«Σήμερον προέρχεται ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου,
καὶ πιστοὶ εἰσδέχονται αὐτὸν ἐκ πόθου…»
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Ἡ ὑπόθεση τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου προεξαγγέλλεται ἤδη ἀπό τήν Ἐδέμ, μέ τήν δήλωση τοῦ Θεοῦ (Γεν. 3, 15), πού ὀνομάστηκε ἐπιτυχῶς ὡς «Πρωτευαγγέλιο», καί μέ γεγονότα πού συνέβησαν στήν Παλαιά Διαθήκη-προτυπώσεις καί θεωροῦνται, ὅτι πραγματώθησαν στήν Καινή Διαθήκη. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου δεσπόζει στούς σχετικούς συμβολισμούς. Εἶναι ἡ ῥάβδος τοῦ Ἀαρών ἡ βλαστήσασα, (Ἀριθμῶν 17, 23) εἶναι τό ξύλο τῆς Πηγῆς Μερᾶ (Ἐξόδου 15, 22-25), τά ἁπλωμένα χέρια τοῦ Μωυσῆ (Ἐξόδ. 17, 11-13) καί τόσα ἄλλα, πού μᾶς ἐπιτρέπουν νά χαρακτηρίσουμε ὅλη τήν Ἁγία Γραφή ὡς διαπνεόμενη ἀπό σταυρικό καί θυσιαστικό πνεῦμα.
Τό Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ εἶναι τό κέντρο τοῦ ὅλου Μυστηρίου τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Μέσῳ τῆς Σταυρικῆς Θυσίας ἔγινε ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Σταυρωμένος Κύριος σήκωσε τίς ἁμαρτίες μας καί ἐξιλέωσε τό ἀνθρώπινο γένος. Παίρνοντας πάνω Του τήν ἐνοχή τῆς ἁμαρτίας, μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν Θεό, μᾶς ἐπανέφερε στή θέση τῶν τέκνων Του καί μᾶς ἄνοιξε τό δρόμο πρός τή Βασιλεία Του. Ἀλλά γιά νά προσοικειωθοῦμε τή δωρεά καί νά τήν κάνουμε προσωπικό μας κτῆμα, πρέπει νά τήν ἀποδεχθοῦμε, νά τήν ἐγκολπωθοῦμε καί νά τήν κρατήσουμε γιά πάντα μέσα μας μέ θερμή πίστη καί εὐγνώμονα διάθεση. Νά μή φεύγει ποτέ ἀπό τή σκέψη καί τήν καρδιά μας, ὅτι ὁ Ἐσταυρωμένος Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ μόνος αἰώνιος Σωτήρας καί Λυτρωτής μας.
«Προσοικείωση τῆς ἀπολύτρωσης» σημαίνει ὁλόψυχη καί μέ ἐγκάρδια εὐγνωμοσύνη ἀποδοχή τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Σημαίνει πλήρη συμφωνία μέ τό λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἄς μή συμβεῖ νά καυχηθῶ γιά ὁ,τιδήποτε ἄλλο, παρά μόνο γιά τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, διά τοῦ ὁποίου ὁ κόσμος εἶναι σταυρωμένος γιά μένα καί ἐγώ εἶμαι σταυρωμένος γιά τόν κόσμο» (Γαλ. 6, 14). Ὁ κόσμος σταυρώθηκε γιά μένα σημαίνει ὅτι ἔχω κατορθώσει νά διώξω τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μου. Προχωρῶ μέ φόβο Θεοῦ καί μέ τή χάρη Του στήν Κάθαρση, ἕνα στάδιο ἀπαραίτητο γιά νά προχωρήσω στήν ἑπόμενη διαδικασία, τήν Ἔλλαμψη καί τόν Φωτισμό.
Κάνοντας μέ προσευχή καί ταπείνωση τήν Κάθαρση, κάτω ἀπό τή σκιά τοῦ Σταυροῦ, φέρω μέ καμάρι στό στῆθος μου τόν σταυρό, ὄχι σάν ἕνα κόσμημα, ἀλλά σάν ὑπόμνηση τῆς συμμετοχῆς μου στήν σταυρική θυσία καί ἀναγνωρίζω ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει Ἀνάσταση χωρίς τόν Σταυρό. Αὐτό σημαίνει ἡ «στενή ὁδός πού ὁδηγεῖ στήν ζωή» (Μτθ. 7, 14). Οἱ ὅποιες κοσμικές εὐκολίες, οἱ ἀστόχαστες ἐπιλογές, ἡ παράδοση στά πάθη, μᾶς ὁδηγοῦν τελικά στόν πόνο ἐδῶ στή γῆ καί στήν ὁριστική ἀπώλεια.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Γιορτάζουμε σήμερα τήν παγκόσμια Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὁ Τίμιος Σταυρός βρέθηκε μέ τρόπο θαυματουργικό στά Ἱεροσόλυμα ἀπό τήν Ἁγία Ἑλένη τό 326 μ.Χ. καί τοποθετήθηκε στό Ναό τῆς Ἀναστάσεως πού ἐγκαινιάστηκε τό 336 μ.Χ. Ἦταν τό πολυτιμότερο κειμήλιο τῆς Ἁγίας Πόλεως καί τῆς Οἰκουμένης Ὁλόκληρης. Ξαναϋψώθηκε ἀπό τόν αὐτοκράτορα Ἡράκλειο τό 628, ὅταν τόν ἀνέκτησε ἀπό τούς Πέρσες. Τόν προσκυνοῦμε καί τόν ὑψώνουμε εὐλαβικά μέσα στήν ὕπαρξή μας. «Τόν ἀσπαζόμαστε μέ χαρά καί φόβο˙ φόβο γιά τήν ἀναξιότητά μας, ἀλλά καί χαρά γιά τή σωτηρία μας». Εἶναι «ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου», προσωπικός μας ἐξοπλισμός καί πολύτιμο ἐφόδιό μας γιά τήν ἐδῶ βιοτή καί τήν ἐλπίδα τῶν μελλόντων˙ εἶναι ὅρος τῆς ἀνάτασης καί τῆς ἀνάστασής μας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ,
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς