«Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, πεπλανημένων ὁδηγέ,
χειμαζομένων λιμήν, ἐν πολέμοις νῖκος, οἰκουμένης ἀσφάλεια,
ἀσθενούντων ἰατρέ, νεκρῶν ἡ ἀνάστασις, ἐλέησον ἡμᾶς»
Ἀγαπητοί µου ἀδελφοί,
Σήµερα, ἑορτάζουµε καί τιµοῦµε τόν Τίµιο Σταυρό, καί φωτίζεται ὅλο τό πλήρωµα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Οἰκουµένη γεµίζει µέ ἀκτῖνες θεϊκῆς χαρᾶς. Μέ τόν Σταυρό διώχτηκε τό σκοτάδι τῆς ἁµαρτίας καί εἶναι µαζί µας τό φῶς τῆς ἀρετῆς. Μέ τόν Σταυρό ἀνεβαίνουµε πνευµατικά, κοντά στόν Κύριο, τόν Ἐσταυρωµένο Σωτήρα µας, ὁ Ὁποῖος βγάζει θρηνητική κραυγή, ὄχι τόσο γιά τόν σωµατικό πόνο, ἀλλά πολύ περισσότερο γιά τήν ἀστοργία τῶν ἀνθρώπων,γιά τήν ἐµµονή τοῦ κόσµου στήν ἁµαρτία καί στή φθορά.
Ὑψώνεται ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου καί µαζί Του ὑψώνεται ἡ ἀνθρωπότητα, πού λόγῳ τῆς ἁµαρτίας ἦταν πεσµένη καταγῆς. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί ταπεινώνονται οἱ δαίµονες. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός καί συναθροίζεται ὅλο τό πλήρωµα τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά τιµήσει, νά προσευχηθεῖ, νά ἐκφράσει τήν ἐλπίδα του γιά µιά καλύτερη διαβίωση, γιά µιά ὁµαλή συµβίωση, γιά τήν προσδοκία τῶν Ἄνω, γιά τήν ἀπρόσκοπτη πορεία πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί γιορτάζουν παντοῦ οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὀργανωµένες κοινωνίες, οἱ πόλεις καί τά χωριά.
Τήν ἀνυπολόγιστη ἀξία τοῦ Σταυροῦ εἶχαν πληροφορηθεῖ οἱ Πέρσες καί ζητοῦσαν τήν εὐκαιρία τους. Τό 614 µ.Χ. ὁ στρατός τοῦ Πέρση Βασιλιά Χοσρόη Β΄ εἰσέβαλε στήν Παλαιστίνη, σφαγιάζοντας τούς ἐκεῖ πιστούς. Οἱ Πέρσες πῆραν ὡς πολύτιµο λάφυρο τόν Τίµιο Σταυρό, µαζί καί τόν Πατριάρχη Ζαχαρία, πού τόν κρατοῦσε στήν ἀγκαλιά του. Θεωροῦσαν ὅτι ὁ Σταυρός ἔκρυβε µαγική δύναµη, τήν ὁποία θά ἀξιοποιοῦσαν. Στράφηκαν καί κατά τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πού σώθηκε θαυµατουργικά καί µέ τήν ἀφορµή αὐτή συντέθηκε τότε τό προοίµιο τοῦ Ἀκαθίστου Ὕµνου «Τῇ Ὑπερµάχῳ…».
Ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος ἄρχισε µιά µακροχρόνια ἐκστρατεία κατά τῶν Περσῶν. Ὡς ἄλλος Μέγας Ἀλέξανδρος, ἔφτασε µέχρι τήν πρωτεύουσά τους Κτησιφώντα, νικῶντας τά περσικά στρατεύµατα. Τέλος στή µάχη τῆς Νινευή οἱ Πέρσες νικήθηκαν ὁριστικά. Ὁ Ἡράκλειος ἔφερε πίσω τόν Τίµιο Σταυρό καί ἀκολούθησε ἡ Ὕψωσή Του στίς 14 Σεπτεµβρίου τοῦ 626. Ἡ εὐαισθητοποίηση τῆς κοινῆς γνώµης ὅλου τοῦ κόσµου ὀνοµατοδότησε τήν ἑορτή ὡς «Παγκόσµια Ὕψωση…».
Στή συνέχεια, καί κάθε φορά πού ὑψώνεται ὀ Τίµιος Σταυρός, δηµιουργεῖ στούς πιστούς σοβαρούς συγκλονισµούς. Ἡ σκέψη ἀφορµᾶται ἀπό τόν Γολγοθά, ἐπεκτείνεται σέ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή τοῦ Χριστοῦ καί καταλήγει στόν προσωπικό σταυρό τοῦ καθένα ἀπό µᾶς. Βίωµα τῶν Πατέρων καί δίδαγµα γιά µᾶς ὅτι ὁ Τίµιος Σταυρός, τό µέσον τῆς σωτηρίας µας καί τό σύµβολο τῆς πνευµατικότητας τῶν ἁγίων, εἶναι δυνάµει, µέσο σωτηρίας γιά µᾶς προσωπικά· ἐνεργείᾳ γίνεται, ὅταν τό θελήσουµε.
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Ὁ Σταυρός εἶναι τό κλειδί πού ἄνοιξε τήν πύλη τοῦ Παραδείσου. Πλάι στόν Ἐσταυρωµένο Κύριο ὁ εὐγνώµων ληστής µετανοεῖ καί παρακαλεῖ. Καί ἡ ἀπάντηση ἄµεση: «Ἀµήν λέγω σοι, ὅτι σήµερον µετ’ ἐµοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραραδείσῳ» (Λουκᾶ 23, 43). Ὅποιος προσηλώνει τό νοῦ του στόν Σταυρό, γίνεται γενναῖος, ἀφήνει τούς φόβους του στό περιθώριο. Προσεύχεται καί ἀναφωνεῖ: «Πάντα ἰσχύω ἐν τᾧ ἐνδυναµοῦντι µε Χριστῷ» (Φλιππ. 4,13). Τότε, ἐκείνη τήν εὐλογηµένη ὥρα, ὅλα παραµερίζονται, ὅλα τίθενται σέ δεύτερη µοῖρα, ὅλα πιά γίνονται «σκύβαλα» µπροστά στήν ἐπιλογή τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καί ἐλπίδας. Ὁ Σταυρός ἀποτελεῖ, µαζί µέ ὅλα τά ἄλλα, σύµβολο τῆς σταυρώσεως τῶν ἁµαρτιών τοῦ καθενός. Ὁ Τίµιος Σταυρός εἶναι Ὅπλον Εἰρήνης καί Ἀήττητον Τρόπαιον. Μέ τόν Σταυρό µποροῦµε νά δώσουµε νόηµα στούς ἀγῶνες µας, νικῶντας πειρασµούς, ὑπερβαίνοντας τά ὅποια προβλήµατα, σέ ἀτοµικό, κοινωνικό καί ἐθνικό ἐπίπεδο. Στή σκιά τοῦ Σταυροῦ ἐνισχύουµε τήν πίστη, τήν ὑπευθυνότητα, τήν ἑνότητα καί τήν ἀγάπη πού χρειάζεται πάντα, ἰδίως σήµερα ὁ κόσµος.
Χρόνια πολλά καί εὐλογηµένα
Μέ τήν χάρη τοῦ Σταυροῦ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς