«Παρέστησεν ἑαυτόν ζῶντα μετά τό παθεῖν αὐτόν
ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς
καί λέγων τά περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ»
Ἀγαπητοί µου Πατέρες καί ἀδελφοί,
Ἑορτάζουµε καί ἐφέτος πανηγυρικά τή µεγάλη ἑορτή τοῦ Πάσχα. Στό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, πού θά καλύψει τά ἀποστολικά ἀναγνώσµατα ἀπό σήµερα µέχρι καί τήν Ἁγία Πεντηκοστή, µαθαίνουµε πώς ὁ Κύριος, µετά τήν Ἔγερσή Του, ἐµφανιζόταν γιά σαράντα ἡµέρες, πιστοποιώντας µέ πολλά τεκµήρια τήν Ἀνάστασή Του. Δίδασκε µαζί γιά τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁποία ἄλλωστε τέθηκε στόν κατάλληλο χρόνο σέ ἐφαρµογή τό Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονοµίας.
Παρουσιάσθηκε στήν Μητέρα Του, στούς µαθητές Του, στήν Μαρία τή Μαγδαληνή, στίς λοιπές Μυροφόρες καί σέ 500 µαθητές. Ἐµφανιζόταν καί ἐξαφανιζόταν, γιά νά ἀνυψώσει πνευµατικά τίς διάνοιες, σύµφωνα µέ τόν ἱερό Χρυσόστοµο. Ἐφεξῆς οἱ σχέσεις µέ τούς Μαθητές Του ἀλλάζουν. Κάποτε Τόν ἐξέλαβαν καί ὡς «φάντασµα», ἀλλά µέ τίς πολλές Του ἐµφανίσεις, γιά σαράντα µέρες, ἔπεισε ὅτι εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ Ἀναστηµένος Δάσκαλος µέ τό ἀφθαρτοποιηµένο Σῶµα Του.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἱστορικό γεγονός, ἀλλά πρωτίστως εἶναι τό µυστήριο µέ τό ὁποῖο καταργεῖται ἡ φθορά καί ὁ χρόνος. Τοῦτο εἶναι τό µεγαλύτερο παράδοξο γιά τήν ἀνθρώπινη λογική. Ἡ κάθε Θεία Λειτουργία πού τελοῦµε εἶναι ἡ µυστηριακή βίωση αὐτοῦ τοῦ ὑπερφυοῦς γεγονότος. Σ’ αὐτήν ἀναβιώνουµε καί µετέχουµε στό Πάσχα, ξαναζοῦµε τήν Ἀνάσταση, ἔχοντας ἐνώπιόν µας τόν Ἀναστηµένο Κύριο. Στή Θεία Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου εὐχαριστοῦµε τόν Θεό λέγοντας· «…εἴδοµεν τῆς Ἀναστάσεώς Σου τόν τύπον· ἐνεπλήσθηµεν τῆς ἀτελευτήτου Σου ζωῆς».
Οἱ ἱεροί Πατέρες διδάσκουν πώς τό ἄκουσµα γίνεται ἀξιόπιστο, ὅταν προηγηθεῖ τό βίωµα. Ὁ Κύριος ἀναστήθηκε καί βεβαίωσε γι’ αὐτό µέ τίς πληγές τοῦ Ἁγίου Του Σώµατος. Ἐνδεικτική ἡ ψηλάφηση τοῦ δύσπιστου Θωµᾶ (Ἰω. 20, 24-29). Στήν ἴδια γραµµή οἱ Ἀπόστολοι βεβαιώνουν: «Ὃ ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαµεν, ὃ ἑωράκαµεν τοῖς ὀφθαλµοῖς ἡµῶν, ὃ ἐθεασάµεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡµῶν ἐψηλάφησαν περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς» (Α΄ Ἰω. 1, 1). Καί τό βιβλίο τῶν Πράξεων περιγράφει αὐτή τήν ἀναστάσιµη ἐµπειρία τῶν Ἀποστόλων, γεγονός πού ἐξηγεῖ τήν αἰφνίδια ἀλλαγή τους. Οἱ πρώην ἔντροµοι καί κρυµµένοι, ἤδη ἐµφανίζονται κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως.
Καί µεῖς οἱ πιστοί, ἀκολουθώντας τους πρώτους Μῦστες τοῦ θαύµατος κηρύττουµε τήν Ἀνάσταση, ἀλλά αὐτό πρέπει νά γίνεται πρῶτα µε τό παράδειγµά µας. Ἀναστηµένοι καί ἀνακαινισµένοι, ἀπευθυνόµαστε στά παιδιά µας, στήν κοινωνία. Οἱ ἱεροί Πατέρες δίδασκαν µέ τό παράδειγµά τους, πολύ συχνά µέ ἕνα µόνο βλέµµα τους. Ἀκόµη, νά ἔχουµε πίστη καί ἐµποστοσύνη στόν Κύριο. Ὁ Βασιλεύς τῆς δόξας δέν θά ἀφήσει κανένα µόνο του. Ὅπως καί ὁ καλός καπετάνιος δέν ἐγκαταλείπει τό καράβι του, ἔτσι καί ὁ «Καπετάνιος» τοῦ σύµπαντος δέν θά µᾶς ἐγκαταλείψει.
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς ἐµφανιζόταν στούς Μαθητές σαράντα µέρες, ζωντανός, «ἐν πολλοῖς τεκµηρίοις». Ὡστόσο, συνεχίζει νά ἐµφανίζεται καί σέ µᾶς, τώρα καί δύο χιλιάδες χρόνια, µέ πολλά τεκµήρια, γιά νά µή µένει ἀµφιβολία πώς ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἕνα γεγονός, πού ἔγινε σέ δεδοµένη ἱστορική στιγµή καί ἐξακολουθεῖ νά γίνεται µπροστά στά µάτια µας. Καί τοῦτο, γιατί ἡ Ἀνάσταση καί ὅλα τά γεγονότα τῆς θείας Οἰκονοµίας εἶναι ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, ὑπερφυσικές δηλαδή πράξεις καί θαύµατα τοῦ Θεοῦ µέσα στήν ἱστορία τοῦ κόσµου. Ὡς τέτοια ἐπαναλαµβάνονται µέσα στήν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία δέν διατηρεῖ ἁπλά στή µνήµη αὐτά τά συµβάντα, ἀλλά τά ἐνσαρκώνει καί τά βιώνει συνεχῶς. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Σάρκωσης, τοῦ Σταυροῦ, τῆς Ἀνάστασης καί τῆς Πεντηκοστῆς. Χωρίς τήν Ἀνάσταση θά ἦταν µαταία ἡ πίστη µας.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΑΔΕΛΦΟΙ!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς