«Σκέπη πέφηνας, καί σωτηρία, καί ἀντίληψις, καί προστασία,
τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Πανύμνητε»
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Ἡ σηµερινή ἑορτή συνιστᾷ µιά ὑπέρβαση τῶν νόµων τῆς φύσης καί τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς. Δύο θαυµαστά καί µοναδικά παράλληλα γεγονότα συλλειτουργοῦν καί ἀφήνουν ἄφωνο ὁλόκληρο τόν κόσµο. Ὡς ἀφετηρία ἐκλαµβάνεται ἡ θεολογική διάσταση τῆς παρέµβασης τοῦ Θεοῦ στήν Ἱστορία, διά τῆς Θεοτόκου, µέ ἄµεσο ἐπακόλουθο τήν ἐνίσχυση τῶν ἀδυνάτων Ἑλλήνων καί τήν ἐποποιΐα τους στά κακοτράχαλα βουνά τῆς Βορείου Ἠπείρου κατά τῶν Ἰταλῶν ἐπιδροµέων.
Ὁ ἑλληνικός λαός ἔχει µιά ἰδιαίτερη ἀδυναµία στό πανάγιο πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καί ἀπονέµει τήν πρέπουσα τιµή, θεωρώντας Την ὡς τήν «Ὑπέρµαχο Στρατηγό» τοῦ Γένους, τό ὁποῖο προστάτεψε, πάντοτε µέ θαυµαστό τρόπο, σκεπάζοντάς µας κάτω ἀπό τό Μαφόριό Της. Αὐτό ἔγινε στήν Παναγία τῶν Βλαχερνῶν, αὐτό συνέβη σέ πολλές περιπέτειες τῶν Ἑλλήνων, ὅπως στούς Βαλκανικούς Πολέµους, καί ἰδίως τό 1940. Τότε οἱ φαντάροι µας ἔβλεπαν τήν Παναγία νά προηγεῖται, ἄλλοτε ὡς νεφέλη καί ἄλλοτε ὡς αἰσθητή καί ὁλοφώτεινη Δέσποινα, πλάι στούς πολεµιστές µας. Ἄξιο ἰδίας ἀναφορᾶς εἶναι τό γεγονός ὅτι αὐτό τό ὑπέρλαµπρο ὅραµα τό ἔβλεπαν καί Ἰταλοί στρατιῶτες· ὅσοι ἀπό αὐτούς συλλαµβάνονταν αἰχµάλωτοι δέν εἶχαν ἐνδοιασµό νά δηλώνουν πώς «σεῖς ἔχετε καί µιά ὑψηλή κυρία πού πολεµᾷ µαζί σας!». Ἐκείνη ἡ ὑπέρλαµπρη Μορφή ἔδινε κουράγιο στούς πολεµιστές καί χαλύβδωνε τή θέλησή τους νά πολεµοῦν ὑπέρ βωµῶν καί ἑστιῶν, «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία».
Εἶχε προηγηθεῖ ὁ τορπιλισµός τοῦ καταδροµικοῦ «Ἕλλη» στίς 15 Αὐγούστου 1940 καί ἦταν ἔκδηλος ὁ µεγάλος πόνος τῶν Ἑλλήνων, γιά τήν προσβολή στή Μεγαλόχαρη καί µαζί στήν εὐλάβεια καί στή ἔκδηλη ἀφοσίωση τῶν Ἑλλήνων στήν Παναγία Μητέρα. Ὡστόσο, ἐπιβαλλόταν µιά καθολική καί διακριτική σιωπή, ὥστε νά µπορέσει να ἑτοιµαστεῖ ἡ Ἑλλάδα, νά ἀντιµετωπίσει τήν ἄνανδρη συγκεκριµένη προειδοποίηση καί τήν ἀναµενόµενη γενικότερη ἐπίθεση, ἐκείνη πού ἀκολούθησε τή νύκτα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Τή νύκτα αὐτή µίλησε τό Ἔθνος µέ ἕνα στόµα καί µιά ψυχή καί εἶπε τό ἀθάνατο «ΟΧΙ» ἐνάντια στήν ὑποταγή. «ΟΧΙ» στήν ὑποθήκευση τῶν διαχρονικῶν ἀξιῶν του.
Ἀνιχνεύουµε κάποιες ἐπισηµάνσεις ἀπό τό χῶρο τῆς διανόησης: Εἶπε ὁ Ἄγγελος Σικελιανός «Ἡ ἀντίσταση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ κατά τῆς ναζιστικῆς καί φασιστικῆς θηριωδίας τό 1940 πλάτυνε ἀπροσµέτρητα τούς ἠθικούς ὁρίζοντες τοῦ Ἔθνους». Καί πρόσθεσε τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1941 ὁ Καθηγητής τῆς Φιλοσοφίας Κων/νος Τσάτσος, ἐµψυχώνοντας τούς φοιτητές του, ἐνῶ πλάι κυριαρχοῦσε ἐπιδεικτικά ἡ σβάστικα:: «Στούς αἰῶνες, συχνά ἡ χώρα µας κατακτιόταν, ἀλλά µέσα ἀπό τήν τέφρα της ἀναζοῦσε πάντα ὁ φοίνικας τῆς ψυχῆς µας, µέ τίς ἴδιες ἀρετές, τίς ἴδιες δυνάµεις καί ἄρχιζε ξανά ἡ ἐθνική ζωή. Ὅ,τι τόσες φορές συνέβαινε, γιατί ν’ ἀµφιβάλλοµε πώς θά συµβεῖ ξανά καί τώρα;»
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Πλάι στό «ΟΧΙ» τῶν ἡρώων τοῦ 1940, ἄς καταθέσουµε ΚΑΙ τό δικό µας «ΟΧΙ»· τήν ἄρνησή µας νά ὑποταχθοῦµε στά κελεύσµατα µιᾶς ἔντεχνης παγκοσµιοποίησης, πού µᾶς ἀντιµετωπίζει σάν καταναλωτική µηχανή, σάν ὑποχείρια στίς ἐπιταγές τῆς µόδας, σάν ἄβουλα ὄργανα, χωρίς ἀξίες, χωρίς ἰδανικά. Εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουµε τή µεγάλη ἀξία τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου καί τόν ὐψηλό προορισµό µας. Στήν ἄρνησή µας δέν εἴµαστε µόνοι· ἔχουµε πλάι τήν Κυρία Δέσποινά µας, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τή Μεγάλη Μητέρα, πού φροντίζει ὅσους Τήν ἐπικαλοῦνται, µέ ἐνατένιση στά Ἄνω. Ἡ Παναγία δέ θά µᾶς ἀφήσει µόνους. Σκεπάζει τά ξεστρατηµένα, ἀλλά καί µετανοηµένα παιδιά Της, καί θά µᾶς δώσει τή δύναµη νά ξεπεράσουµε τήν ταπείνωση, τή χλεύη καί τόν εὐτελισµό. Μέ πρωτοπόρα τά νειᾶτα µας, ἡ Πατρίδα µας θά ξεπεράσει δυσκολίες καί κινδύνους, καί θά γίνει σεβαστή σέ φίλους καί ἐχθρούς. Ψηλά οἱ Σηµαῖες, ἀλλά καί οἱ καρδιές ψηλά. Ὁ Χριστός καί ἡ Ἑλλάδα θά νικήσουν, ἐφόσον τὀ φῶς τοῦ «ΟΧΙ» τοῦ 1940 φωτίζει τήν ζωή µας.
Τιµή καί δόξα σέ ἐκείνους πού ἔπεσαν ἡρωϊκῶς µαχόµενοι ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ µνήµη τῶν µαρτύρων µας.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καί ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς