«Τὴν ὡραιότητα τῆς παρθενίας Σου, καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς ἁγνείας Σου,
ὁ Γαβριὴλ καταπλαγεὶς ἐβόα Σοι, Θεοτόκε:
“Ποῖον Σοι ἐγκώμιον προσαγάγω ἐπάξιον; Τί δὲ ὀνομάσω Σε;
Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι, διὸ ὡς προσετάγην, βοῶ Σοι:
Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη”».
Ἀγαπητοί µου ἀδελφοί,
Μοναδικός ὁ ποιητικός λυρισµός, τόν ὁποῖο ἐπιστρατεύει ὁ ὑµνογράφος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕµνου, προκειµένου νά ἐξάρει τό ὑπέροχο πρόσωπο καί τίς σπάνιες ἀρετές τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, σέ συσχετισµό µέ τόν ὑψηλό ῥόλο Της στήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας τοῦ κόσµου.
Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἐµφανίζεται νά δυσκολεύεται προτιθέµενος νά ὑµνήσει τήν Ἀειπάρθενον. Ἐνώπιόν του στέκεται µεγαλοπρεπῶς πάνω σέ ὑψηλό βάθρο τό πρόσωπο ἐκεῖνο, πού ἀπετέλεσε τήν ἐξαίρεση σέ ἕναν κόσµο, γεµᾶτο σκοπιµότητες, ψεύδη, ὕποπτες συναλλαγές. Ἕναν κόσµο, ὅπου πλεονάζει ἡ ἁµαρτία καί ἡ νόθευση ἀξιῶν καί ἐπιδιώξεων.
Τό πρῶτο γνώρισµα µαζί καί στήριγµα καί γιγάντωµα τῆς Ὀρθόδοξης πίστης µας εἶναι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ Χάρη, ἡ ἀνεκτίµητη δωρεά, συµπορεύεται καί συλλειτουργεῖ µέ τήν ἀγάπη, τήν ἔµπρακτη ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς, δεδοµένου ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστὶ» (Ιω. 12,47). Ὅταν ὁ ἄνθρωπος καταφύγει µέ πίστη καί ταπείνωση στόν Χριστό, τότε θά λάβει «ἔλεος καὶ χάριν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν». Ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ µᾶς χάρισε χάρη καί ἔλεος. Ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ προσκόµισε ἄµεσα ἀποτελέσµατα σωτηρίας. Τό µοναδικό κριτήριο ἦταν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἔσωσε τούς ἀνθρώπους, τούς «ἀποδήµους τῆς Αὐτοῦ χάριτος», αὐτούς πού ἀποµακρύνθηκαν ἀπό τόν Θεό µέ τήν ἁµαρτία. Ὁ Θεός τῆς ἀγάπης δέν περιµένει τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά σπεύδει νά τόν ὑποδεχτεῖ πρῶτος, ὅπως στήν περίπτωση τοῦ Ἀσώτου. Ἐξέρχεται ὁ Ἴδιος, «ἐπεδήµησε δι’ ἑαυτοῦ», «ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλὸς» (Λουκ. 19,10).
Σέ ὅλη αὐτή τή διαδικασία ἡ συνεισφορά τῆς Παναγίας εἶναι ἀσφαλῶς ἀνεκτίµητη. Εἶναι ἡ στοργική Μητέρα ὅλων µας καί ἡ διαρκῆς Πρέσβειρα πρός τόν Οὐρανό. Γι’ αὐτό καί ὁ λαός µας Τήν τιµᾷ καί Τήν ἀγαπᾷ, καί Τήν εἰκονίζει µέ ὄµορφα χρώµατα, ἐνίοτε µέ τό αἷµα καί τά δάκρυά του. Εἶναι πάνω ἀπό πεντακόσια τά κοσµητικά ἐπίθετα, µέ τά ὁποῖα Τήν ἔχουµε στολίσει καί Τήν προσφωνοῦµε στίς προσευχές µας. Καί εἶναι χιλιάδες οἱ Ἱεροί Ναοί καί τά ἐξωκκλήσια, ἀφιερωµένα στή Χάρη Της.
Στούς Χαιρετισµούς πού ψάλλουµε πρός τιµή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν προσφωνοῦµε µέ τόσα σπάνια καί µοναδικά ἐπίθετα, ἐπειδή Ἐκείνη, λόγῳ καθαρότητας καί ἁγιότητας γέννησε τόν Θεό ὡς ἄνθρωπο. Χωρίς τήν Παναγία δέν θα ὑπῆρχε κἄν ἐλπίδα σωτηρίας. Γι’ αὐτό Τήν τιµοῦµε, Τήν ὑµνοῦµε καί Τήν δοξάζουµε στήν Ἐκκλησία, γιατί εἶναι Ἐκείνη πού ἄνοιξε τόν δρόµο γιά τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Οἱ καθηµερινές εἰδήσεις κάποιους µᾶς τροµάζουν καί κάποιοι ἄλλοι τίς θεωροῦν ἐνδεχοµένως ἀποκαλύψεις ῥουτίνας. Οἱ πειρασµοί πολλοί καί ἡ ἀγωνία µας µεγαλύτερη. Εἶναι ἁµάρτηµα νά µένουµε ἀπαθεῖς θεατές ἑνός φαινοµένου πού ὑποσκάπτει τά θεµέλια τῆς κοινωνίας. Χρειάζεται θερµή προσευχή, πρός τήν Παναγία νά µᾶς λυτρώσει «ἐκ παντοίων κινδύνων». Αὐτό θά εἶναι τό ξεκίνηµα· ἡ συνέχεια θά εἶναι ἡ δική µας συµβολή γιά τήν ἐξάλειψη τοῦ κακοῦ.
Νά εἴµαστε φίλοι µέ τά παιδιά µας, νά τά φροντίζουµε καί νά τά παρακολουθοῦµε διακριτικά, προτάσσοντας πάντα τό δικό µας ἦθος, ἦθος πιστοῦ Χριστιανοῦ. Θεµέλιο τῆς κοινωνίας εἶναι ἡ οἰκογένεια µέ πατέρα καί µητέρα, καί ὄχι κάποια µορφώµατα «οἰκογένειας», πού δέν µποροῦµε ποτέ νά ἀποδεχτοῦµε! Ἄς µένουµε κοντά στά παιδιά µας καί ἄς κάνουµε µαζί θερµή προσευχή στή Μητέρα τοῦ κόσµου, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, γιά µᾶς, γιά τά παιδιά µας, γιά ὅλο τόν κόσµο.
Ἡ Παναγία Βοήθειά µας
Καλή Ἀνάσταση
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς