«Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, φῶς, καὶ ζωή,
καὶ ζῶσα πηγὴ νοερά,
Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως..»
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί,
Ἡ Πεντηκοστή συνιστᾷ τή δεύτερη μεγάλη πράξη τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Μέ τήν πρώτη ἀποστέλλει τόν Υἱό στό κόσμο, ὁ Ὁποῖος εἰσέρχεται σεμνά καί ἀθόρυβα στήν Ἱστορία, προκειμένου νά καλέσει καί ὄχι νά ἐκβιάσει, νά θερμάνει καί ὄχι νά κατακαύσει, νά δροσίσει καί ὄχι νά παγώσει. Εἶναι τό ἔσχατο ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Κατά τόν Μ. Ἀθανάσιο, «ὁ Λόγος ἔγινε σάρκα…γιά νά γίνουν οἱ ἄνθρωποι Πνεῦμα». Εἶναι τό ἴδιο Πνεῦμα πού δόθηκε στόν ἄνθρωπο κατά τή θεία ἐμφύσηση τήν ἱερή στιγμή τῆς Δημιουργίας, καί ἀποδίδεται πάλι κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.
Κάτω ἀπό τήν εἰκόνα τῶν πυρίνων γλωσσῶν, ἡ θεία ἐνέργεια ἔρχεται, ἀγκαλιάζει καί θεοποιεῖ τή φύση. Ὁ Χριστός, μέ τή Σάρκωση, τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση, ἀνακεφαλαιώνει καί ὁλοκληρώνει τήν ἀνθρώπινη φύση στήν ἑνότητα τοῦ Θεανθρώπινου σώματός Του. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται καί πλουτίζει καί χαριτώνει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, διαιρώντας καί μοιράζοντας τά ἄπειρα χαρίσματα στίς ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, μέ τρόπο ὥστε ὅλοι νά χρειαζόμαστε τούς ἄλλους στήν προσωπική μας πορεία.
Μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Οὐράνια Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐπεκτείνεται ἐδῶ, ὅπου ἱδρύεται ἡ ἐπίγεια Ἐκκλησία τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καί τῆς ποικιλίας τῶν χαρισμάτων. Ὁ καθένας μας συνεισφέρει μέ ὅ,τι ἔλαβε, γιά νά αὐξηθεῖ καί νά μεγαλουργήσει τό κοινό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, μέ Κεφαλή τόν Κύριο. Σήμερα ἡ εἰκόνα τῆς Τριάδος μᾶς προσφέρεται σάν ἕνας θεῖος καθρέπτης, ὅπου μποροῦμε διακριτικά νά διαβάσουμε τή μυστηριώδη ἀλήθεια τῆς ὑπάρξεώς μας.
Ἡ ἱερή ὁμάδα τῶν δώδεκα Ἀποστόλων ἀντικαθιστᾷ ἐφεξῆς τίς δώδεκα φυλές τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Κύριος τό εἶχε ἄλλωστε προεξαγγείλει μέ σαφήνεια: «Καλέσω μου τά ἔθνη, κακεῖνα μέ δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι· κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι ζωήν τήν αἰώνιον» (Μ. Πέμπτη, Ἀντίφωνον ΙΒ΄). Καί ὁ «Νέος Ἰσραήλ» – ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀναλαμβάνει τό ἔργο καί τήν εὐθύνη τῆς σωτηρίας. Εἶναι ἡ «Νέα Κιβωτός τῆς Χάριτος», πού φυλλάσσει πολύτιμους θησαυρούς, πλῆθος ἁγιαστικῶν δωρεῶν, μέ κορυφαῖο πάντα τό Μυστήριο τῆς Θείας Ευχαριστίας. Μέ τό Βάπτισμα καί τό Χρῖσμα τοποθετεῖ τούς πιστούς στό κέντρο τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τήν Ἐξομολόγηση τούς καθαρίζει ἀπό κάθε ῥῦπο, κάνοντάς τους λευκούς σάν τό χιόνι (Ἠσ. 1, 18). Ἐπιπλέον, εὐλογεῖ τόν Γάμο τῶν συζύγων, τελειοῖ τούς Κληρικούς μέ τή Χειροτονία ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, καί εὐεργετεῖ τούς ἀσθενεῖς μέ τό Μυστήριο τοῦ ἱεροῦ Εὐχελαίου.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
«Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον». Ὅλα τά προσφέρει καί τά μοιράζει στούς ἀνθρώπους. Βέβαια δέν ἐπενεργεῖ κατά τρόπο μαγικό καί ἀσφαλῶς δέν ἐξαναγκάζει τόν ἄνθρωπο νά δεχτεῖ τίς δωρεές Του. Ἡ ἐλεύθερη πρόσκληση τοῦ Κυρίου, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Μρκ. 8, 34), πού συναρμόζεται μέ τή δήλωση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί» (Γαλ. 5, 13), ἰσχύει πάντα. Σέ μᾶς ἐναπόκειται νά δεχτοῦμε τίς θεῖες δωρεές Του, νά κάνουμε μιά ὄμορφη οἰκογένεια, νά ζήσουμε σέ μιά καλύτερη κοινωνία, γιά νά συντηρήσουμε τήν ἐλπίδα τῆς εὐλογημένης ἐπιστροφῆς μας στήν Ἐδέμ. Ὁ Τριαδικός Θεός ἀναμένει τόν καθένα ἀπό μᾶς, ὅπως ὁ βοσκός ἀναζητοῦσε τό χαμένο πρόβατο (Λουκᾶ 15, 4 καί ἑξῆς). Ἁπλώνει τό ἅγιο χέρι Του, νά μᾶς τραβήξει ἀπό τή φθορά καί τήν ἁμαρτία, πρός τή χαρά τοῦ Παραδείσου. Ἄς ἀνταποκριθοῦμε σεμνά καί ἄς δώσουμε τά προσωπικά μας χαρίσματα στήν κοινή πορεία πρός τή σωτηρία. Ἀμήν.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς