Το μεγαλύτερο δώρο στον άνθρωπο είναι η προσοχή και μετά είναι η προσευχή. Όταν έχουμε προσοχή, τότε θα έχουμε και την προσευχή. Όταν ο νους μας βρίσκεται συνεχώς στα ουράνια, ετοιμάζουμε το θρόνο της καρδιάς μας και στο στόμα μας το έχουμε εκκλησία, τότε να ιδήτε τι θα αισθάνεται η καρδιά μας! Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε. Ο Θεός μας έδωσε το στόμα να Τον υμνολογούμε ακαταπαύστως και να Τον δοξολογούμε και να μη βγαίνει από το στόμα μας ρυπαρός λόγος, αργολογία, αερολογία, γέλωτας κλπ. Όταν τρώμε συνεχώς μια καραμέλα, τι γλύκα αισθανόμαστε! Όταν έχουμε αδιάλειπτα το όνομα του Θεού στο στόμα μας, τι αισθάνεται η καρδιά μας! Γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς πρέπει να προσπαθούμε να έχουμε συνεχώς την Χάρι στην καρδιά μας.
Γι’ αυτό πρέπει ο άνθρωπος να μένει ακίνητος και να έχει το νου του γονατισμένο στα πόδια του Χριστού και της Παναγίας και να λέει με πολλή προσοχή τα λόγια γης “ευχούλας”: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, ώστε να τα αισθάνεται. Και έτσι θα έρθουν οι πνευματικές καταστάσεις.
Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει ότι ο μοναχός πρέπει από εδώ στη γη να αισθανθεί τα μεγαλεία του Θεού. Πρέπει δηλαδή, να αισθανθούμε την Χάρη του Θεού, την γλυκύτητα, την ευωδία, την μακαριότητα, την αλλοίωση της Θείας Χάριτος. Βλέπεις λοιπόν μετά τα δάκρυα να πέφτουν σαν βροχή, χωρίς να το θέλει κανείς. Και είναι τόσο γλυκά, τόσο καυτά, τόσο μεγαλείο έχουν που δεν μπορεί ο νους του ανθρώπου να το συλλάβει, και η ψυχή ευφραίνεται. Η Θείας Χάρις δίνει ένα μεγαλείο που δεν μοιάζει με την χαρά που δίνουν τα πλούτη και τα μεγαλεία του κόσμου. Τόσο ωραία είναι η ζωή μας, τόσο αγγελική!
Στην εκκλησία που πηγαίνουμε, λένε, ότι περισσότεροι είναι οι άγιοι Άγγελοι από την αναπνοή μας. Σκεφτείτε την ώρα του Θείου Μυστηρίου τι γίνεται μέσα στην εκκλησία. Γι’ αυτό πρέπει ο άνθρωπος να μένει ακίνητος και να έχει το νου του γονατισμένο στα πόδια του Χριστού και της Παναγίας και να λέει με πολλή προσοχή τα λόγια γης “ευχούλας”: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, ώστε να τα αισθάνεται. Και έτσι θα έρθουν οι πνευματικές καταστάσεις. Η Χάρις του Θεού κάνει τον άνθρωπο να λέει: “Ποιον θα πάρω; Ποιον θα γευθώ τώρα; Πως θα στολίσω το θρόνο της ψυχής μου;”. Εάν, περιμένουμε ένα επίσημο άνθρωπο, φροντίζουμε να στολίσουμε το σπίτι μας με τα διαμαντένια μας, τα χρυσά μας, τα βελουδένια μας, τότε, όταν θέλουμε να κοινωνήσουμε, πως πρέπει να πλησιάζουμε το Θείο Μυστήριο για να δεχθούμε τον Χριστό μας;
Απόσπασμα από το βιβλίο: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου 1921-1995, Λόγια Καρδιάς, Έκδοσις Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου, Σελ. 379-380