|
29 Νοεμβρίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Παράµονος καὶ οἱ 370 Μάρτυρες ποὺ µαρτύρησαν µαζὶ µ᾿ αὐτόν Μαρτύρησε µαζὶ µὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ µέσα τοῦ 3ου µ.Χ. αἰῶνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν. Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταµὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαµατικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος. Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸν ναὸ τῆς Ἴσιδος, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συµµετέχουν σ᾿ αὐτὲς ὁ Παράµονος καὶ ἄλλοι 370 χριστιανοί, ποὺ εἶχαν συλληφθεῖ καὶ τοὺς κρατοῦσαν φυλακισµένους. Ὅλοι ὅµως ἀρνήθηκαν. Καὶ ἐνῷ γίνονταν οἱ εἰδωλολατρικὲς θυσίες, οἱ πιστοὶ τοῦ Χριστοῦ ἔψαλλαν «ψαλµοῖς καὶ ὕµνοις καὶ ᾠδαῖς πνευµατικαῖς» στὸν Σωτῆρα τους. Ὁ Ἀκυλίνος, ἐξαγριωµένος ἀπὸ τὴν στάση τους, διέταξε νὰ τοὺς σκοτώσουν. Ὅρµησαν ἐναντίον τους οἱ στρατιῶτες καὶ κτυπῶντας τους µὲ τὶς λόγχες καταξέσχισαν τὰ σώµατά τους. Ἔτσι, µαρτυρικὰ καὶ ἔνδοξα παρέδωσαν ὅλοι τὴν γενναία ψυχή τους στὸν στεφανοδότη Χριστό. Ὁ Ἅγιος Φιλούµενος Ἦταν ἔµπορος σιτηρῶν καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Λυκαονία. Καταγγέλθηκε ὅτι ἦταν χριστιανὸς στὸν ἡγεµόνα τῆς Ἀγκύρας, Φήλικα, τὸ ἔτος 270. Ὅταν τὸν συνέλαβαν οὔτε τὴ ζωή του θέλησε νὰ προφυλάξει οὔτε τὸ ἐµπόριό του νὰ προστατέψει καὶ νὰ διατηρήσει. Καταφρονῶντας τὰ πάντα γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ψυχική του σωτηρία, ὁµολόγησε ὅτι εἶναι χριστιανὸς καὶ ἀρνήθηκε νὰ προσφέρει θυσία στὰ εἴδωλα. Τὸν ὑπέβαλαν τότε σὲ σκληρὰ βασανιστήρια. Τρύπησαν µὲ καρφιὰ τὰ χέρια, τὰ πόδια καὶ τὸ κεφάλι του, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ τοῦ προκληθεῖ ἀκατάσχετη αἱµορραγία καὶ ἔτσι παρέδωσε στὸν Θεὸ τὴν ἁγία ψυχή του. Ὁ Ὅσιος Νικόλαος, ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἱεροµάρτυρας, «ὁ ἐν Περσίδι» Σὲ πολλὰ Μηνολόγια ὁ Ἰωάννης αὐτὸς ἀναφέρεται ὅτι καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Δαµασκοῦ καὶ µαρτύρησε στὴν Περσία. (Ἴσως ὅµως νὰ εἶναι τὸ ἴδιο πρόσωπο µ᾿ αὐτὸ τῆς 10ης Ἀπριλίου καὶ τῆς 1ης Νοεµβρίου). Οἱ Ἅγιοι ἕξι Μάρτυρες Ἄγνωστο ποὺ καὶ πότε µαρτύρησαν. Σύµφωνα µὲ τὴν παράδοση, ὅταν τοὺς καταδίωκαν, ἄνοιξε µία πέτρα καὶ µπῆκαν στὸ ἐσωτερικό της. Ὁ Ἅγιος Οὐρβανός, ἐπίσκοπος Μακεδονίας Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. (Ἴσως εἶναι τὸ ἴδιο πρόσωπο µὲ τὸν Ἅγιο Ῥωµανὸ τῆς 28ης Νοεµβρίου). Ὁ Ἅγιος Διονύσιος, ἐπίσκοπος Κορίνθου Μᾶλλον πρόκειται γιὰ τὸν Διονύσιο ἐπίσκοπο Κορίνθου, ποὺ ἔζησε τὸν 2ο αἰῶνα µ.Χ. (160), ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Μᾶρκος Αὐρήλιος. Κατὰ τὸν Μελέτιο ὁ Διονύσιος αὐτὸς ἦταν ἄνδρας λόγιος, πολυµαθὴς καὶ ἔνθεος. Μεριµνοῦσε ὄχι µόνο γιὰ τὸ ποίµνιό του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ποίµνιο τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, µὲ τὶς ὁποῖες ἐπικοινωνοῦσε µὲ ἐπιστολές. Τὶς ἐπιστολὲς αὐτές, ὁ ἱστορικὸς Εὐσέβιος τὶς χαρακτηρίζει σὰν θεῖες διδασκαλίες καὶ ἄξιες µεγάλης προσοχῆς. (Ἀναφέρεται ὅτι µαρτύρησε διὰ ξίφους). Ὁ Ὅσιος Παγκόσµιος Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ὅσιος Πιτυροῦν Ἔκανε µαθητὴς τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου καὶ πῆρε ἀπὸ τὶς ἀρετὲς καὶ τὰ χαρίσµατα ἐκείνου, ἡ δὲ ἐγκράτειά του εἰκονίζεται κατὰ τὸν αὐστηρότατο ἀσκητισµό. Πολλὲς φορὲς ἔµεινε νηστικὸς ἐντελῶς, χωρὶς καθόλου νὰ ζηµιωθεῖ ἡ ὑγεία του ἢ νὰ ἐλαττωθεῖ ἡ πνευµατικὴ ἀντοχή του καὶ ἡ προθυµία του. Συχνὰ ἔλεγαν οἱ µοναχοὶ γιὰ ὁράµατα, δηλ. ὅτι ἐµφανίζονταν σ᾿ αὐτοὺς οἱ δαίµονες. Ἐκεῖνος τότε ἔλεγε: «Ἐγὼ φοβᾶµαι περισσότερο τὰ δαιµόνια ποὺ φωλιάζουν στὴν ψυχή, τὴν ὑπερηφάνεια, τὴν φιλαργυρία, τὴν φιληδονία καὶ ἄλλα παρόµοια πάθη. Αὐτὰ εἶναι τὰ πιὸ ἐπικίνδυνα δαιµόνια καὶ πρέπει νὰ ἔχουμε µεγάλη προσοχὴ πρὸς αὐτά». Ὁ Ὅσιος Πιτυροῦν ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Οὐαλερῖνος (ἢ Οὐαλεριανὸς) Μαρτύρησε διὰ ξίφους. Ὁ Ἅγιος Φαῖδρος Θανατώθηκε µαρτυρικά, ἀφοῦ ἔχυσαν ἐπάνω του καυτὴ ῥητίνη. Ὁ Ὅσιος Μᾶρκος Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ Delehaye µὲ σύντοµο ὑπόµνηµα. Αὐτὸς ἐγκατέλειψε γυναῖκα, παιδιὰ καὶ συγγενεῖς καὶ ἔγινε µοναχός. Γύριζε τὴν ἔρηµο, τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά, γιὰ νὰ καταλήξει στὴν Αἴγυπτο, ὅπου βρέθηκε νεκρὸς σὲ κάποιο ναό, φέροντας ἐπάνω του βαρειὰ σίδερα. Ὅταν τὸ εἶδε αὐτὸ ὁ κόσµος, θαύµασε τὴν ἀσκητικότητά του. Ἔτσι κατασκεύασαν ξύλινη θήκη, ὅπου ἔβαλαν µέσα τὸ σῶµα του, µαζὶ µὲ τὰ σίδερα ποὺ ἔφερε ὅταν ζοῦσε. Ὁ Ὅσιος Νεκτάριος «ἐπίσκοπος ἐν τῷ Σπηλαίῳ» (Ῥῶσος) Ὁ Ἅγιος Φιλούµενος ὁ νεοϊεροµάρτυρας Ἦταν ἁγιοταφίτης ἱεροµόναχος στὴν Ἱερουσαλὴµ καὶ τὸν ἔσφαξαν – µᾶλλον φανατικοὶ µουσουλµάνοι – στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ τὸ 1979. Ἀνάµνησις Ἐγκαινίων Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Σεργίου καὶ Βάκχου
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|