«Σήμερον, ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις ἐπαναπαυόμενος Θεός,
θρόνον ἅγιον ἐπὶ γῆς ἑαυτῷ προητοίμασεν,
ὁ στερεώσας ἐν σοφίᾳ τοὺς οὐρανούς, οὐρανὸν ἔμψυχον,
ἐν φιλανθρωπίᾳ κατεσκεύασεν…»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Σήμερα ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, γιατί ἡ Παρθένος Μητέρα γεννιέται ἀπὸ στείρα μάνα καὶ στολίζεται τὸ Παλάτι, γιά νά ὑποδεχτεῖ τόν Δεσπότη Χριστό. Σήμερα σπάζουν τὰ δεσμὰ τῆς στειρότητας τῆς Ἄννας, ἡ ὁποία ἔρχεται ὡς δεύτερη Σάρα, νά φέρει στόν κόσμο καρπό. Ἡ Πρώτη Σάρα, πρώην στείρα, γέννησε τόν Ἰσαάκ, προδρομικό σύμβολο τοῦ Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος θά θυσιαζόταν γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου.
Ἡ Σάρα, ὑποδουλωμένη στίς συνέπειες τοῦ προγονικοῦ ἁμαρτήματος, ἔφερε στόν κόσμο παιδί, πού ἐνσάρκωνε τήν ἐλπίδα ὅτι ὁ Θεός δέν ἄφησε τόν κόσμο στήν τύχη του, ἀλλά συνεχίζει νά τόν Κυβερνᾷ καί νά προνοεῖ γι’ αὐτόν. Καί ἡ νέα Σάρα, ἡ Ἄννα, ἀπαλλάσσεται ἀπό τό ὄνειδος τῆς ἀτεκνίας καί μαζί ἐνισχύεται ὅτι τούτη ἡ Γέννα εἶναι κάτι Μοναδικό στήν Ἱστορία. Μέ τοῦτον τόν εὐλογημένο τοκετό ἀρχίζει ἠ πραγμάτωση τοῦ Μυστηρίου, πού εἶχε ἐξαγγελθεῖ ἤδη ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς πτώσης τῶν Πρωτοπλάστων (Γεν. 3, 14 & Ρωμ. 16, 25).
Σήμερα θεμελιώνεται ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὁ παλαιός ἄνθρωπος ἀναδημιουργεῖται καί ἀνακαινίζεται καί ἡ ἀρχαία κατάρα διαλύεται, ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀποβάλλει τὸ νεκρὸ πρόσωπο τῆς ἁμαρτίας καί ἤδη ἀναμορφώνεται στὴν ἀρχαία τιμὴ τῆς Δεσποτικῆς Εἰκόνας. Ὁ Δεσποτικὸς Θρόνος ἑτοιμάζεται ἐπάνω στὴ γῆ, τὰ ἐπίγεια ἁγιάζονται, τὰ τάγματα τῶν οὐρανῶν συναναστρέφονται μέ μᾶς, καὶ ὁ διάβολος, ὁ ἀρχιτέκτονας και ὑποκινητής τοῦ σχεδίου τῆς πτώσης, δέχεται τὴ συντριβὴ τῶν δόλων καὶ τῶν τεχνασμάτων του.
Ἔπρεπε ἕνα ἀπὸ τὰ πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος νὰ ἔρθει κοντά μας, γιά νά ἀναδημιουργήσει τό πλάσμα. Ἔπρεπε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ νά γίνει καί Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, νά περπατήσει μαζί μας, νά συνομιλήσει, νά μοιραστεῖ τά δάκρυά μας, νά ἀναπτερώσει τίς ἐλπίδες μας. Μποροῦσε νά τό κάνει καί μέ ἄλλο τρόπο, ἀλλά τότε ἡ σωτηρία δέν θά ἦταν προϊόν ἐλεύθερης ἐπιλογῆς ἀλλά ἀναγκαστικό, ἀνελεύθερο ἀποτέλεσμα. Ὁ Υἱός, τήρησε τούς νόμους τῆς φύσης καί τά ἤθη τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου, τούς κανόνες συμβίωσης, τά ἔθιμα τῆς ἐποχῆς.
Γιά νά σαρκωθεῖ ὁ Υἱός ἔπρεπε νά βρεθεῖ τό κατάλληλο πρόσωπο καί αὐτό ἦταν ἡ Ἄχραντη Κόρη τῆς Ναζαρέτ. Ἡ Θεοτόκος εἶχε προεπιλεγεῖ ἀπό τόν Οὐρανό, γιά νά δανείσει τή σάρκα Της στόν Ἀχώρητο. Θεός καί ἁμαρτία εἶναι ἀσύμβατα καί εἶναι ἀδύνατο νά συνυπάρξουν. Γι’αὐτό καί ἡ ἁγνότητα τῆς Παρθένου ἦταν ἀπαραίτητη. Χρειαζόταν ἁγνή ψυχή, ἁγνό σῶμα, ἁγνοί λογισμοί. Μόνο μέ αὐτές τίς προϋποθέσεις ἦταν δυνατό νά ἀρχίσει ἡ εὐλογημένη διαδικασία τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τή Γέννηση τῆς Θεοτόκου, ὡς γέννηση τῆς ἐλπίδας τῆς σωτηρίας. Καί ἠ ἀνθρωπότητα γιορτάζει τό θαυμαστό γεγονός μέ χαρές καί πανηγύρεις. Εἶναι δικαίωμά μας νά γιορτάζουμε καί νά χαιρόμαστε. Ὅμως, δικαίωμα χωρίς καθῆκον δέ νοεῖται καί τό καθῆκον ἐδῶ εἶναι ἡ ἀνάλογη προσωπική καί συλλογική ἑτοιμασία, κατά μίμηση τῆς Ἄσπιλης καί Ἀμώμητης Θεοτόκου.
Παιδιά μου εὐλογημένα ,
Σᾶς καλῶ ἰδιαιτέρως νά ἀξιολογήσετε τό λόγο τῆς ἐδῶ ζωῆς, χωρίς ἐπανάπαυση στά φαιδρά καί ἐφήμερα, τά ὁποῖα, σέ τελευταία ἀνάλυση, εἶναι ἀνώφελα γιά ὅλους. Πλησιάστε τή ζωή τῆς Παναγίας καί σύντομα θά ἀντιληφθεῖτε ὅτι ὁ κόσμος δέν ἔχει νά δώσει οὔτε ἔδωσε κάτι ὅμοιο. Τότε θά συνομολογήσουμε μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο. “Ὅλα τά θεωρῶ σκύβαλα, προκειμένου νά κερδήσω τόν Χριστό” (Φιλιππ. 3, 8).
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ἡ Παναγία μαζί μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Νίκαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς