«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός,
ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ,
μετὰ τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν Βασιλέων.
Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν, ἀκαταπαύστως ἐκεῖ.
Ποιμένες ἀγραυλοῦσιν, ᾠδὴν ἐπάξιον·
Δόξα ἐν ὑψίστοις λέγοντες, τῷ σήμερον ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντι,
ἐκ τῆς Παρθένου, καὶ Θεοτόκου, ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μεγάλη καί πανευφρόσυνη ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, πού ἔχει χαρακτηριστεῖ ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο «ἡ μητρόπολη τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας». Σέ ὅλο τόν κόσμο, ὅπου ὑπάρχουν χριστιανοί, ὁποιουδήποτε δόγματος, ἀκούεται σήμερα ὁ ὕμνος τῆς Οὐράνιας Στρατιᾶς τῶν Ἀγγέλων, ὅπως τότε τή νύχτα τῆς Θείας Γέννησης στή Βηθλεέμ. «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ἡ γέννηση τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ συνιστᾷ τή δόξα τοῦ Θεοῦ στόν Οὐρανό καί τήν εἰρήνη τῶν ἀνθρώπων πάνω στή γῆ. Ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4).
Ὅλοι μαζί, μέ μιά ψυχή καί μιά καρδιά, νά ὁδηγηθοῦμε στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, νά εἰσέλθουμε στό Σπήλαιο πού φιλοξένησε τίς πρῶτες στιγμές τῆς ἐπί γῆς παρουσίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἐκεῖ, δέν χρειάζεται νά ποῦμε κάτι ἐμεῖς, γιατί ἐκεῖ ὅλα μιλοῦν ἀπό μόνα τους. Οἱ Ἄγγελοι ψάλλουν τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία!». Μιλοῦν οἱ ποιμένες οἱ ὁποῖοι «ἀγραυλοῦντες» προσφέρουν τόν θαυμασμό τους στό Θεῖο Βρέφος, δείχνοντας σέ ἐμᾶς τό ἀσφαλές μονοπάτι τῆς πίστεως πού ὁδηγεῖ στήν συνάντηση μαζί Του. Μιλοῦν καί οἱ Μάγοι πού ταξιδεύουν ἀπό τή μακρινή Μεσοποταμία, νά Τόν συναντήσουν, νά Τόν προσκυνήσουν, νά Τοῦ προσφέρουν τά δῶρα τους ἀναγνωρίζοντάς Τον ὡς τόν Μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου. Μέ κάποιο δικό του τρόπο μιλάει καί τό ὑπέρλαμπρο Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ, πού ἀνέτειλε καί σταμάτησε ἐκεῖ «ὅπου ἦν τό παιδίον μετά Μαρίας τῆς Μητρός Αὐτοῦ…».
Ὅπου κι ἄν στρέψουμε τό βλέμμα μας, ἐντός ἡ ἐκτός τοῦ Σπηλαίου τῆς Γεννήσεως, ὅλα ἔχουν κάτι νά μᾶς ποῦν. Ἡ κτίση, λογική καί ἄλογος, εἶναι ἐκστατική στό μέγα Μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως καί προσφέρεται ἁπλόχερα καί ἀφειδώλευτα στόν ἴδιο τόν Δημιουργό πού τῆς ἔκανε τήν μεγάλη τιμή ὡς ἄνθρωπος νά γίνει κομμάτι της. «Ἕκαστον γάρ τῶν ὑπό σοῦ γενομένων κτισμάτων, τήν εὐχαριστίαν σοί προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τόν ὕμνον, οἱ οὐρανοί τόν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τά δῶρα, οἱ Ποιμένες τό θαῦμα, ἡ γῆ τό σπήλαιον, ἡ ἔρημος τήν φάτνην· ἡμεῖς δέ Μητέρα Παρθένον…». Ἐξόχως ἀριστοτεχνικά καί θεολογικά ἀποδίδει μέ τό ὑπέροχο στιχηρό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς ὁ ὑμνογράφος Μοναχός Ἀνατόλιος ὁ Στουδίτης. καί ἡ κτίσις συμμετέχουσα στή Γέννηση τοῦ Κυρίου μιλάει στήν ψυχή καί μᾶς καλεῖ νά προσφέρουμε στόν Χριστό ὅ,τι καλύτερο μπορεῖ ὁ καθένας μας, μέ κορυφαία τήν ἴδια τήν ὕπαρξή μας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἡ εἰρήνη εἶναι τό μήνυμα πού φέρνουν οἱ Ἄγγελοι στή γῆ καί ἡ Ἐκκλησία διακονεῖ αὐτή τήν εἰρήνη, μέ τή συνεχῆ προσευχή Της «ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου». Βέβαια, ἡ εἰρήνη δέν εἶναι ἀνθρώπινο κατόρθωμα. Τῆς ἐπίγειας εἰρήνης προηγεῖται ἡ εἰρήνη τοῦ Οὐρανοῦ. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία προσεύχεται ἀκατάπαυστα «ὑπέρ τῆς Ἄνωθεν εἰρήνης», τῆς μόνης πού συνδυάζεται μέ τή «σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Ὁ ἄνθρωπος πρῶτα εἰρηνεύει μέ τόν Θεό, τηρώντας τό ἅγιο θέλημά Του καί κατόπιν εἰρηνεύει μέ τούς συνανθρώπους, στούς ὁποίους κομίζει ὄχι φροῦδες ἐλπίδες καί ὑποσχέσεις, ἀλλά τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη, χωρίς σκιές. Ὅσοι λαχταροῦν τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου, πρῶτα ἐγκολπώνονται τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ καί φροντίζουν τόν ἑαυτό τους καί ὕστερα τόν κόσμο. Εἶναι τό βασικό σημεῖο, διαφορᾶς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἀπό τίς διακηρύξεις τῶν σύγχρονων ἰδεολογικῶν καί κοινωνικοπολιτικῶν συστημάτων.
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς