τῆς Ἰόππης, ὅπου µετακόµισαν τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Μεγαλοµάρτυρα Γεωργίου, γιὰ νὰ τὸ προσκυνοῦν πλέον ἄφοβα.Ἔγιναν δέ, µετὰ τὴν κατάθεση τοῦ ἱεροῦ λειψάνου, καὶ τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ στὶς 3 Νοεµβρίου καὶ ἀπὸ τότε κάθε χρόνο ἡ Ἐκκλησία µας τελεῖ κατὰ τὴν ἡµέρα αὐτὴ τὴν ἀνακοµιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Μεγαλοµάρτυρα, πρὸς δόξαν Θεοῦ. Ὁ Ὅσιος Ἀκεψιµᾶς Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου (382). Κλείστηκε µέσα σ΄ ἕνα σκαµµένο τόπο καὶ πέρασε ἐκεῖ 60 ὁλόκληρα χρόνια µὲ αὐστηρὴ νηστεία καὶ προσευχή. Ἀφοῦ ἀξιώθηκε καὶ τοῦ ἀξιώµατος τοῦ ἱερέα καὶ ἔκανε ἀρκετὰ θαύµατα, ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Ἀχαιµενίδης ὁ ὁµολογητής Νεαρός, ἀπὸ ἐπίσηµη Περσικὴ οἰκογένεια, εἶχε πολὺ πλοῦτο καὶ κατεῖχε λαµπρὰ ἀξιώµατα. Ἔζησε ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ µικροῦ (410), βασιλιᾶ τοῦ Βυζαντίου, καὶ Ἰσδιγέρδη, βασιλιὰ τῶν Περσῶν. Δὲν ἄργησε νὰ προσέλθει στὴν χριστιανικὴ πίστη, µόλις ἄκουσε τὴν διδασκαλία της, καὶ χρησιµοποίησε τὸν πλοῦτο του γιὰ τὴν µικρὴ χριστιανικὴ ποίµνη τῆς Περσίας. Καταγγέλθηκε στὸν βασιλιά, ἀλλὰ δὲν ἄκουσε τὶς συµβουλές του οὔτε πτοήθηκε στὶς ἀπειλές του. Ὑποβλήθηκε λοιπὸν σὲ βασανιστήρια, τὰ ὁποῖα ὑπέστη καρτερικά. Κατόπιν τὸν ἄφησαν ἐλεύθερο, µὲ τὸν ὅρο νὰ φύγει ἔξω ἀπὸ τὰ Περσικὰ ὅρια, φτωχὸς πλέον µετὰ τὴν δήµευση τῆς περιουσίας του (τὸ 412 µ.Χ.). Ὁ Ἀχαιµενίδης ἔφυγε ἀπὸ τὴν γῆ τῶν πατέρων του, ποὺ ἦταν µέσα στὴν τυραννία καὶ τὴν πλάνη, εὐχαριστηµένος ὅµως, διότι ἔµεινε πιστὸς στὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ διότι τοῦ ἅρπαξαν µὲν ὅλα τὰ χρήµατα, ἀλλὰ δὲν µπόρεσαν νὰ τοῦ ἁρπάξουν τοὺς θησαυρούς, ποὺ ὁ Χριστὸς δίνει στοὺς πιστοὺς στρατιῶτες του. Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ ὁµολογητής, ἐπίσκοπος Ἀγκύρας Μᾶλλον ὑπῆρξε ὑπέρµαχος τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ ἴσως ἔδωσε καὶ τὸ αἷµα του γιὰ τὴν σωστὴ θέση τους στὴν Ὀρθοδοξία. Οἱ Ἅγιοι Δάσιος, Σεβῆρος, Ἀνδρωνᾶς, Θεόδοτος καὶ Θεοδότη Ὅλοι µαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ὅσιος Ἠλίας Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Οἱ Ἅγιοι 28 Μάρτυρες Μαρτύρησαν διὰ πυρός. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ νέος ἱεροµάρτυρας, ὁ Νεαπολίτης Ἦταν ἱερέας καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Νεάπολη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ποὺ τουρκικὰ λέγεται «Νὲβ Σεχήρ». Διέπρεπε σὰν ἐφηµέριος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιµήσεως Θεοτόκου στὴν Νεάπολη «ἐν ἀληθείᾳ καὶ ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ, πορευόµενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώµασι τοῦ Κυρίου ἄµεµπτος». Κατὰ τὸ 1797 προσκλήθηκε ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς τοῦ χωρίου Μαλακωτῆ νὰ ἱερουργήσει, ἀναπληρώνοντας τὸν ἐφηµέριό τους, ποὺ τὸν καταδίωκαν οἱ Τοῦρκοι. Ὁ ἱερέας Γεώργιος εὐχαρίστως δέχτηκε καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὸ χωριό. Ξαφνικὰ ὅµως, κοντὰ στὴν θέση «Κόµπια-Ντερέ», συνελήφθη ἀπὸ ἐξαγριωµένους βοσκοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι τὸν λήστεψαν, τὸν βασάνισαν καὶ τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν. Ἀργότερα, τὸ 1924, τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου µεταφέρθηκε στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου στὴν Νέα Νεάπολη κοντὰ στὴν Νέα Ἰωνία στὴν Ἀθήνα. Οἱ Ὅσιοι Εὐθύµιος καὶ Νεόφυτος, κτήτορες Μονῆς Δοχειαρίου Βλέπε βιογραφία τους τὴν 9η Νοεµβρίου. Ἀνακοµιδὴ Ἱ. Κάρας τοῦ Ἁγίου Μεγαλοµάρτυρος Ἀποστόλου τοῦ νέου, ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὸν Ἅγιο Λαυρέντιο Πηλίου τὸ 1796 (Βιογραφία τοῦ Ἁγίου βλέπε στὴν κυρίως µνήµη του τὴν 16η Αὐγούστου).
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|