«Ἡ Παρθένος Μαριάμ, καὶ Θεοτόκος ἀληθῶς,
ὡς νεφέλη τοῦ φωτός, σήμερον ἔλαμψεν ἡμῖν,
καὶ ἐκ Δικαίων προέρχεται εἰς δόξαν ἡμῶν…»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἀξιωνόμαστε καί ἐφέτος νά ἑορτάσομε τή μεγάλη Θεομητορική ἑορτή τοῦ Γενεσίου τῆς Παναγίας μας. Εἶναι ἡ πρώτη ἑορτή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καί ἡ ἀπαρχή ἐφαρμογῆς τοῦ σχεδίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, γιά τή σωτηρία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι ἐπίσης καί μιά ἐξαίρεση στό ἑορτολογικό πρόγραμμα τῆς Ἐκκλησίας. Τιμοῦμε κατά κανόνα τή μνήμη τῶν Ἁγίων, τόν φυσικό ἤ μαρτυρικό θάνατό τους. Ἡ ἐξαίρεση γιά τιμή γεννήσεως ἀφορᾷ στόν Κύριο, στήν Παναγία καί στόν Τίμιο Πρόδρομο.
Ἡ ἑορτή τῆς Γεννήσεως καλεῖ σέ στοχασμό πάνω στή θεολογική ἀλήθεια τῆς διαδοχῆς τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων. Ἔχουν ἀναπτυχθεῖ διάφορες θεωρίες γιά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη καί τήν ἔναρξή της. Ἀκόμη καί σήμερα φυλές τῆς Ἀνατολῆς, θεωροῦν τήν ἡμέρα τῆς γέννησης ὡς συμπλήρωση ζωῆς ἐννέα μηνῶν.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς ἐφόσον ἡ ζωή συνεχίζεται καί μετά τό βιολογικό τέλος, αὐτή προϋπάρχει ἀπό τή σύλληψη. Προφανῶς δέν ἔχει νόημα ἡ συζήτηση γιά τό πότε ἀρχίζει ἡ ζωή, ἀφοῦ ὁ καθένας θά καταθέσει τή δική του θεωρία, μέ τήν ὅποια συζήτηση νά ὁδηγεῖται σέ ἀδιέξοδο. Ἡ θεολογική ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὅτι ἡ ζωή ἀρχίζει ἐξ ἄκρας συλλήψεως, ἀπό τή στιγμή δηλαδή πού ἕνα ζευγάρι ἀποφασίζει ἀγαπητικά νά προσθέσει στήν ὄμορφη φωλιά του ἕνα καινούριο μέλος, γιά νά αὐξηθεῖ ἡ χαρά, νά πλουτίσει ἡ ἀγάπη, νά τελειωθεῖ καί νά ὁλοκληρωθεῖ ἡ σχέση.
Ἔτσι τιμοῦμε τή σύλληψη τῆς Θεοτόκου, ἀναγνωρίζοντας πώς ἡ ζωή Της ἄρχισε ἀπό τίς 9 Δεκεμβρίου. Ἐπειδή οἱ γονεῖς Της, Ἰωακείμ καί Ἄννα, ἦσαν ἄτεκνοι παρακαλοῦσαν γιά πολλά χρόνια τόν Θεό νά τούς χαρίσει ἕνα παιδί, μέ τήν ὑπόσχεση νά τό ἀφιερώσουν σ’ Αὐτόν. Ἡ ἀτεκνία ἐκείνη τήν ἐποχή ἦταν ντροπή γιά ἕνα ἀνδρόγυνο καί ἡ κοινωνία ἔδειχνε τήν περιφρόνησή της μέ ποικίλους τρόπους. Τό ἱερό ζευγάρι παρακαλοῦσε μέ δάκρυα γιά λύση τῆς ἀτεκνίας του. Καί ὁ Θεός τούς προμήνυσε μέ τόν Ἀρχάγγελό Του Γαβριήλ ὅτι ἔκανε δεκτή τήν ἱκεσία τους, ἐνταγμένη ἄλλωστε στό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας.
Στή σκέψη μας ὁ μακαρισμός πρός Τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Σωτῆρα μας. «Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καί μαστοί οὕς ἐθήλασας» (Λκ. 11, 27). Ὅλα ἦταν σχεδιασμένα ἀπό τή Θεία Φιλανθρωπία. Τό παιδί-Θεοτόκος εἶχε ὑψηλή ἀποστολή. Μιά κοσμογονία βρισκόταν σέ ἐξέλιξη. Ἄλλωστε καί ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος εἶχε ἤδη ἐξαρχῆς ἀναγνωρίσει καί ἐνστερνιστεῖ τόν ὑψηλό ῥόλο Της, ὁμολογώντας ὅτι «ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λκ. 1, 48). Ὁ Κύριος ὡς Διδάσκαλος καί Σωτήρας, ἀνακαλεῖ κατά κάποιον τρόπο στήν τάξη, δηλώνοντας ὅτι: «Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί φυλάσσοντες αὐτόν» (Λκ. 11, 28). Οἱ τιμές παραχωροῦνται σέ κάποιους, ἀλλά μπορεῖ νά τίς κατακτήσουμε ὅλοι, ἐφόσον ἀκοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Πρίν ἀπό ἕνα χρόνο, καί μέ τήν εὐκαιρία τοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας ἐξέδωσε Ἐγκύκλιο γιά τήν προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί ἀποφυγή τῶν ἀμβλώσεων. Πιστεύουμε ὅτι τό ἔμβρυο εἶναι ἄνθρωπος ἀπό τή σύλληψή του καί αὐτόν τόν ἄνθρωπο ὀφείλουμε νά προστατεύσουμε ἀπό ὅποια θέση βρισκόμαστε. Παράλληλα πρέπει νά στηρίξουμε καί τήν κάθε μητέρα, πού κυοφορεῖ καί ἑτοιμάζεται νά φέρει ἄνθρωπο στόν κόσμο. Ἡ τιμή στό πρόσωπο τῆς Παναγίας μᾶς δίνει τήν ἀφόρμηση νά σταθοῦμε στοχαστικά πλάι στή νεαρή μητέρα καί στόν καρπό πού ἐτοιμάζεται νά δώσει «εἰς βοήθειαν καί διαδοχήν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων» (Ἀκολουθία τοῦ Γάμου).
Τιμῶντας τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἐπικαλούμαστε τήν Προστασία Της, στά ὄνειρά μας, στούς ἀγῶνες μας, στίς ἐπιτυχίες καί στίς δυσκολίες μας. «Πρὸς τίνα καταφύγω ἄλλην Ἁγνή; ποῦ προσδράμω λοιπὸν καὶ σωθήσομαι; ποῦ πορευθῶ; ποίαν δὲ ἐφεύρω καταφυγήν; ποίαν θερμὴν ἀντίληψιν; ποίαν ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθόν; Εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω, εἰς σὲ μόνην καυχῶμαι, καὶ ἐπὶ σὲ θαρρῶν κατέφυγον» (Παρακλητικός Κανόνας)
Χρόνια Πολλά καί Εὐλογημένα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς