« Μετά κλάδων ὑμνήσαντες πρότερον μετά ξύλων συνέλαβον ὕστερον… »
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων συνδέει δύο περιόδους τοῦ λειτουργικοῦ χρόνου, ὄντας τό πέρας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ἡ ἀρχή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος. Σαράντα μέρες λατρέψαμε τόν Θεό μέ εἰδικές ἱερές Ἀκολουθίες, ὅπως τό Μέγα Ἀπόδειπνο, ἡ Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία, οἱ Χαιρετισμοί στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ὁ Μέγας Κανών. Νηστεία καί ἐντονώτερη προσευχή ἦσαν πρόσθετα πνευματικά ὅπλα, αὐτά πού μᾶς συνόδευσαν στίς γονυκλισίες μας στήν κοινή Λατρεία καί στήν ἀτομική μας προσευχή.
Σάν σήμερα ὁ Ἰησοῦς εἰσέρχεται θριαμβευτικά στήν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου ὁ λαός Τόν ὑποδέχεται μέ βάγια καί κλάδους φοινίκων, ζητωκραυγάζοντας «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Θέλει νά δείξει στό λαό ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Μέγας Βασιλιάς, ἡ μοναδική ἐλπίδα τοῦ κόσμου. Ἕνεκα τοῦ χαρμόσυνου αὐτοῦ χαρακτῆρα, ἐπιτρέπεται μερική κατάλυση τῆς νηστείας μέ τή βρώση ἰχθύων. Πανηγυρίζουμε, γιατί ἡ ὑπόθεση τῆς σωτηρίας μας βαίνει πρός τό τέλος της. Ὁ Κύριος ὁλοκληρώνει τό ἔργο Του στή γῆ καί μένει τό τελευταῖο, τό πιό ὀδυνηρό στάδιο τοῦ Θείου Πάθους.
Ἀπό τήν 9η ὥρα τῆς ἡμέρας, δηλαδή τήν 3η ἀπογευματινή, τελειώνουν οἱ πανηγυρισμοί καί ἀρχίζει ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα, ὅπου τιμῶνται τά κοσμοσωτήρια γεγονότα. Ὀδύνη καταλαμβάνει τήν καρδιά γιά τό μαρτύριο τοῦ Κυρίου. Ἐκεῖνος πού «διῆλθεν εὐεργετῶν» (Πρξ. 10, 38) δέχεται τήν ἀχαριστία ἐκείνων πού ἔσωσε. Ὁ Διδάσκαλος χλευάζεται, ὁ Θεραπευτής μαχαιρώνεται, ὁ Λυτρωτής κρεμᾶται στό Σταυρό. Ἡ ἀπέραντη θλίψη καί ἡ βαθιά συγκίνηση δεδομένη καί εὐεξήγητη.
Παράλληλα, τήν ὀδύνη τῆς καρδιᾶς συνοδεύει ἡ ἀπορία τοῦ νοῦ, γιατί ὁ μικρός ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νά κατανοήσει τό Μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Δέν τό χωράει ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ἁπλούστατα γιατί ὑπερβαίνει τήν κάθε γνώση. Μερική μονάχα γνώση καί κατανόηση εἶναι ἐφικτή, στό βαθμό πού ὁ ἄνθρωπος ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας, μελετᾷ τήν ἱστορία τῆς σωτηρίας ἀπό τό βιβλίο τῆς Γενέσεως μέχρι τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου. Ἄν καί ἀπέχουν μεταξύ τους πάνω ἀπό χίλια χρόνια ἔχουμε τήν αἴσθηση πώς γράφτηκαν τήν ἴδια στιγμή καί ἀπό τό ἴδιο χέρι.
Ἀρχίζοντας τή Μεγάλη Ἑβδομάδα ἤ Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, πρέπει καταρχήν νά γνωρίζουμε τόν ἰδιαίτερο ἑορτασμό τῆς κάθε ἡμέρας. Ἔτσι, τή Μεγάλη Δευτέρα τιμοῦμε τή μνήμη τοῦ παγκάλου Ἰωσήφ καί τό δίδαγμα τοῦ ἀκάρπου δένδρου. Τή Μ. Τρίτη ἡ παραβολή τῶν Δέκα Παρθένων δείχνει τήν ἑτοιμότητα πού πρέπει νά ἔχουμε σέ διαρκῆ βάση. Τή Μ. Τετάρτη ἀνακαλοῦμε στή μνήμη τήν ἁμαρτωλή γυναῖκα πού μετανόησε καί πίστεψε στόν Χριστό. Ἡ Μ. Πέμπτη εἶναι ἀφιερωμένη στό Μυστικό Δεῖπνο, στήν προσευχή στή Γεθσημανή, στήν προδοσία τοῦ Ἰούδα, στή σύλληψη καί ἀνάκριση τοῦ Κυρίου. Τή Μ. Παρασκευή τιμοῦμε τά Ἅγια Πάθη καί τό Μ. Σάββατο τήν ταφή τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, μέ τήν Κάθοδό Του στόν Ἅδη.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἀπό σήμερα τό βράδυ ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Ὁ Κύριος ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί ἐν τῷ Τάφῳ θά δεχθεῖ καί πάλι πολλούς ἐπισκέπτες μέ δῶρα καί μῦρα στά χέρια. Ἄνδρες καί γυναῖκες θά ἐναποθέσουν λουλουδένια στεφάνια στόν Ἐσταυρωμένο. Κοπέλες μέ κάνιστρα στά χέρια θά σκορποῦν λεμονανθούς καί ροδοπέταλα στόν Ἐπιτάφιο τοῦ Ἰησοῦ. Παῖδες, Ἱερεῖς καί μυροφόρες θά ραίνουν μέ ἀρώματα τό Σῶμα τοῦ Κυρίου. Ἆραγε, πόσοι ἀπό αὐτούς ἔχουν καθαρή χριστιανική ζωή, καρδιά μέ θεῖο ἔρωτα; Καί πόσοι ἀπό αὐτούς παίζουν τό θέατρο τῆς ὑποκρισίας, προκαλώντας ἔτσι τήν ἀποδοκιμασία καί ἀποστροφή τοῦ Χριστοῦ!
Ἐμεῖς ἄς μιμηθοῦμε τήν Μαρία τήν ἀδελφή τοῦ Λαζάρου καί ἄς προσφέρουμε στόν Χριστό μαζί μέ τά μῦρα καί τά θυμιάματα, τήν εὐωδία τῆς ἀγάπης μας, τήν πίστη, τήν προσευχή, τήν ἀγνότητα, γιά νά γίνουν ὅλα δεκτά. Κί Ἐκεῖνος νά μᾶς ἀνταποδώσει τή Χάρη καί τή Χαρά τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ἀμήν!
Καλή Ἀνάσταση ἀδελφοί μου !
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς