|
16 Δεκεμβρίου
|
|
|
Ὁ Προφήτης Ἀγγαῖος Καταγόταν ἀπὸ τὴν ἱερατικὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ καὶ εἶναι ὁ 10ος τῶν µικρῶν λεγόµενων προφητῶν. Γεννήθηκε στὴν Βαβυλῶνα, ὅταν διαρκοῦσε ἡ αἰχµαλωσία τῶν Ἰουδαίων. Ὁ Ἀγγαῖος ἦταν αὐτός, ποὺ µαζὶ µὲ τὸν προφήτη Ζαχαρία ἀναθέρµαναν τὸν ζῆλο τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὴν ἀνοικοδόµηση τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολοµῶντος. Τὸ προφητικὸ βιβλίο τοῦ Ἀγγαίου εἶναι χωρισµένο σὲ δυὸ κεφάλαια καὶ ἔχει ἁπλὸ καὶ αὐστηρὸ ὕφος. Ἐπειδὴ ὁ Ἀγγαῖος καταγόταν ἀπὸ λευϊτικὴ οἰκογένεια, ὅταν πέθανε, τάφηκε στὰ µνήµατα τῶν ἱερέων. Νὰ ὅµως καὶ τί συµβουλεύει στοὺς ἱερεῖς: «Οὕτως πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ ὃς ἐὰν ἐγγίσῃ ἐκεῖ, µιανθήσεται ἕνεκεν τῶν λημµάτων αὐτῶν τῶν ὀρθρινῶν». Ἔτσι, λέει ὁ Ἀγγαῖος, συµβαίνει µὲ ὅλα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν. Ὅποιος ἱερέας, δηλαδή, εἶναι µολυσµένος ἀπὸ δωροδοκίες ποὺ πῆρε πρωί-πρωί, ἢ ἀπὸ ἄλλες ἁµαρτίες καὶ παρακοὲς ποὺ διέπραξε, ἂν ἀγγίξει τὸ θυσιαστήριο θὰ τὸ µολύνει. Ἡ προσφορά του δηλαδή, θὰ θεωρηθεῖ µολυσµός. Ὁ Ἅγιος Μαρίνος Ἔλαβε τὸ µαρτυρικὸ στεφάνι στὰ τέλη τοῦ 3ου µετὰ Χριστὸν αἰῶνα. Γεννήθηκε καὶ µεγάλωσε στὴν Ῥώµη καὶ πῆρε τὸ ἀξίωµα τοῦ Συγκλητικοῦ. Ἀλλὰ οἱ πολλές του ἀγαθοεργίες πρὸς τοὺς χριστιανοὺς ἐξήγειραν ἐναντίον του τὶς ὑπόνοιες τῶν συναδέλφων του, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ ἐξέτασαν, ἀνακάλυψαν ὅτι ὁ Μαρίνος ἀνῆκε στὴν χριστιανικὴ Ἐκκλησία. Καὶ τότε τὸν κατήγγειλαν. Συνελήφθη µὲ αὐτοκρατορικὴ διαταγὴ καί, ἐπειδὴ δὲν θέλησε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, καταδικάστηκε σὲ θάνατο. Ἐνῷ τὸν ὁδηγοῦσαν στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης, εἶδε µερικοὺς ἀπὸ τοὺς φίλους του νὰ κλαῖνε καὶ αὐτὸς µὲ πραότητα τοὺς εἶπε: «Γιατί κλαῖτε καὶ λυπᾶστε; Μάθετε ὅτι πηγαίνω ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ αἰώνιο φῶς, ἀπὸ τὸν χῶρο τοῦ σταδίου στὰ βραβεῖα, καὶ ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν παντοτινὴ ζωή». Μετὰ ἀπὸ λίγο ἡ κεφαλή του ἔπεφτε, ἡ δὲ ψυχή του πετοῦσε στὰ σκηνώµατα τῶν δικαίων. Οἱ Ἅγιοι Πρόµος (ἢ Πρόβος) καὶ Ἰλάριος Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ἅγιος Μέµνων, ἀρχιεπίσκοπος Ἐφέσου Ἀπεβίωσε εἰρηνικά. ( Ὁρισµένοι Συναξαριστὲς λανθασµένα τὸν ἀναφέρουν σὰν ἐπίσκοπο Ἱεροσολύµων). Ὁ Ἅγιος Μόδεστος, ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύµων Ὅσα ἀναφέρονται γιὰ τὸν Ἅγιο αὐτὸν στοὺς περισσότερους Συναξαριστές, ἀνήκουν στὴν σφαῖρα τῆς φαντασίας καὶ µόνο. Τὸν πατέρα του, Εὐσέβιο, καὶ τὴν µητέρα του, Θεοδούλη, ἀπὸ τὴν Σεβάστεια τῆς Παλαιστίνης, τοὺς θέλουν ἐπὶ Μαξιµιανοῦ (286-305) νὰ πεθαίνουν στὴ, φυλακή, ἐνῷ γνωρίζουµε ὅτι τὰ χρόνια τῆς πατριαρχίας τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ ἦταν ἀπὸ τὸ 632 µέχρι τὸ 634. Ὁ Ἅγιος Μόδεστος ἀνακαίνισε τὰ ἱερὰ προσκυνήµατα ποὺ καταστράφηκαν ἀπὸ τοὺς Πέρσες καὶ ζήτησε τὴν συνδροµὴ τῶν χριστιανῶν ἀπὸ τὴν Ἀνατολή. Ὁσιακὰ ἀφοῦ ἔζησε καὶ πολλὰ γιὰ τοὺς Ἁγίους Τόπους ἀφοῦ ἔκανε, ἀπεβίωσε εἰρηνικά. Ὁ Ἅγιος Συµεών, ἀρχιεπίσκοπος Ἀντιοχείας Ἡ µνήµη του ἀναφέρεται στὸν Συναξαριστὴ Delehaye σελ. 361, 53 συνοδευοµένη µὲ αὐτὴν τοῦ Ἁγίου Μέµνονος, ἐπισκόπου Ἐφέσου. Μνήµη Ἐγκαινίων Ναοῦ Ἁγίου Χριστοφόρου κοντὰ στὸν Ἅγιο Πολύευκτο Ἡ Ἁγία βασίλισσα Θεοφανώ, ἡ θαυµατουργός, σύζυγος τοῦ βασιλιᾶ Λέοντα τοῦ Σοφοῦ Εὐσεβέστατη καὶ ἐνάρετη βασίλισσα, ποὺ ἐξυµνήθηκε πολὺ ἀπὸ τοὺς χρονογράφους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, γιὰ τὴν εὐαγγελική της ζωή, τὶς ἐλεηµοσύνες της καὶ τὴν ἄκρα εὐσέβειά της. Ἦταν κόρη τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μαρτινακίου (τοῦ Ἰλλουστρίου) καὶ τῆς Ἄννας. Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἀνατράφηκε µὲ ἐπιµέλεια. Σὲ κατάλληλη ἡλικία, ὁ βασιλιὰς Βασίλειος ὁ Μακεδόνας τὴν ἔδωσε γιὰ σύζυγο στὸν γιό του, Λέοντα τὸν Σοφὸ (886-912 µ.Χ.), µὲ τὸν ὁποῖο γιὰ 12 χρόνια ζοῦσε µὲ ἀφοσίωση συζυγικὴ καὶ ἀναγνωρίστηκε ἀµέσως ἀπὸ τοὺς συγχρόνους της σὰν Ἁγία καὶ θαυµατουργὴ γιὰ τὰ πολλὰ ἔργα ἀγάπης ποὺ ἔκανε. Ὁ σύζυγός της ἔκτισε ὡραιότατο ναό, κοντὰ στὸν ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὅπου ἐναποτέθηκε τὸ τίµιο λείψανό της. Αὐτὸ µετακόµισε ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος ὁ Σχολάριος στὸν ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀργότερα µεταφέρθηκε στὸ Πατριαρχεῖο, ὅπου µέχρι σήµερα σῴζεται. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Χρυσοβέργης Ὁ Νικόλαος ὁ Β´, ὁ Χρυσοβέργης (καὶ ὄχι Γραµµατικός, ὅπως τὸν ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νικόδηµος), διαδέχτηκε στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο τὸν παραιτηθέντα Πατριάρχη Ἀντώνιο τὸν Γ´ (984-995). Κόσµησε µὲ τὴν εὐαγγελική του ζωὴ τὸν οἰκουµενικὸ θρόνο µὲ ὁσιακὰ ἔργα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|