Τί εἶναι οἱ ἀνθρώπινες νίκες; Τίποτε. Ὅλες οἱ ἀνθρώπινες νίκες, ἂν δὲν νικοῦν τὸν θάνατο, εἶναι ἧττες. Τί εἶναι ὅλες οἱ νίκες, τὶς ὁποῖες πολλοὶ βασιλιάδες καὶ ἰσχυροὶ αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἐπέτυχαν καὶ ἐπιτυγχάνουν; Τί εἶναι οἱ εὐρωπαϊκοὶ πόλεμοι: πρῶτος, δεύτερος, τρίτος, δέκατος καὶ πεντηκοστός; Τί εἶναι; Εἶναι ἧττες, ἥττα μετὰ τὴν ἥττα. Δὲν εἶναι νίκες. Οἱ ἄνθρωποι σκοτώνουν, ἐπενόησαν τὸν πόλεμο καὶ τοὺς φόνους σὰν μέσο, γιὰ νὰ νικήσουν τὸ κακὸ σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο.
Μόνο ὁ Θεὸς καὶ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νὰ νικήσουν τὸ κακὸ σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο. Μόνο ὁ Θεὸς καὶ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νὰ νικήσουν τὸν δημιουργὸ κάθε κακοῦ καὶ κάθε ἁμαρτίας, τὸν διάβολο. Ὁ Θεὸς ἔδωσε αὐτὲς τὶς θεῖες δυνάμεις σὲ κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ νὰ νικᾶμε καὶ ἐμεῖς σὰν λογικὰ ἀνθρώπινα ὄντα, σὰν λογικὰ ὄντα τοῦ Θεοῦ, τὸ κακό· νὰ νικᾶμε τὸν διάβολο μὲ τὴν δύναμι τοῦ Θεοῦ.
Ἰδοὺ ἡ ἁγία νηστεία, ἰδοὺ ἡ ἁγία προσευχή. Τί εἶναι αὐτές; Αὐτὲς εἶναι οἱ θεῖες δυνάμεις, τὶς ὁποῖες ὁ Κύριος ἄφησε καὶ ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία Του, ὥστε ἐμεῖς, κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς, νὰ νικοῦμε τὸν διάβολο ἐπιγράφοντας σὲ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους τὴν νίκη, νὰ νικοῦμε γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους. Νὰ νικοῦμε τὴν ἁμαρτία ὄχι χάριν τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ χάριν ἡμῶν τῶν ἰδίων. Διότι, νὰ ξέρης, ἡ κάθε ἁμαρτία σου εἶναι πολεμιστὴς τοῦ διαβόλου. Κάθε ἁμαρτία πού ἐσὺ ἀγαπᾶς, πού κρατᾶς μέσα σου –φανερὰ ἢ κρυφά, τὸ ἴδιο κάνει– εἶναι τὸ δόρυ τοῦ διαβόλου, ἀήττητο φοβερὸ ὅπλο. Ἀήττητο βέβαια ὅσο δὲν ἀποτραβιέσαι ἀπὸ αὐτὴν καὶ ὅσο δὲν νοιώθεις ὅτι ἡ ἁμαρτία πού κάνεις, στὴν πραγματικότητα σὲ θανατώνει, σὲ κάνει νὰ αὐτοκτονῆς, ὅποια καὶ ἂν εἶναι ἡ ἁμαρτία. Τὸ μίσος π.χ., σὲ κάνει νὰ αὐτοκτονῆς. Ὁ θυμός, ἡ σκληροκαρδία, ἡ φιλαργυρία, ὅλα αὐτὰ εἶναι ὅπλα, φοβερὰ ὅπλα τοῦ διαβόλου, τὰ ὁποῖα σοῦ δίνει στὰ χέρια καὶ ἐσὺ σκοτώνεις τὸν ἑαυτό σου.
Ὁ διάβολος δὲν μπορεῖ νὰ ἀναγκάση κανέναν ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἁμαρτήση. Μπορεῖ μόνο νὰ προτείνη τὴν ἁμαρτία. Μπορεῖ νὰ σοῦ προσφέρη τὸ ξίφος γιὰ νὰ σκοτώσης τὸν ἑαυτό σου. Ὁ ἴδιος δὲν μπορεῖ νὰ σὲ φονεύση. Ὁ Θεὸς δὲν τοῦ δίνει αὐτὴ τὴν δύναμι. Ἀλλά, ἂν ἐσὺ δεχθῆς ἀπὸ αὐτὸν τὸ ξίφος, ἂν δεχθῆς π.χ. τὴν φιλαργυρία ἢ τὸν θυμὸ ἢ τὴν ζήλεια ἢ τὴν πονηριά, τὴν καταλαλιά, τὴν κλοπή, νά!, τότε πῆρες στὰ χέρια σου τὸ ξίφος καὶ τὸ καρφώνεις στὴν καρδιά σου. Ὁ διάβολος δὲν ἔχει ἐξουσία νὰ ἀναγκάση τὸν ἄνθρωπο νὰ ἁμαρτήση· ἔχει μόνο τὴν ἐξουσία νὰ προτείνη τὴν ἁμαρτία στὸν ἄνθρωπο. Αὐτὸς προτείνει τὴν ἁμαρτία σὲ σένα καὶ σὲ μένα. Καὶ ἐγὼ καὶ ἐσὺ (τί κάνουμε); Ἐγὼ καὶ ἐσύ, ἢ ἀποδεχόμαστε τὴν ἁμαρτία ἢ τὴν διώχνουμε. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἢ σκοτώνουμε τὸν ἑαυτό μας, χωρίζουμε τὴν ψυχή μας ἀπὸ τὸν Θεό, ἢ διώχνοντας τὴν ἁμαρτία βαδίζουμε ὁλοταχῶς πρὸς τὴν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρὸς τὴν νίκη, τὴν ὁριστικὴ καὶ τελεία νίκη κατὰ τῆς ἁμαρτίας, κατὰ τοῦ θανάτου, κατὰ τοῦ διαβόλου.
Γι’ αὐτό, ἀδελφοί, ὁ Κύριος ἦλθε σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἄφησε τὰ πάντα. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἄφησε τήν ἅγια νηστεία. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἄφησε τὴν ἁγία προσευχή. Γιὰ νὰ νικᾶμε τὸν διάβολο, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ δημιουργός τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. Τί κάνει κάθε ἁμαρτία σὲ μένα καὶ σὲ σένα; Μᾶς σκοτίζει. Ἡ ἁμαρτία εἶναι σκότος. Βγάζει ἀπὸ μέσα της σκοτάδι, καὶ τὸ σκοτάδι κατακλύζει καὶ τὴν δική σου καὶ τὴν δική μου ψυχή, κατακλύζει τὴν συνείδησί μας, κατακλύζει τὶς αἰσθήσεις μας. Καὶ ἐμεῖς σὰν νὰ εἴμαστε σὲ παραμιλητό, σὲ παραλήρημα, νυχτωμένοι, στὸ σκοτάδι. Δὲν ξέρουμε τί κάνουμε. Αὐτὸ εἶναι ἡ ἁμαρτία. Κάθε ἁμαρτία εἶναι γιὰ τὴν ψυχὴ μία παραζάλη.
Ὅμως ὁ Κύριος ἦλθε σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ἀκριβῶς γι’ αὐτό. Γιὰ νὰ μᾶς δώση τὸ φῶς, νὰ μᾶς δώση τὴν ἀναμμένη δάδα, νὰ μᾶς δώση τὰ φῶτα, γιὰ νὰ ἀποδιώξουμε ἐκεῖνο τὸ σκότος. Νά, αὐτὸ εἶναι ἡ ἁγία νηστεία! Εἶναι ἕνας τεράστιος προβολέας, ὁ ὁποῖος στέκεται στὸν δρόμο τῆς ζωῆς μας. Ἡ νηστεία κατεβάζει ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴν ψυχή σου τὸ οὐράνιο φῶς. Ἂν βέβαια εἶναι ἀληθινὴ νηστεία. Ἡ ἀληθινὴ νηστεία εἶναι ἐγκράτεια σὲ κάθε κακό, ἐγκράτεια στὴν τροφή, ἀλλὰ καὶ ἐγκράτεια σὲ κάθε κακὸ καὶ ἁμαρτία.