«Ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἐξ ὀσφύος τοῦ Δαυΐδ,
ἡ θεόπαις Μαριάμ, τίκτεται σήμερον ἡμῖν,
καὶ νεουργεῖται, ἡ σύμπασα καὶ θεουργεῖται…»
Ἀγαπητοί µου ἀδελφοί,
Σήµερα, ἑορτή τῆς Γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τιµοῦµε τήν Παναγία Δέσποινα, Ἐκείνη πού ἀναδείχτηκε «Ὑψηλοτέρα τῶν Οὐρανῶν», καί ζητοῦµε τή µεσιτεία Της γιά τήν ἀντιµετώπιση τῶν προβληµάτων πού µᾶς ταλαιπωροῦν συχνά, φέρνοντάς µας ἐνίοτε σέ κατάσταση ἔντονου προβληµατισµοῦ ἤ ἀκόµη καί σέ ἀπόγνωση. Κοινωνικές ἀναταραχές, ἔκκρηξη πολέµων, ἔκπτωση ἀξιῶν καί πολλά σχετικά καί ὀδυνηρά, µαστίζουν τούς λαούς καί τόν κάθε σώφρονα ἄνθρωπο πού διερωτᾶται γιά τό αὔριο τοῦ κόσµου, ἰδίως δέ γιά τό µέλλον τῆς Νεολαίας µας.
Σήµερα, µέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, λύνεται ἡ στειρότητα τῆς προµήτορος Ἄννας καί γεννᾶται «τό Κειµήλιον τῆς Οἰκουµένης», σύµφωνα µέ ἔκφραση τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας. Πρόκειται γιά ἕνα θαῦµα τοῦ Θεοῦ, µιά ἀπάντηση στήν πίστη καί στήν ἱκεσία τῶν εὐσεβῶν συζύγων Ἰωακείµ καί Ἄννης. Ὅµοια θαυµαστή ἐπέµβαση χάρισε ὁ Θεός καί σέ ἄλλα εὐλογηµένα ζευγάρια. Ἦταν ὁ Ἀβραάµ καί ἡ Σάρρα, ὁ Ἰσαάκ καί ἡ Ρεβέκκα, ὁ Ἑλκανά καί ἡ Ἄννα, γονεῖς τοῦ Προφήτη Σαµουήλ, ὁ Ζαχαρίας καί ἡ Ἐλισάβετ, γονεῖς τοῦ Τιµίου Προδρόµου. Προφανῶς θά ἀκολούθησαν καί πολλά ὅµοια θαύµατα στή διαδροµή τῆς Ἱστορίας.
Ὅµως τό σηµερινό θαύµα εἶναι πάνω ἀπό ὅλα, διότι µέ τή Γέννηση τῆς Μαρίας τίθεται σέ ἐφαρµογή τό προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσµου. Ἡ Μαρία ἀνατράφηκε ὡς εὐσεβής Κόρη, ἀλλά καί ἡ Ἴδια ἑτοίµασε τόν ἑαυτό Της καί ἔγινε «Κεχαριτωµένη». Ὅλα τά χαρίσµατα Τήν κοσµοῦσαν καί ἀναδείχτηκε «Καθαρωτέρα λαµπηδόνων ἡλιακῶν». Ἐκείνη ἄλλαξε τή ῥοή τοῦ κόσµου. Ἐκείνη µετέτρεψε τήν ταραχή σέ ἡρεµία, τήν λαίλαπα σέ γλυκιά αὔρα, τήν ἀπόγνωση σέ ἀνέκφραστη χαρά.
Ὅλη ἡ δηµιουργία περίµενε τήν γέννησή Της, γιατί ἡ Παναγία µας εἶναι «ὁ καρπός τῶν κτισµάτων», κατά τόν ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα· εἶναι τό σηµεῖο ἀναφορᾶς ὅλης τῆς Κτίσης. Τό δέντρο τό καµαρώνουµε, γιατί µᾶς δίνει τόν καρπό, καί ἡ Παναγία µᾶς δίνει τόν Χριστό. Οἱ ἄνθρωποι, ἡ γῆ καί ὁ Οὐρανός, ὅλη ἡ Κτίση, ὁρατή καί ἀόρατη, στρέφονται στήν Παρθένο. Καί ὅταν ὁ Θεός ἀναφώνησε «ἰδού καλά λίαν» γιά τά δηµιουργήµατά Του, στήν Παναγία ἀναφερόταν κυρίως· πρόβαλε τήν «εὐφηµία τῆς Παρθένου».
Ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ νέος Ἀδάµ, πλάστηκε ἀπό τά αἵµατα καί ἀπό τή σάρκα τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡµῶν Θεοτόκου, προκειµένου νά ἀνακαινίσει τήν φθαρεῖσα φύση µας καί νά µᾶς ἁγιάσει, νά µᾶς καθαρίσει, ὥστε νά ἀξιωθοῦµε νά βρεθοῦµε κοντά στόν Θεό. Ἡ ὀµορφιά τοῦ κόσµου, ἡ χαρά τῶν ἀνθρώπων, ἡ ἐλπίδα τῶν πιστῶν εἶναι ἡ Παναγία µας.
Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί,
Ἡ Παναγία ἔχει κεντρική θέση στή Θεία Λατρεία. Τό ἐκκλησιαστικό ἔτος ἀρχίζει µέ τό «Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου» καί τελειώνει µέ τήν «Κατάθεσιν τῆς Τιµίας Ζώνης Της». Καί ὁ ἡµερήσιος καί ὁ ἑβδοµαδιαῖος Λειτουργικός Χρόνος εἶναι πλήρεις µέ ὕµνους πρός τήν Παναγία. Καί µεῖς, ψάλλουµε µέ εὐγνωµοσύνη: «Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, µακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειµακάριστον καί παναµώµητον καί µητέρα τοῦ Θεοῦ ἡµῶν. Τήν τιµιωτέραν τῶν Χερουβείµ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείµ». Ἀξίζει νά Τήν µακαρίζουµε, νά Τήν ὑµνοῦµε, νά Τήν ἐπικαλούµαστε στίς χαρές καί στίς λύπες, στά καθηµερινά διλήµµατα. Νά καταφεύγουµε συχνά στό Ναό Της, νά κάνουµε ἱερές Παρακλήσεις στή Χάρη Της καί νά ψάλλουµε δοξολογικά, συνοδεύοντας τους Ἱεροψάλτες: «…Συγχάρητε ὁµοῦ, ὁ οὐρανός καὶ ἡ γῆ· αἰνέσατε αὐτήν, αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, Ἰωακεὶµ εὐφραίνεται, καὶ Ἄννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα· Ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡµῶν».
Χρόνια πολλά καί εὐλογηµένα
Μέ τήν µεσιτεία τῆς Θεοτόκου
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς