Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς,
ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ,Ἠλίας ὁ ἔνδοξος…»
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί,
Πολλά ἔχουν γραφεῖ στήν Παλαιά Διαθήκη γιά τόν Προφήτη Ἠλία, τόν Μεγάλο Προφήτη, ὁ ὁποῖος παρίσταται, μαζί μέ τόν Μωυσῆ, στό ἄφατο γεγονός τῆς θείας Μεταμορφώσεως. Σήμερα τιμοῦμε τήν ἀνάβασή του στούς Οὐρανούς μέ πύρινο ἅρμα. Καί στήν Καινή Διαθήκη γίνεται συχνή ἀναφορά στό πρόσωπο καί στή δράση τοῦ Προφήτη. Ἄλλοτε συγκρίνεται μέ τόν Ἰωάννη τόν Βαπτιστή (Μτθ. 11, 2), ἄλλοτε μέ τόν ἴδιο τόν Κύριο, ἤ ὡς συνεργός στό ἔργο Του (Μτθ. 16, 14. 17, 10), ἐνῶ κατά τήν σταύρωση φαίνεται ἡ ἔντονη αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Ἠλία, ὅταν οἱ σταυρωτές παρερμηνεύουν τήν ἐπίκληση τοῦ Κυρίου (Μτθ. 27, 47).
Μεταφερόμαστε στόν 8ο αἰῶνα π. Χ. Οἱ Ἰσραηλῖτες, οἱ εὐεργετημένοι ἀπό τόν Θεό, ἀποστατοῦν καί ἀπαρνοῦνται τόν Εὐεργέτη τους. Ὡστόσο, ὁ Πανοικτίρμονας Θεός, πού τόσο ἀγαπᾷ τά πλάσματά Του, τούς δίνει μιά ἀκόμη εὐκαιρία, γιά νά συνέλθουν καί νά σωθοῦν. Αὐτή ἡ δυνατότητα εἶναι ὁ Προφήτης Ἠλίας. Ξεκινά ἤπια, μέ τή φιλάνθρωπη παρέμβασή του στά Σαρεπτά τῆς Σιδώνας, ὅπου τό ἀλεύρι μένει ἀνεξάντλητο καί ἕνα ἀγόρι ἀνασταίνεται. Ἀκολουθεῖ ἡ σύγκρουση μέ τούς ἱερεῖς τοῦ Βάαλ, ὁ ὁποῖος δέν ἀκούει τούς δεομένους, γιατί ἁπλούστατα δέν ὑπάρχει. Στή συνέχεια βιώνει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ ὡς «αὔρα λεπτή», δίδαγμα ὅτι δέν ἀποδίδουν μόνο οἱ «κεραυνοί». Καί ἀφοῦ ἔχει λάβει τά μαθήματά του, ἀποστέλλεται νά συνετίσει τόν ἀφελή βασιλέα τῆς Σαμαρείας Ἀχαάβ καί τήν ἀσεβή σύζυγό του Ἰεζάβελ (Βασιλειῶν Γ΄ 17ο κεφ.). Ἡ συγκεκριμένη, , ἐπιπλέον, δέν ἦταν Ἰσραηλίτισσα, ἀλλά Συροφοινίκισσα καί φανατική εἰδωλολάτρισσα, εἶχε εἰσαγάγει στή χώρα τή λατρεία τοῦ Βάαλ καί τῆς Ἀστάρτης∙ καί βρῆκε ἀνταπόκριση στά λαϊκά στρώματα.
Ὁ Προφήτης ἀρχίζει μιά ἐποποιΐα, προκειμένου νά ἐπανέλθει ὁ Ἀχαάβ καί ὁ λαός του στόν ἀληθινό Θεό. Ἔρχεται αἰφνίδια στόν βασιλιά, γιά νά τοῦ δώσει τό αὐστηρό θεϊκό μήνυμα τῆς ἀνομβρίας. Ὁ Ἀχαάβ, ὄχι μόνο δέν μετανοεῖ ἀλλ’ ἀπεναντίας ὀργίζεται κατά τοῦ Προφήτη, μελετώντας τήν ἐξόντωσή του. Ὁ Θεός ἐπεμβαίνει, τόν ἀποσύρει καί τόν προστατεύει. Μάλιστα τόν διατρέφει μέ τά σαρκοβόρα κοράκια, γιατί ὁλόκληρη ἡ φύση ὑποτάσσεται στίς θεῖες ἐντολές Του. Ἀκόμη καί τά ἄλογα ζῶα καί ἡ ἄψυχη φύση ὑποτάσσονται στά κελεύσματά Του, ἰδίως ὅταν ὁ ἄνθρωπος, πού τοποθετήθηκε ὡς τελευταῖο δημιούργημα καί βασιλιάς τῆς κτίσης, δείχνει ἀνίκανος νά τήν προστατεύσει, νά κρατήσει τήν ὀμορφιά της, καί νά τήν διαχειριστεῖ μέ τόν σωστό τρόπο.
Ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν Ἠλίας ὁ ἔνδοξος εἰκονίζεται νά κάθεται μέσα σέ σπηλιά καί ἀπό ἐκεῖ νά βλέπει τόν κόρακα, νά τοῦ φέρνει τροφή. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καί μέ τήν Ἐκκλησία, ὅπου ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι «ὁ ἄρτος, ὁ ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καταβάς» (Ἰω. 6, 41). Ὁ Ἠλίας περίμενε τό πτηνό, γιά νά τραφεῖ καί νά ζήσει∙ ὁ πιστός ἀναμένει τό Ἅγιο Ποτήριο καί τήν κλήση τοῦ Λειτουργοῦ, νά προσέλθει. Ἄς πάρουμε πίστη ἀπό τήν πίστη του, ζῆλο ἀπό τόν ζῆλο του, ἐνθουσιασμό ἀπό τόν ἐνθουσιασμό του.
Ἄς μιμηθοῦμε τήν ὑπακοή τοῦ Προφήτη στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἄς βάλουμε στόχο μας τήν καθαρότητά του, ἄς μείνουμε πιστοί στόν Θεό καί ἄς ἀγωνιστοῦμε νά φέρουμε καί ἄλλους ἀδελφούς μέσα στό ἤρεμο λιμάνι τῆς Ἐκκλησίας Του.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς