« Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης.
Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων τὸ κραταίωμα.
Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα.
Σταυρός, ἀγγέλων ἡ δόξα
καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τούτη τή χαρμόσυνη ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἑορτάζουμε τή νίκη τοῦ Κυρίου μας πάνω στήν ἁμαρτία καί στό θάνατο. Χαιρόμαστε γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς σχέσης μας μέ τόν Θεό μέσῳ τοῦ Σταυροῦ. Μέ τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ ὑλοποιεῖται ἡ προαιώνια ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο καί ἀνανεώνεται ἡ ἐλπίδα ἐπιστροφῆς στήν Ἐδέμ. Εἴχαμε νεκρωθεῖ μέ τίς ἀστοχίες μας, καί ἤδη, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε ἐλπίδα σωτηρίας, ἐφόσον πιστεύουμε (Ἐφεσ. 2, 5).
Ἡ ἱστορία τῆς Παγκόσμιας Ὕψωσης τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι γνωστή. Οἱ Πέρσες εἰσέβαλαν στά Ἱεροσόλυμα τό 614 καί Τόν πῆραν, ἔχοντας τήν ἀντίληψη ὅτι παρέχει μαγική δύναμη, τήν ὁποία θά ἀξιοποιοῦσαν. Τό Βυζάντιο δέν μποροῦσε νά ἀποδεχτεῖ τήν ἱεροσυλία. Ἔτσι, δώδεκα χρόνια ἀργότερα, ὁ αὐτοκράτορας Ἡράκλειος ἐξεστράτευσε στήν Ἀσία, ἔλαβε πίσω τόν Τίμιο Σταυρό, ἐλευθερώνοντας μαζί καί τόν συναιχμάλωτο Πατριάρχη Ζαχαρία. Ἀκολούθησε ἡ Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στήν Ἁγία Πόλη, παγκοσμίως λόγῳ εὐαισθητοποίησης ὅλου τοῦ κόσμου.
Σήμερα, τιμώντας τό μεγάλο γεγονός ἀναγνωρίζουμε καί κηρύσσουμε ὅτι ὁ «Σταυρός εἶναι φύλακας ὁλόκληρης τῆς οἰκουμένης». Δεσπόζει σέ ὅλο τόν κόσμο καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί σταυροκοπιώμαστε στήν ἰδιωτική μας προσευχή καί στήν κοινή Θεία Λατρεία. Ἀκόμη ὁ «Σταυρός εἶναι ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας». Ὁ ἐπίγειος ναός κοσμεῖται μέ τόν Σταυρό καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τόν φέρουμε πάνω μας ὡς ἀτίμητο θησαυρό. Ἐπιπλέον, ὁ «Σταυρός εἶναι βασιλέων τὸ κραταίωμα». Ὁ Σταυρός ἔδωσε τή νίκη στόν Μ. Κωνσταντῖνο καί στηρίζει τούς πιστούς ἄρχοντες. Εἶναι καί «στήριγμα τῶν πιστῶν ὁ Σταυρός». Τόν φορᾶμε καί κάνουμε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ σέ χαρές καί λύπες. Τέλος ὁ «Σταυρός εἶναι ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα».
Εἶναι συνεπῶς ὁ Σταυρός τό κέντρο τῆς ζωῆς μας, τό στήριγμα καί ἡ ἐλπίδα μας, ἡ ἄμυνά μας κατά τῶν πειρασμῶν. Γύρω ἀπό τόν Σταυρό ἀνελίσσεται ἡ ζωή μας, πάντα μέ τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως. Ἔχει καί μεταφορική διάσταση τό θέμα τοῦ Σταυροῦ. Πολύ συχνά ἀκοῦμε ἀπό συνανθρώπους τή φράση «μέ σταυρώνει», «μέ σταύρωσε» κ.ο. κ., ἄλλοτε ἀναφερόμενοι στόν/στήν σύζυγο, ἄλλοτε στόν προϊστάμενο, ἄλλοτε στόν ἀπρόσεχτο γείτονά μας. Μπορεῖ νά ἰσχύει αὐτή ἡ διαπίστωση, ἀλλά καί ἐδῶ ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ δυναμώνει τόν προσωπικό μας σταυρό, μέ τήν ἄσκηση στήν ὑπομονή, στήν καρτερία, στή συγχώρηση, στήν ἀγάπη.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Τιμοῦμε τόν Πανάγιο Σταυρό τοῦ Κυρίου∙ σχηματίζουμε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ στό σῶμα μας, ξεκινώντας ἀπό τό μέτωπο πρός τήν κοιλιακή χώρα καί κατόπιν στούς ὤμους, δηλώνοντας ἔτσι ὅτι ὁ Χριστός κατέβηκε ἀπό τόν Οὐρανό (μέτωπο) στή γῆ (κοιλία) καί σταυρώθηκε (ὦμοι). Φέρουμε μέ καμάρι τό Σταυρό στό στῆθος μας καί συνομολογοῦμε μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο: «Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου τόν Σταυρόν Σου ἡμῖν δέδωκας». Καλούμαστε νά σταυρώσουμε τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας, ἔχοντας ὑπόψη ὅτι ὁ Σταυρός, ἕνα μέσο πόνου καί ἦττας, ἐξελίχτηκε μέ τή Σταύρωση τοῦ Κυρίου σέ σύμβολο ἐλπίδας καί θριάμβου. Προσκυνοῦμε τόν Σταυρό, παίρνουμε λίγα Σταυρολούλουδα, τά εὐωδιαστά βασιλικά, θέλοντας νά εὐωδιάζει ἡ ζωή μας, μέ τήν τήρηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ἀγάπη καί τήν εἰρήνη, κάτω ἀπό τή σκιά τοῦ Σταυροῦ.
Ἡ ἀήττητος καί ἀκατάλυτος καί θεία δύναμις τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ νά μᾶς σκεπάζει σέ ὅλη τήν πορεία τῆς ζωῆς μας.
Εὐχέτης πρός Κύριον
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς