«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…
Ἐξανέτειλε γάρ φῶς τοῖς ἐσκοτισμένοις…»
(Ἰδιόμελον τῆς Λιτῆς)
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Μέσα στήν εὐλογημένη ῥοή του λειτουργικοῦ χρόνου, ἔρχεται καί πάλι ἐνώπιόν μας τό μέγα μυστήριο τῆς Θείας ἀγάπης, τό ὑπερφυές μυστήριο τῆς Ἐνσαρκώσεως καί τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ ὑπεράνω χρόνων καί τόπων, ὁ Ἀχώρητος καί Ἀπεριόριστος, ἐπιλέγει ἕνα ταπεινό σπήλαιο μέσα στή φύση. Ἐκεῖ γεννιέται κατά σάρκα ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου, μέ μοναδικό σκοπό τήν καταλλαγή Οὐρανοῦ καί γῆς, τήν ἐπάνοδο τοῦ ἀνθρώπου στό «ἀρχαῖον κάλλος», στήν ἀνέκφραστη ὀμορφιά πού τόσο ἀστόχαστα ἔχασε, καί πού θά ἔπρεπε νά ἐπιστρέψει, ὥστε νά γίνει ἡ ἀποκατάστασή του πλάι στόν Δημιουργό του.
Εἶναι συνεπῶς χαρμόσυνη τούτη ἡ ἑορτή καί εἶναι πανευφρόσυνο τό ἄγγελμα τῆς ἔλευσης τοῦ Σωτήρα μας. Ἐκεῖνος κατέβηκε χαμηλά, γιά νά μᾶς ἀνεβάσει στά ὑψηλότατα. «Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ σήμερον ἠνώθησαν, τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ. Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε», ψάλλει ἡ Ἀγία μας Ἐκκλησία. Ὁ Ἄκτιστος Θεός, μέ μοναδικό κριτήριο τήν ἀγάπη, ἔλαβε σάρκα καί «ἐνηνθρώπισεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθώμεν», ὅπως ἀναφωνεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Ὁλόκληρη ἡ κτίση δικαιοῦται νά εὐφραίνεται γιά τήν ἀπαρχή τῆς σωτηρίας, τῆς ὁποίας προϋπόθεση εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Μέ τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ ἡ ταλαιπωρημένη ἀνθρωπότητα ξαναβρίσκει τή ζωή καί τό φῶς καί γεφυρώνεται τό μέχρι τώρα ἀπροσπέλαστο χάσμα ἀνάμεσα στόν Οὐρανό καί τή γῆ.
Μέ τήν ἔλευσή Του ὁ Χριστός συμφιλιώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό καί ἀνακοινώνει τίς σωστικές βουλές τοῦ Θεοῦ. Οἱ Μαθητές Του ἄκουσαν καί δι’ αὐτῶν ὅλοι ἐμεῖς ὅτι, «ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ… ὅτι ἅ ἤκουσα παρά τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν» (Ἰω. 15, 14). Ὁ Παντοκράτορας καί Παντοδύναμος, Ἐκεῖνος πού μπορεῖ μονάχα μέ τήν ἀποστροφή τοῦ προσώπου νά συνταράξει τό Σύμπαν (103ος Ψαλμός), δέν μᾶς θέλει ὑποτακτικούς καί ἄβουλους˙ μᾶς ἀποκαλεῖ καί μᾶς θέλει φίλους Του. Καί βέβαια ἡ φιλία προϋποθέτει ἀγάπη καί εἰλικρίνεια. Ἐκεῖνος ἦλθε κοντά μας ἀπό ἀγάπη καί μᾶς ἀποκάλυψε τό Μυστήριο τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας καί τήν ἀποκατάσταση ὁλόκληρης τῆς Κτίσης, πού ἐμεῖς ἀλλοιώσαμε. Μᾶς θέλει κοντά Του συνεργάτες γιά ἕνα κόσμο καλύτερο ἐδῶ πάνω στή γῆ καί γιά τήν καλλιέργεια τῆς ἐλπίδας τῆς συμμετοχῆς στήν αἰώνια Βασιλεία Του. Ζητᾷ μόνο τή δική μας καλή διάθεση καί ὅλα τά ὑπόλοιπα τά προσθέτει μέ τή Θεία Χάρη.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἔρχεται καί φέτος ὁ Χριστός ἀνάμεσά μας, σέ μιά κοινωνία ἄγχους καί ἀνασφάλειας. Οἱ ἀνισότητες καί οἱ ἀκραῖες ἀντιθέσεις προβληματίζουν καί δημιουργοῦν σύγχιση. Ἡ προκλητική ὑλική ζωή τῶν ὀλίγων καί ἡ δυστυχία τῶν πολλῶν εἶναι ἀσύμβατα σέ μιά χριστιανική κοινωνία. Ἔχει περισσέψει τό δάκρυ ἀπό ἀνθρώπους τοῦ πόνου, τῆς ἀνέχειας, τῆς θλιβερῆς ἀπαξίωσης τῶν διαπροσωπικῶν σχέσεων καί τῆς ἔκπτωσης τοῦ πολιτισμοῦ. Σκοτεινό καί θλιβερό τό τοπίο τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ νεολαία μας, ἡ χρυσῆ ἐλπίδα μας, δείχνει νά ἀντιμετωπίζει ἕνα θαμπό μέλλον καί οἱ παπποῦδες καί οἱ γιαγιάδες μας δυσκολεύονται ἀφάνταστα. Ὡστόσο, ἔρχεται καί ἐφέτος ὁ Λυτρωτής μας. Ἄς Τόν ὑποδεχτοῦμε μέ δοξολογία καί ἐλπίδα καί ἄς συνεχίσουμε, ὡς Ἐκκλησία καί ὡς ἄτομα, νά κάνουμε ὅ, τι μποροῦμε γιά νά ἀπαλύνουμε τόν πόνο τῶν συνανθρώπων μας. Ἄλλωστε, τό ὑπέρτατο νόημα τῶν Χριστουγέννων εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀδελφωσύνη.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς