|
19 Δεκεμβρίου
|
|
|
Οἱ Ἅγιοι Βονιφάτιος καὶ Ἀγλαΐα ἡ Ῥωµαία Ἔζησαν τὸν 3ο µ.Χ. αἰῶνα. Ἡ Ἀγλαΐα ἀνῆκε στὴν τάξη τῶν εὐγενῶν καὶ πλουσίων Ῥωµαίων γυναικῶν καὶ ἦταν πάντα πρόθυµη στὶς ἐλεηµοσύνες καὶ στὶς διάφορες ἀγαθοεργίες. Ὁ δὲ Βονιφάτιος ἦταν γραµµατέας τῆς περιουσίας τῆς Ἀγλαΐας καὶ ἐπόπτης τῶν κτηµάτων της. Ὅπως ἡ κυρία του, ἦταν καὶ αὐτὸς εὔσπλαχνος καὶ φιλάνθρωπος. Διαχειριζόταν τὴν περιουσία τῆς Ἀγλαΐας µὲ πολλὴ τιµιότητα καὶ ἀπέναντι στοὺς ὑπηρέτες ἦταν εὐγενέστατος. Ἀλλὰ ἡ ἀνεξέλεγκτη καλοζωία ἔπνιξε τὴν πνευµατικότητα τοῦ Βονιφατίου καὶ τῆς Ἀγλαΐας. Ἄναψε τὴν εὔφλεκτη νεότητά τους καὶ παρασύρθηκαν ἀπὸ τὶς ἔνοχες σαρκικὲς ἡδονές. Εὐτυχῶς ὅµως, ὁ ἔλεγχος τῶν συνειδήσεών τους ἦταν αὐτὸς ποὺ τελικὰ ἐπικράτησε. Ἁµάρτησαν. Ἔκλαψαν καὶ οἱ δυὸ πικρά. Θὰ τοὺς δεχόταν ἄραγε καὶ πάλι ὁ Θεὸς σὰν ζωντανὰ µέλη τῆς Ἐκκλησίας του; Γιατί ὄχι; Ἄλλωστε, ὁ Ἴδιος εἶπε: «Χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁµαρτωλῷ µετανοοῦντι». Δηλαδή, χαρὰ γίνεται στοὺς οὐρανοῦς, µὲ τὴν παρουσία ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ, ποὺ συµµετέχουν στὴν χαρὰ αὐτή, γιὰ ἕνα ἁµαρτωλὸ ποὺ µετανοεῖ. Μὲ πολλὴ συντριβὴ λοιπόν, οἱ δυὸ µετανοοῦντες ἐξοµολογήθηκαν τὸ ἠθικό τους ὀλίσθηµα σὲ πνευµατικὸ ἱερέα καὶ ἡ ἠθική τους ἐπιστροφὴ καὶ ἀναγέννηση ἦταν πλέον γεγονός. Ἔτσι ἀργότερα ὁ µὲν Βονιφάτιος πέθανε µαρτυρικὰ γιὰ τὴν πίστη στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας, ἡ δὲ Ἀγλαΐα, ἀφοῦ πούλησε τὰ ὑπάρχοντά της, ἀφιέρωσε τὴν ζωή της στὴν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν καὶ τῶν πασχόντων. Οἱ Ἅγιοι Ἡλίας, Πρόβος καὶ Ἄρης Ὅλοι κατάγονταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ ἐµπνεόµενοι ἀπὸ τὴν θερµή τους πίστη πήγαιναν σὲ διάφορες πόλεις καὶ ὑπηρετοῦσαν τοὺς διωκόµενους χριστιανούς. Στὴν Ἀσκαλώνα συνελήφθησαν, ἐπέµεναν στὴν ὁµολογία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ καταδικάστηκαν σὲ θάνατο ἀπὸ τὸν κριτὴ Φιρµιλιανό. Οἱ µὲν Ἡλίας καὶ Πρόβος ἀποκεφαλίστηκαν, ὁ δὲ Ἄρης παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ µέσα στὶς φλόγες. Οἱ Ἅγιοι Τιµόθεος καὶ Πολύευκτος Καὶ οἱ δυὸ πέθαναν ἀφοῦ τοὺς ἔριξαν µέσα στὴν φωτιά. Ὁ µὲν Τιµόθεος στὴν Ἀφρική, ὁ δὲ Πολύευκτος στὴν Καισάρεια, διότι κατηχοῦσαν καὶ βάπτιζαν εἰδωλολάτρες. Παρ᾿ ὅλο ποὺ κατὰ τὴν θανατικὴ ἐκτέλεση ἦταν παρόντες καὶ οἱ δικοί τους καὶ ἔκλαιγαν τσιρίζοντας, αὐτοί, ἀτρόµητοι µὲ τὴν θεία χάρη, τοὺς παρηγοροῦσαν. Μπῆκαν δὲ µέσα στὶς φλόγες, διατηρῶντας τὴν εὐψυχία τους καὶ ψάλλοντες ὕµνους πρὸς τὸν Κύριο. (Ὁρισµένοι Συναξαριστὲς λανθασµένα ἀναφέρουν τὴν ἡµέρα αὐτὴ καὶ δεύτερο Ἅγιο Πολύευκτο, ποὺ ὅµως πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο µε τὸν πιὸ πάνω Ἅγιο). Οἱ Ἅγιοι Εὐτύχιος, Θεσσαλονίκη, 200 ἄνδρες καὶ 70 γυναῖκες Ὅλοι µαρτύρησαν διὰ ξίφους. Ὁ Ὅσιος Γρηγέντιος, ἐπίσκοπος Αἰθιοπίας Ἔζησε τὸν 6ο αἰῶνα µ.Χ. καὶ καταγόταν ἀπὸ τὰ Μεδιόλανα. Οἱ γονεῖς του ὀνοµάζονταν Ἀγάπιος καὶ Θεοδότη καὶ ἦταν πολὺ εὐσεβεῖς. Ὁ Γρηγέντιος ἀπὸ πολὺ µικρὸς διακρινόταν γιὰ τὴν εὐγλωττία του καὶ γιὰ τὴν µεγάλη ἀρετή του. Γιὰ νὰ καταρτίσει πνευματικῶς τὸν ἑαυτό του περισσότερο, ἔκανε ταξίδι στὴν Ἀνατολή, ποὺ τότε ἦταν τὸ µεγαλύτερο θεολογικὸ καὶ πνευµατικὸ κέντρο. Κατόπιν πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔγινε γνωστὸς τοῦ τότε αὐτοκράτορα Ἰουστίνου καὶ τοῦ Πατριάρχη. Στὴν συνέχεια ἐπισκέφτηκε τὴν Ἀλεξάνδρεια ἐπὶ Πατριάρχου Προτερίου, ὁ ὁποῖος καὶ τὸν χειροτόνησε πρεσβύτερο. Τὰ δὲ ἱερατικά του καθήκοντα ὁ Γρηγέντιος ἐκτελοῦσε ἄριστα. Ὅταν χήρεψε ἡ ἐπισκοπὴ Αἰθιοπίας, ὁ βασιλιὰς Ἐλεσβαὰν ζήτησε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας νὰ τοῦ στείλει ἐπίσκοπο µορφωµένο καὶ ἐνάρετο. Τότε ὁ Πατριάρχης ἐξέλεξε τὸν Γρηγέντιο, ὁ ὁποῖος ἐπετέλεσε τὴν ἀποστολή του µὲ πολὺ ζῆλο καὶ µεγάλη καρποφορία. Στὸν τόπο αὐτὸ ἦταν πολλοὶ Ἑβραῖοι καὶ ἦταν φανατικὰ προσκολληµένοι στὴν θεωρία τους. Ἕνας µάλιστα δεινὸς συζητητὴς ἀπ᾿ αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ Ῥαββίνος Ἐρβᾶς. Ἀλλ᾿ ὁ Γρηγέντιος, µὲ τὰ σοφὰ ἐπιχειρήµατά του, τὴν ἀγαθότητά του καὶ µὲ τὴν θεία χάρη, κατόρθωσε νὰ φέρει στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας τοὺς περισσότερους Ἑβραίους τοῦ τόπου καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἐρβᾶ, ποὺ βαπτίστηκε παρουσίᾳ τοῦ βασιλιᾶ, µετονοµάστηκε Λέων καὶ τιµήθηκε µὲ τὸ ἀξίωµα τοῦ Πατρικίου. Ὁ διάδοχος του Ἐλεσβαᾶν, ὁ γιός του Ἔρδιδος, συνέχισε τὴν ἴδια πολιτικὴ εὐλάβειας πρὸς τὸν Γρηγέντιο. Ὁ Γρηγέντιος πέθανε εἰρηνικὰ στὶς 19 Δεκεµβρίου 552 καὶ τὴν στέρησή του θρήνησε πολὺς κόσµος. Ὁ Ἅγιος Τρύφων Μαρτύρησε διὰ ἀπαγχονισµοῦ πάνω σὲ µία ἰτιά. Ὁ Ὅσιος Ἡλιοῦ Μουρόµας ὁ θαυµατουργός, «ὁ ἐν τῷ Σπηλαίῳ» (Ῥῶσος)
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|